491 สหายเก่า

บทที่ 491 สหายเก่า

ฝนในฤดูใบไม้ผลิทำให้ท้องฟ้าสีครามสว่างสดใส

หมิงเวยมองท้องฟ้า เมื่อเห็นว่าฝนไม่น่าจะตกแล้วจึงสั่งตัวฝู “เตรียมรถ พวกเราจะไปข้างนอก”

ตัวฝูรับคำและรีบไปเตรียมตัว

โหวเหลียงเมื่อรู้ว่าพวกเขาจะไปข้างนอกจึงเดินเข้ามาถาม “แม่นางหมิงจะไปไหนหรือ”

หมิงเวยเห็นเขาเป็นเช่นนั้นก็รู้สึกขำ “ทำไม ท่านอยากไปด้วยหรือ”

โหวเหลียงหัวเราะ “นานมากแล้วตั้งแต่กลับมากับแม่นางหมิง วันๆ ไม่ได้ทำงานแบบนี้ไม่ดีเลย! ”

เรื่องนี้เขาคุยกับนางแล้ว Comment by นัชชา ตั้งประจักษ์ภักดี: 这是跟她讨事来了

กลับมาที่เมืองหลวง โหวเหลียงรู้สึกถึงวิกฤต

ที่เกาถางเนื่องจากขาดแคลนกำลังคนเขาถึงได้มีตำแหน่งคนสนิท โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาต่อมา เมื่อหยางชูกับหมิงเวยไม่อยู่ อาหว่านต้องดูแลเกาถางซะส่วนใหญ่ ในช่วยเวลาที่อยากจะช่วยแต่ความสามารถไม่เพียงพอ โหวเหลียงก็ค่อยๆ ยึดอำนาจส่วนหนึ่งเอาไว้

เมื่อกลับเมืองหลวงกลับต่างออกไป หยางชูมีคนเก่าจำนวนมากอยู่ในมือ ทางด้านหมิงเวยเองก็มีคนสนิท กิจการมีครบทุกอย่างแล้ว ไม่จำเป็นต้องเข้าไปแทรกแซงอะไรมาก ดังนั้นโหวเหลียงจึงไม่มีอะไรทำมาครึ่งเดือนแล้ว ว่างจนเขาตระหนก