บทที่ 477 เปลี่ยน
อันอ๋องดึงแขนเสื้อของหยางชูอย่างตื่นเต้น “เจ้าคิดว่าพวกนางจะจับได้หรือไม่”
หยางชูแค่ชำเลืองมอง จากนั้นก็คลี่พัดแล้วพัดอย่างเกียจคร้าน “ไม่”
อันอ๋องแปลกใจ “ยังไม่ทันเปิดป้ายเลย เจ้าบอกว่าไม่ใช่แล้วหรือ”
หยางชูกระตุกมุมปาก “ดวงตาของข้ามองออก”
เมื่อได้รับการเตือน อันอ๋องก็นึกขึ้นมาได้
เจ้าเด็กนี่มีดวงตาที่พิเศษ ช่วงแรกๆ ที่เล่นด้วยกัน ไม่ว่าจะเล่นไพ่ใบไม้หรือไพ่หม่าเตี้ยวเขาแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย หลังจากนั้นถึงได้รู้ว่าเขาสามารถแยกความแตกต่างระหว่างไพ่แต่ละใบได้จากด้านหลังได้
น่าเสียดายที่เขารู้ช้าไป หากแพ้เร็วแบบนี้เขาคงไม่กล้าเดิมพัน
ทั้งสองคนเปิดป้ายแล้วพบว่าไม่มีอะไรอย่างที่คาดไว้จึงถอยออกมาอย่างผิดหวัง
………………………
เหวินอิ๋งเดินตามมารดาเข้าไปในเสวียนตูกวาน
ผู้ที่ได้รับมอบหมายให้รับแขกพาพวกเขาไปยังเอ่อร์ฝาง วางกาน้ำชาแล้วถอยออกไป
เฉิงเอินโหวฮูหยินอดไม่ได้ที่จะบ่นว่า “พวกเราบริจาคน้ำมันไปมากมายขนาดนั้นได้แค่ห้องแค่นี้เองหรือ”
เอ่อร์ฝางมีขนาดเล็กมากจนเมื่อผู้เป็นนายนั่งลงก็ไม่มีที่ว่างอื่นแล้ว เหล่าสาวใช้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยืนอยู่ข้างนอก
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください