462 ปลอม
บทที่ 462 ปลอม
เจี่ยงเหวินเฟิงไม่คิดว่าอาจารย์ของเขาจะใจกล้าถึงเพียงนี้
ราชโองการลับนี้มองดูเหมือนไม่มีปัญหา ทั้งหมดเป็นไปตามระเบียบข้อบังคับ
แต่เมื่อมองดีๆ อย่างละเอียด ก็พบปัญหาใหญ่
ลายมือบนนั้นเป็นของโส่วเซี่ยงหลู่เฉียน!
ทำไมลายมือของหลู่เฉียนถึงมีปัญหางั้นหรือ เพราะหากผู้อาวุโสหลู่เซียงรู้ว่ามีราชโองการลับนี้ เขาจะไม่สามารถกัดฟันได้ตลอดโดยไม่ปล่อยได้แน่นอน Comment by นัชชา ตั้งประจักษ์ภักดี: 一直死咬着不松口 ไม่แน่ใจคำแปล
เพราะฉะนั้น ผู้อาวุโสหลู่เซียงจะไม่เคยเขียนราชโองการลับนี้อย่างแน่นอน
ในเมื่อไม่เคยเขียน ดังนั้นจึงเป็นของปลอม
ไม่แปลกใจเลยที่ก่อนหน้านี้เขาไม่จำเป็นต้องคำนับ
ฟู่จินเคี้ยวถั่วไปพลางพูดว่า “เมื่อครู่ข้าไปหาผู้อาวุโสหลู่เซียงมา”
“...” เจี่ยงเหวินเฟิงจินตนาการถึงสถานการณ์แล้วอยากจะฆ่าคนตรงหน้าให้ตายแทนหลู่เฉียน
แต่มันดูไร้ยางอายมากกว่าการคุกคาม
ลองนึกภาพผู้อาวุโสหลู่เซียงเปิดพระราชโองการลับนี้ อารมณ์ของเขาจะเป็นอย่างไรเมื่อเห็นลายมือของตนเอง
ที่น่าเกลียดที่สุดคือกล้ำกลืนลมหายใจตนเองลงไป
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください