442 แบ่งความดีความชอบ
บทที่ 442 แบ่งความดีความชอบ
เมื่อเข้าสู่เดือนสามในที่สุดอากาศก็อุ่นขึ้นเล็กน้อย ถนนบนภูเขาที่กลายเป็นน้ำแข็งเริ่มละลายบ้างแล้ว นกไม้ส่งข่าวออกไปจงรุ่ยส่งคนมาเร่งเตรียมการให้เปิดถนนก่อนเข้าเดือนสี่ เพื่อช่วยบิดาเขาได้นำทหารและม้าจำนวนหนึ่งแสนนายไปยังเนินกรวดด้วยตนเอง
ทันทีที่จงซู่เห็นเขาก็ถามว่า “เผ่าซีหรงเป็นอย่างไร”
จงรุ่ยรู้สึกละอายใจอย่างยิ่ง และร้องขอให้บิดาลงโทษ “ลูกไม่สามารถยึดด่านกู่เหลียงคืนมาได้ไม่สามารถนำกระดูกท่านอาสามกลับมา...”
จงซู่พูดเสียงเรียบ “ด่านกู่เหลียงง่ายต่อการป้องกัน แต่ยากที่จะโจมตีหากสูญเสียไปแล้วก็ยากที่จะยึดกลับมาจะโทษเจ้าไม่ได้”
จงรุ่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก และได้ยินพ่อของเขาพูดว่า “แต่เจ้าแซ่จง ในฐานะที่เป็นบุตรชายคนโตจะต้องแบกรับความรับผิดชอบมากขึ้น ผู้อื่นทำไม่ได้ไม่เป็นไร แต่เจ้าห้ามทำไม่ได้” จงรุ่ยคุกเข่าลงอย่างเงียบๆ
“กลับไปค่อยคุกเข่าเถอะไปขอโทษต่อท่านทวด ท่านปู่ และท่านอาที่เสียชีวิตในสนามรบ”
“ขอรับ” จงรุ่ยรู้ว่านี่เป็นโอกาสที่บิดาให้กับตน
เมื่อหิมะละลาย ทหารประจำที่นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะส่งทหารไปที่ทุ่งหญ้า
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください