389 กลับบ้าน

บทที่ 389 กลับบ้าน

หลิวกงกงอยู่ต่ออีกไม่กี่วันก็เดินทางกลับเมืองหลวง ก่อนออกเดินทางได้นำของเล็กใหญ่มากมายที่เหลียงจางมอบให้ออกมา

ทั้งโสม เขากวาง บัวหิมะ ถังเช่า ไข่มุก หยกเขียว ปะการัง หินหมาเหน่า

หลิวกงกงหันกลับมามอบของที่ได้มาก่อนหน้าให้แก่หยางชู และพูดด้วยน้ำเสียงเอาใจใส่ “ครั้งนี้คุณชายสามคงตกใจ ได้ยินมาว่ายาที่ท่านใช้บำรุงร่างกายหมดแล้วจึงนำของใหม่มาให้ขอรับ”

“น่าอายเสียจริง” หยางชูพูดอย่างสุภาพ

“ไอหยา ท่านไม่ต้องสุภาพกับบ่าวหรอกขอรับ บ่าวอยู่ในวังได้รับการดูแลจากเหนียงเหนียง การได้พบคุณชายสามไม่ใช่เรื่องง่ายนี่เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว จริงหรือไม่แม่ทัพเหลียง”

เหลียงจางยืนยิ้มอยู่ด้านข้าง “จริง หลานรับไปเถอะ”

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะฉีกรอยยิ้มบนใบหน้าของหยางชู แต่จะทำอย่างไรได้ วันนั้นหลิวกงกงบอกชัดเจนว่าถึงแม้ฮ่องเต้จะจดบัญชีเขาไว้ในใจ แต่มีกุ้ยเฟยอยู่คงทำอะไรได้ไม่ง่ายนัก

อดทนไว้ก่อน ตั้งใจกราบไหว้พระโพธิสัตว์รอสะสมบุญให้มากก่อนแล้วค่อยคิดบัญชีทีเดียว!

“เช่นนั้นข้าไม่เกรงใจล่ะนะ อาสวน กลับไปก็เซ่นไหว้สร้างศาลให้ท่านอาเป็นการขอบคุณด้วย!”