377 ว่าว
บทที่ 377 ว่าว
หมิงเวยนั่งบนเนินเขาและแหงนมองท้องฟ้า นางมองอย่างจริงจังแทบไม่ขยับเขยื้อน โหวเหลียงที่มองตามในตอนแรกหลังจากนั้นก็พบว่าตนเองคอแข็งค้าง
เขาตบหน้าผากตนเอง เขานี่โง่จริงจะเรียนรู้อะไรจากคนไม่ปกติได้บ้างเล่าดังนั้นเขาจึงหันคอไปช่วยตัวฝูเปลี่ยนยา
“แม่นางตัวฝูท่านมีความปรารถนาที่ยังทำไม่สำเร็จหรือไม่”
ตัวฝูคิดอยู่พักหนึ่งแล้วตอบว่า “ข้าอยากกลับไปพบพ่อแม่ของข้าที่หมู่บ้าน...”
นางถูกขายให้ตระกูลหมิงตั้งแต่เด็ก ฮูหยินสามให้ค่าตัวในราคาที่สูง บิดามารดาของนางจึงนำเงินก้อนนั้นสร้างเรือนใหม่อย่างรวดเร็ว จำได้ว่าตอนที่นางเข้ามาในจวนตระกูลหมิง นางคิดถึงบ้านมากเคยร้องขอฮูหยินให้อนุญาตให้ตนกลับไปเยี่ยมบ้าน
แต่ปฏิกิริยาแรกเมื่อทุกคนในครอบครัวเห็นนางคือตื่นตระหนกแล้วถามแม่นมที่มาส่งนางซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่านางทำผิดจนถูกไล่ออกมาหรือ พวกเขาต้องจ่ายเงินคืนหรือไม่ พอได้ยินคำตอบว่าไม่ใช่ก็โล่งใจหลังจากนั้นก็มักจะถามว่านำของอะไรกลับมาด้วยหรือไม่…หลังจากนั้นตัวฝูก็ไม่ได้กลับบ้านอีกเลย นางไม่ได้คิดเรื่องนี้มาหลายปีแล้ว
ฮูหยินและคุณหนูดีต่อนางมากดีกว่าคนในครอบครัวเสียอีก
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください