351 ไปได้ดี

บทที่ 351 ไปได้ดี

บุรุษชุดดำเดินเข้ามาเขาประสานมือทำความเคารพ “เมื่อครู่ข้าทำให้ท่านขุ่นเคืองไม่พอใจแม่นางโปรดร่วมดื่มชากับข้าได้หรือไม่”

เมื่อเห็นหมิงเวยไม่ขยับเขาจึงพูดอีกว่า “พบกันใหม่ในแดนไกลถือว่าเป็นพรหมลิขิต แม่นางเดินทางมาทุ่งหญ้าทั้งทียังไม่เคยดื่มชาเลยใช่หรือไม่ จวนช่างจื้อมีแม่ครัวจากแดนใต้สามารถชงชาให้ท่านดื่มได้”

เขาพูดเสียงอ่อนในที่สุดหมิงเวยก็มีท่าทีลังเลนางหมุนตัวกลับมาถามว่า “ทำปิงเล่า[footnoteRef:1]เป็นหรือไม่” [1: ปิงเล่า : ของหวานที่มีลักษณะคล้ายหวานเย็น มีส่วนผสมหลากหลายแตกต่างกันไป เช่นผลไม้ น้ำผลไม้ นมวัว ดอกเก็กฮวย น้ำแข็งฯลฯ]

ปิงเล่าจำเป็นต้องใช้น้ำแข็ง แต่หูเหรินมีแหล่งน้ำแข็งน้อยมากแล้วจะไปหาของว่างที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ได้อย่างไร

บุรุษชุดดำตอบว่า “บังเอิญเสียจริงในเมืองหยุนไฉมีเพียงจวนช่างจื้อเท่านั้นที่มีอุโมงค์เก็บน้ำแข็งได้”

หมิงเวยยิ้มออกมา “ได้ เห็นแก่ปิงเล่าข้าจะไว้หน้าพวกท่านนำทางได้เลย!”

บุรุษชุดดำขยิบตาให้พระอาจารย์ช่างจื้อเขาคิดว่าอย่างไรเสียนางก็เป็นเด็กสาวแค่ปิงเล่าก็ทำให้นางเปลี่ยนใจแล้ว เขาเชื่อไปอย่างนั้นโดยไม่รู้ตัว...