บทที่ 347 ทางเลือก
“ช้าก่อน!”
พระอาจารย์ช่างจื้อหันกลับไปมองนางด้วยสายตาเย็นชา “ท่านต้องการอะไรอีก”
เป็นความจริงที่วันนี้เขาพ่ายแพ้ แต่ที่นี่คือเมืองหยุนไฉหากหมิงเวยไม่ยอมฟังสุดท้ายไม่แน่ใจว่าคนที่ลำบากจะเป็นผู้ใดกันแน่
หมิงเวยหยิบสร้อยลูกประคำขึ้นมาสีหน้าของพระอาจารย์ช่างจื้อเปลี่ยนไป เขาตะโกนกลับไปว่า
“ส่งคืนมาให้ข้า!” แต่หมิงเวยไม่เคลื่อนไหวนางก้มลงมองสร้อยลูกประคำแล้วหมุนทีละลูก
“ลูกประคำชั้นดีจากต่างแดน ช่วยกระตุ้นสมองมีกลิ่นระเหยของธูปเทียน” หมิงเวยเงยหน้าขึ้นถาม “พระอาจารย์ยอมตัดสินใจยอมตัดสิ่งที่รักไปเสียได้หรือไม่ ข้ายินดีที่จะแลกเปลี่ยนเห็ดหลินจือพันปี”
พระอาจารย์ช่างจื้อย่ำเท้าไปหานาง “ขออภัยด้วยข้าไม่แลก!”
หมิงเวยถอนหายใจ “น่าเสียดายจริงๆ!”
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください