326 ร้องขอชีวิต

บทที่ 326 ร้องขอชีวิต

สีหน้าของนายช่างโหวเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็ยิ้มทันที “อันที่จริงหลายปีมานี้ข้ารู้สึกกดดันเมื่อเห็นว่าตนเองกำลังจะตายแล้วเลยอดไม่ได้ที่จะยืดเยื้อเล็กน้อย ยกโทษให้ข้าด้วย”

หมิงเวยพยักหน้า “ข้าเข้าใจ”

นายช่างโหวครุ่นคิดเขามองท่าทีของนางแล้วถามด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจ “แม่นาง ดูจากท่าทางของท่านแล้วท่านมาจากสำนักดั้งเดิมใช่หรือไม่”

“แน่นอน”

นายช่างโหวพูดด้วยจิตใจที่หดหู่คะนึงคิดอย่างใจหาย “ตอนนั้นข้าใช้ชีวิตอย่างคนจรจัด และบังเอิญได้รับสืบทอดเคล็ดวิชามา เดิมทีคิดจะเข้าสำนัก แต่ทุกสำนักต่างบอกว่าพื้นฐานทักษะของข้าไม่ดีอายุของข้ามากไปทำให้ยากที่จะฝึกวรยุทธ์ได้ ข้าถามตัวเองว่าไม่ว่าจะเก่งเคล็ดวิชาแค่ไหน แต่ไม่สามารถฝึกวรยุทธ์ได้ก็เท่านั้น สุดท้ายจึงถูกปฏิเสธข้าเสียใจตลอดชีวิตที่ไม่สามารถเข้าสำนักได้”

“อ้อ”

นายช่างโหวสังเกตจากสีหน้า และคำพูดจึงถามนางอย่างระมัดระวังว่า “หากแม่นางไม่รีบฆ่าข้าช่วยให้เวลาข้าได้เห็นความมหัศจรรย์ของสำนักที่แท้จริงได้หรือไม่ เช่นนั้นแม้ต้องตายข้าก็ไม่เสียใจแล้ว”