309 จำไว้
บทที่ 309 จำไว้
ไม่เคยมีช่วงเวลาใดที่หยางชูเกลียดชังความไร้ความสามารถของตนเองเท่าตอนนี้
เมื่อรู้ว่ามารดากำลังทุกข์ทรมาน แต่เขาไม่สามารถช่วยนางให้พ้นจากทะเลแห่งความทุกข์นี้ได้แล้วยังทำให้นางทำร้ายตัวเองเพื่อช่วยเขาด้วย!
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขาไร้ความสามารถเกินไป!
“ขอโทษขอรับ...” เขาพึมพำ
เผยกุ้ยเฟยหัวเราะเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เด็กโง่ เจ้าโตเพียงนี้แล้วคิดอยากจะต่อสู้กับเจ้าแผ่นดินหรือ อย่าโทษตัวเองเลย แม้แต่สัตว์ร้ายยังรู้วิธีปกป้องลูก เมื่อลูกยังเล็กการที่แม่ปกป้องลูกก็เป็นเรื่องสมควรแล้วรอให้เจ้าเติบใหญ่มีความสามารถค่อยมาปกป้องแม่”
นางชะงักแล้วพูดว่า “หลังจากรอมานานหลายปีในที่สุดเจ้าก็เติบโตขึ้น แม่เองก็มีความหวัง ตอนนี้สำหรับพวกเราแม่ลูกแล้วเป็นช่วงเวลาสำคัญเจ้าต้องทำจิตใจให้สงบ อย่าปล่อยให้ความเกลียดชังมาทำลายสติปัญญาของเจ้า แต่จำไว้ว่าชีวิตของเจ้ามีค่าไม่ใช่เพื่อการแก้แค้น”
หยางชูพยักหน้าอย่างจริงจังจดจำทุกคำพูดของเผยกุ้ยเฟยอย่างระมัดระวัง
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください