301 เป็นเอกฉันท์

บทที่ 301 เป็นเอกฉันท์

ทุกคนต่างมีจุดยืนเป็นของตนเอง

สำหรับหนิงซิวแล้วเขามายังเมืองหลวงเพราะได้รับคำสั่งจากอาจารย์ เป้าหมายของเขาก็คือการทำให้หยางชูได้มีชีวิตที่ดีไม่สำคัญว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ในราชสำนักหรือในยุทธภพ

สิ่งที่ฟู่จินคิดซับซ้อนเล็กน้อยเขาได้รับมอบหมายจากซือฮว๋ายไท่จื่อให้ปกป้องสายเลือดของเขาเอาไว้ แต่หนิงซิวที่เป็นชาวยุทธภพไม่สนใจว่าหยางชูเป็นผู้สืบทอดแซ่เจียงหรือไม่ แต่ฟู่จินผู้นี้กลับหวังว่าจะทำให้เขากลับไปเป็นคนแซ่เจียง

ก่อนหน้านี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้จึงไม่คิดทำอะไรให้เปลืองแรง ดังนั้นเขาจึงปล่อยผ่านไป แต่ตอนนี้ฮ่องเต้โกรธเคืองหยางชู เขาจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้หยางชูเดินไปในทิศทางนั้น

หนิงซิวได้ยินอีกฝ่ายพูดเช่นนั้นก็เลิกคิ้ว “ศิษย์น้อง เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น ตามข้าไปจากที่นี่ไปยังฟ้าที่สูงแล้วแต่นกจะบิน ไม่ว่าจะเป็นซือฮว๋ายไท่จื่อหรือองค์หญิงใหญ่ล้วนหวังให้เจ้ามีชีวิตที่ดีไม่บังคับให้เจ้าต้องทำอะไร”

ฟู่จินพูดแทรกอย่างเกียจคร้าน “ท่านคิดให้ดีหากเป็นจอมยุทธ์พเนจรก็ไม่มีโอกาสสืบหาสาเหตุการตายขององค์หญิงใหญ่นะ”