297 เรียนเชิญ

บทที่ 297 เรียนเชิญ

“มีบางเรื่องที่ถึงท่านจะไม่เผชิญหน้าก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่เกิดขึ้น” มีเสียงหนึ่งดังแทรกการสนทนาของพวกเขา

หยางชูหันกลับไปก็เห็นเสวียนเฟยยืนเอามือไขว้หลังด้วยสีหน้าดูอารมณ์ไม่ดี

เสวียนเฟยไม่สนใจท่าทางของเขาอีกฝ่ายเดินมาพูดกับหมิงเวยว่า “เรื่องนั้นท่านจะปล่อยผ่านไปงั้นหรือ”

หมิงเวยส่ายหน้า “ข้าเพิ่งพบเบาะแสบางอย่างก่อนหน้านี้จึงไม่แน่ใจว่าเป็นความจริงหรือไม่”

นางรู้ดีว่าเรื่องนั้นส่งผลกระทบกับหยางชูมากเพียงใด และหากพูดออกไป มันจะล้มล้างชีวิตของเขาได้เลย นางจึงไม่อยากพูดอย่างลวกๆ จนกว่าจะมีหลักฐานที่แน่ชัด

ทั้งสองถามตอบกันเองเห็นได้ชัดว่าพวกเขามีความลับร่วมกัน หยางชูซึ่งถูกกีดกันก็ไม่พอใจเขาถามหมิงเวยว่า “ท่านมีเรื่องต้องบอกกับเขาแต่ไม่บอกกับข้างั้นหรือ”

คนที่ตอบคำถามนี้กลับไม่ใช่หมิงเวย แต่เป็นเสวียนเฟย “นางไม่ได้บอก แต่ข้าเดาได้ด้วยตนเอง”

หยางชูยิ่งไม่มีความสุข อีกฝ่ายเดาได้ แต่ตนกลับไม่รู้อะไรเลย...

“ตกลงมีเรื่องอะไรกันแน่”

เสวียนเฟยถามเขากลับทันที “ท่านไม่อยากฟังไม่ใช่หรือ”

“...” หยางชูกัดฟันแล้วถามหมิงเวย “ท่านอยากบอกอะไรกัน”