179 อาจารย์
บทที่ 179 อาจารย์
ซุนเว่ยตกใจ นางหลอกหมิงเวยมาที่นี่แล้วก็หลบฉากออกไป นางไม่มีส่วนร่วมในเรื่องนี้ แต่ในอีกแง่หนึ่งนางก็รู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
เพียงแต่ไม่คิดเลยว่าในช่วงเวลาอันสั้นเป็นเหวินหรูกับพรรคพวกของนางที่ตกใจหนีไป ถึงซุนเว่ยจะหลบอยู่หลังต้นไม้ แต่นางเห็นทุกอย่างอย่างชัดเจน หมิงเวยเป็นคนปล่อยงูตัวนั้นออกมายิ่งไปกว่านั้นเหวินหรูและพรรคพวกทำอะไรนางไม่ได้เพราะการก้าวเท้าของนางแปลกมาก
ถึงซุนเว่ยจะขี้ขลาดแต่ก็ไม่ได้สับสน เพื่อนใหม่คนนี้ไม่ใช่คนที่จะไปยั่วได้ง่ายๆ เลย เมื่อได้ยินหมิงเวยเรียกชื่อตน ซุนเว่ยตกใจและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังด้วยความกลัว
เมื่อเห็นหมิงเวยเดินมานางก็กรีดร้องและรีบถอยออกไป แต่ชายกระโปรงพันขานางและบริเวณนี้ก็เป็นดอกไม้ต้นหญ้า ซุนเว่ยจึงเดินเซและล้มลงกับพื้น
ในตอนนี้จะหนีก็ไม่ทันแล้ว หมิงเวยยื่นหน้ามองนางแล้วยิ้ม “หัวหน้า ท่านเป็นพยานให้ข้าได้หรือไม่” ซุนเว่ยหน้าซีดเซียวนางส่ายหน้าอย่างแรง
“ไม่ได้งั้นหรือ” ซุนเว่ยยื่นแขนปิดบังใบหน้าและร้องออกมาอย่างหมดหวัง
“อย่าตีข้า อย่าตีข้าเลย!” หมิงเวยเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ นางมองอย่างครุ่นคิด
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください