ตอนที่ 86

ตอนที่ 86 คิดว่าภาพนี้เป็นไงบ้าง

ผ่านไปสักพักนิ้วของเธอถึงค่อยๆ คลายออก

ม้วนภาพเขียนคุณภาพดีพอ ไม่ทิ้งรอยเล็บแม้แต่น้อย

จงจือหว่านเม้มริมฝีปาก เหลือบมองคนในห้องทำงาน

พบว่าคนอื่นๆ กำลังวุ่นอยู่กับการจัดระเบียบผลงานประกวด ไม่มีใครสนใจเธอ ถึงได้โล่งอก

เมื่อครู่เธอลืมตัวไปหน่อย

วางม้วนภาพเขียนเก็บเข้าที่เดิม จงจือหว่านมีสีหน้าเย็นชา

หากบอกว่าอิ๋งจื่อจินเป็นคนเขียนเอง เธอไม่มีทางเชื่อ

เธอเคยอ่านข้อมูลของอิ๋งจื่อจินจากผู้เฒ่าจงมาก่อนแล้ว ข้อมูลละเอียดถึงขั้นเป็นรายปี

อำเภอชิงสุ่ยเศรษฐกิจล้าหลัง เป็นหมู่บ้านยากจน อย่าว่าแต่เรียนเขียนอักษรพู่กัน จะกินให้อิ่มท้องก็ยังเป็นปัญหา

อักษรที่อยู่ในม้วนภาพเขียนนี้ ถ้าไม่มีประสบการณ์หลายสิบปีไม่มีทางเขียนออกมาได้แน่นอน

เห็นได้ชัดว่ามาจากปรมาจารย์ด้านอักษรพู่กัน

แม้แต่อาจารย์สอนเขียนอักษรพู่กันของเธอก็ใช่ว่าจะเขียนออกมาได้แบบนี้

อย่างอิ๋งจื่อจินจะเขียนได้เหรอ

จงจือหว่านหน้านิ่ว

เธอนึกไม่ถึงว่าอิ๋งจื่อจินจะใช้วิธีโกงเพื่อให้ได้รางวัลในงานเทศกาลศิลปะ

เห็นเงินแล้วตาโต ความจนทำให้เป็นบ้าไปแล้ว