ตอนที่ 37

ตอนที่ 37 อิ๋งจื่อจิน ไม่ใช่เรื่องของเธอ

ทำไมถึงดื้อได้ขนาดนี้

จงมั่นหวาโมโหจนในอกปั่นป่วน พูดเสียงลอดไรฟัน “ถ้าเธอไม่อยากเรียนแล้วก็ลาออก ออกจากคลาสเด็กอัจฉริยะเธอยังจะไปอยู่ไหนได้อีก”

อิ๋งจื่อจินไม่แม้แต่จะมอง ขี้เกียจสนใจ

เธอแกะกุ้งด้วยท่าทางที่สง่างาม สีหน้าไม่แยแสนั้นประหนึ่งมีข้อความเขียนไว้ว่า ‘ไม่ใช่เรื่องของเธอ’

จงมั่นหวาถูกยั่วโมโหกำลังจะระเบิด ผู้เฒ่าจงโมโหอีกครั้ง “จงมั่นหวา เธอพูดจาดีๆ เป็นไหม การอบรมสั่งสอนในช่วงหลายปีมานี้เอาไปเลี้ยงหมาหมดแล้วเหรอ พูดจาไม่เป็นก็ไสหัวออกไป! ออกไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้!”

ต่อหน้าเขายังขนาดนี้ ลับหลังจะขนาดไหน

จงมั่นหวาโกรธมาก แต่ก็พูดอะไรต่อหน้าผู้เฒ่าจงไม่ได้อีก

เธอทำได้เพียงอดกลั้นหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาแล้วเดินออกไปพร้อมสีหน้าเย็นชา

“ออกไปได้ก็ดี วันๆ เอาแต่ปั้นหน้ายโสไม่รู้ทำให้ใครดู” ผู้เฒ่าจงโมโหจนความดันขึ้น ไอออกมาอีกแล้ว

อิ๋งจื่อจินลูบหลังให้เขา ยื่นแก้วน้ำให้ “คุณตา ดื่มน้ำค่ะ”

“อือ” ผู้เฒ่าจงไม่โมโหแล้ว เขายิ้มกว้างรับแก้วมา

หลังจากดื่มน้ำหมด ผู้เฒ่าจงก็รู้สึกว่าเลือดลมไหลเวียนดีขึ้นมาทันที สดชื่นขึ้นไม่น้อย