0478 น้ำลาย

บทที่ 478 น้ำลาย

จินเฟยเหยาพบพื้นที่ว่างแห่งหนึ่งถูกถนนลอยได้ห่อจนเหมือนซาลาเปา นี่คือแท่นราบที่ด้านบนกว้างสองจั้ง ด้านข้างกลับห้อยถนนลอยได้ไว้หลายสายราวกับดอกไม้ผลิบาน ถนนลอยได้ขยายออกไปข้างนอก จากนั้นจุดสิ้นสุดที่ตัดกันด้านล่างก็ยืดขยายไปยังสถานที่อื่น

ระหว่างถนนลอยได้แต่ละสายมีความกว้างมากที่สุดห้าหกจั้ง ส่วนจุดตัดด้านล่างสุดมีทางออกกว้างสิบกว่าจั้งเหมือนซาลาเปาไส้เนื้อหรือผลท้อขนาดใหญ่

อีกทั้งนางพบว่ารอบด้านไม่มีผู้บำเพ็ญเซียนอาศัยอยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม จินเฟยเหยาครุ่นคิด มองซาลาเปาลูกใหญ่ คาดเดาว่าถูกห่ออยู่ด้านในทำให้คนรู้สึกไม่ปลอดภัย แต่นางไม่เกรงกลัว อย่างมากก็ทำให้ถนนลอยได้ข้างนอกอยู่ในการป้องกัน

อีกทั้งช่องว่างตรงกลางกว้างขนาดนี้เจอเรื่องอะไรจะได้หนีรอด ต่อให้ติดอยู่ตรงช่องว่างจริงๆ เตะถนนลอยได้ทีเดียวก็ทำลายได้ ดังนั้นนางจึงตัดสินใจอาศัยอยู่ในซาลาเปาใบนี้ เนื่องจากขนาดของมันสามารถวางเกาะลอยได้เล็กๆ ได้พอดี แบบนี้ก็ไม่ต้องหาวิธียึดเกาะลอยได้ไว้บนถนนลอยได้ที่ทั้งเล็กและแคบแล้ว