0169 สมบัติล้ำค่า

บทที่ 169 สมบัติล้ำค่า

ได้ยินคำพูดของปู้จื้อโหยว เฟิงอวิ๋นจู๋จำต้องวิ่งมาฉุดดึงไป๋เจี่ยนจู๋ พวกเขาล่วงเกินเจ้าสำนักไม่ได้ ระวังไว้ก่อนเป็นดี

ในยามนี้เอง รอบด้านพลันมืดมิด ปู้จื้อโหยวเก็บหินแสงอาทิตย์อย่างรวดเร็วโดยไม่บอกไม่กล่าว ฉวยโอกาสที่รอบด้านมืดสนิท ฉุดดึงจินเฟยเหยาพุ่งไปยังทางที่ขุดไว้แล้วมุดออกมา

ปู้จื้อโหยวไม่ชะงักฝีเท้า ลากจินเฟยเหยาวิ่งเข้าไปในป่าทึบ เห็นต้นไม้จำนวนมากถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว เห็นต้นไม้ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าบ่อยๆ ขณะเกือบจะพุ่งชนจินเฟยเหยาก็ถูกปู้จื้อโหยวลากออกไปอย่างฉิวเฉียด

จินเฟยเหยาคิดไม่ถึงว่าจะมีคนวิ่งได้เร็วปานนี้ เสียงลมดังขึ้นข้างหู ความเร็วนี้สามารถเทียบได้กับของวิเศษบินได้

ในยามนี้เอง เบื้องหน้าพลันมีม้ามังกรขนาดยักษ์ฝูงหนึ่งปรากฏขึ้น ส่วนด้านหลังม้ามังกรคือหน้าผา นางอดร้องลั่นไม่ได้ คิดจะดึงมือออกแล้วหยุดลง “ด้านหน้าไม่มีทางไปแล้ว รีบหยุดเร็ว!”

ทว่าปู้จื้อโหยวกุมมือนางแน่น และกระโดดเบาๆ เหยียบหลังม้ามังกรแล้วกระโดดลอยตัวกลางอากาศเหินไปยังภูเขาสูงชันเบื้องหน้า หลังร่อนลงบนภูเขาอย่างปลอดภัย เขาก็ออกวิ่งอย่างรวดเร็วอีกครั้ง