0158 เชิดสิงโต

บทที่ 158 เชิดสิงโต

“เจ้ารู้หรือไม่? คนที่เจ้ามอบให้ข้า นอกจากเรียกชื่อเจ้า ก็พูดอย่างอื่นไม่เป็น ทำอะไรไม่เป็น ไม่สื่อสารกับคนอื่น” จินเฟยเหยาเอ่ยอย่างเดือดดาล มีอารมณ์ซาบซึ้งอยู่บ้าง

นางย่อมซาบซึ้งเป็นธรรมดา ห้าสิบปีมานี้ช่วยหวาซีดูแลตัวโง่งมหรือเกิดมาก็ป้อนเป็นอาหารสัตว์เพาะเลี้ยงวิญญาณ นี่ไม่ยุติธรรมกับเนี่ยนซี นางไม่ได้เกิดมาเพราะความต้องการของตนเอง เกิดมาพร้อมความคะนึงหาและอยากเจอเพียงเขาชั่วชีวิต วาระสุดท้ายกลับเป็นสิ่งของชั้นต่ำที่ถูกทอดทิ้ง ไม่มีคุณค่าในการคงอยู่ใดๆ

“อา? คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ ถ้าพูดแบบนี้ ตอนนั้นข้าน่าจะป้อนนางให้สัตว์เพาะเลี้ยงวิญญาณเสีย ไม่ทราบว่าตอนนี้นางอยู่ที่ใด รบกวนสหายเซียนจินแล้ว” พอหวาซีได้ยิน ก็เอ่ยอย่างตกตะลึง

จินเฟยเหยามองเขาด้วยสายตาเดือดดาล “นางตายเมื่อหลายวันก่อน เจ้าพอใจแล้วสินะ ถ้ายังไม่ตาย เจ้าจะป้อนนางให้บุตรสาวของเจ้าหรือสัตว์เพาะเลี้ยงวิญญาณของนางใช่หรือไม่?”