0983 การโจมตีมาเยือน
ตอนที่ 983 การโจมตีมาเยือน
ยานอวกาศราชินีหนาม
กู่ฉิงซานกำลังสนทนากับลอร่า
เด็กผู้หญิงตัวน้อยระแวดระวังมากเพราะกลัวว่ากู่ฉิงซานจะพานางกลับไป
ดังนั้นทั้งสองจึงยังถูกประตูแยกจากกันไว้พร้อมกับเขตอาคมเวทมนตร์นับพันที่พันรอบประตูเอาไว้
“กองยานถูกส่งไปแล้ว เพราะฉะนั้นวิญญาณกรีดร้องจะถูกขวางทางไว้สักพักใช่หรือเปล่า” กู่ฉิงซานถาม
“ใช่ การโจมตีแบบนั้นสามารถกระหน่ำได้ราวครึ่งวัน ระหว่างนี้ มันอาจจะไล่ตามไม่ทัน” ลอร่าตอบ
“มีการจัดการเรื่องล่าถอยให้กองยานเหล่านั้นหรือเปล่า” กู่ฉิงซานถามด้วยความกังวล
“มี กลุ่มสุดท้ายที่เข้าสกัดจะเริ่มต้นด้วยสมบัติโจมตีอัตโนมัติอย่างกับดัก ทำให้กองยานสามารถถอยได้อย่างสงบ”
ลอร่ากล่าวอย่างมีชัยต่อว่า “วิญญาณกรีดร้องเสียพาหนะก่อนจะถูกอัดไปพักใหญ่แล้ว เกรงว่ามันจะไม่สามารถไล่ตามพวกเราได้”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “วิธีนี้สามารถใช้ได้หนึ่งครั้ง วิญญาณกรีดร้องคล้ายกับสามารถสัมผัสถึงตำแหน่งของบัญญัติได้ อีกไม่ช้ามันจะตามมา”
“นั่นคือเรื่องอนาคต” ลอร่าพ่นลมออกจมูกขณะกล่าวออกมา
“ยังประมาทไม่ได้ พวกเราต้องเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างเต็มกำลังจนไปถึงโลกลี้ลับก่อน” กู่ฉิงซานกล่าว
“วันนี้ ราชินีจะขับยานด้วยตัวเอง ดังนั้นอย่าห่วงไปเลย” ลอร่ากล่าว
กู่ฉิงซานพยักหน้าก่อนหันหลังกลับชั้นดาดฟ้าของยานอวกาศ
ใช้เวลาไม่นานนัก
เหล่าต้าลืมตาขึ้นขณะลุกจากพื้น
“ข้าหลับไปนานแค่ไหน” เขาถาม
เย่เฟยหลีส่งกระป๋องเครื่องดื่มพลังวิญญาณมาให้แล้วตอบว่า “สามชั่วโมง”
เหล่าต้ารับเครื่องดื่มมา เปิดฝาออกแล้วดื่มรวดเดียว
เขามองรอบข้าง
กู่ฉิงซาน จางหยิงห่าวและเย่เฟยหลีล้วนมานั่งใกล้ๆ
ยานอวกาศกำลังล่องอยู่ในวังวนความว่างเปล่าอย่างราบรื่น
“ดูท่าจะมีข่าวดีเรื่องวิญญาณกรีดร้องไม่สามารถไล่ตามมาได้สักพัก ขอเครื่องดื่มให้ข้ากระป๋องหนึ่งที”
“รับไป”
เหล่าต้าเปิดฝากระป๋องแล้วดื่มเข้าไป
กู่ฉิงซานถามว่า “ตอนนี้เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
เหล่าต้าถือกระป๋องที่สองไว้ในมือก่อนเช็ดมุมปากแล้วตอบว่า “ข้าหลับเต็มอิ่มมาก ไม่ได้หลับลึกแบบนี้มานานแล้ว หากสามารถให้เครื่องดื่มแบบนี้กับข้าได้อีก ข้าอาจจะกลับมามีพละกำลังบางส่วนก็ได้”
กลับมามีพละกำลัง…
คนคนนี้มีความรู้ลึกซึ้งและกว้างขวาง พละกำลังที่เขาครอบครองจะขนาดไหนกัน
กู่ฉิงซานครุ่นคิดก่อนส่งสัญญาณให้เย่เฟยหลี “เจ้ามีพลังวิญญาณมากพอหรือเปล่า”
เย่เฟยหลีตอบว่า “อย่าห่วงไปเลย ข้าเตรียมตัวเท่าที่ไหวก่อนออกเดินทางมาแล้ว”
เขาใช้ความสามารถ สร้างเครื่องดื่มพลังวิญญาณอีกกระป๋องขึ้นมาก่อนส่งให้เหล่าต้า
เหล่าต้ารับมาโดยไม่เสแสร้ง เปิดมันแล้วดื่มในอึดใจเดียว
เย่เฟยหลีส่งกระป๋องใหม่ให้ทันที
เหล่าต้าดื่มหมดอีกครั้ง
…
หลังจากผ่านกระป๋องที่ยี่สิบห้าไป
เย่เฟยหลีอ้าปากหอบก่อนกล่าวว่า “ไม่ ข้าต้องพักหน่อย”
เหล่าต้าถอนหายใจแล้วกล่าวอย่างพึงพอใจว่า “ขอบคุณ ขอบคุณมาก วันนี้อยู่ที่นี่เกือบทั้งวันเลย ดื่มเพิ่มไปก็คงเสียของ ไม่ทำให้ดีขึ้นมาได้หรอก”
“ระหว่างที่ข้าพัก หากต้องการอะไรเรียกข้าได้เลย” เย่เฟยหลีกล่าว
เหล่าต้าชำเลืองมองเขาก่อนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
เขายืนขึ้น เดินไปที่ราวบันไดก่อนจ้องความว่างเปล่าด้านนอก
ยานอวกาศราชินีหนามกำลังวาดวิถีโค้งเป็นทางยาวขณะปรับทิศทางอย่างต่อเนื่อง
ไม่มีทางเข้าโลกลี้ลับเลย
ความว่างเปล่ามืดสนิท สามารถมองเห็นได้รางๆ ว่าที่นี่เป็นช่องทางการไหลเวียนของอากาศอันว่างเปล่าและกว้างใหญ่ ทำให้ยานอวกาศเคลื่อนไปข้างหน้าตามทิศทางที่สอดคล้องกันได้
แต่ตำแหน่งไม่มีความชัดเจนเลย
“ดูเหมือนพวกเราจะอยู่บนเส้นทางลับใช่หรือเปล่า” เหล่าต้าถาม
“ใช่ นี่คือเส้นทางลับสำหรับขนของ” จางหยิงห่าวตอบ
“จุดหมายของพวกเราคืออะไร” เหล่าต้าถาม
กู่ฉิงซานตอบว่า “ในโลกลี้ลับ ข้ามีสิ่งสำคัญที่ต้องไปตามหาน่ะ”
เกี่ยวกับเรื่องนี้ ลอร่ามียาน ส่วนจางหยิงห่าวมีเส้นทางลับ
ในฐานะนักฆ่า จางหยิงห่าวสามารถใช้ชีวิตสุขสบายดีในโลกเก้าร้อยล้านชั้นได้ เป็นธรรมดาที่เขาจะมีลู่ทาง
ยิ่งกว่านั้น โลกลี้ลับเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่กองกำลังที่ทำธุรกิจใต้ดิน
ใบหน้าของเหล่าต้าเผยแววครุ่นคิดออกมา “โลกนั่น…ข้าจำได้ว่ามันเหมือนจะเป็นสถานที่ที่คนในโลกใต้ดินใช้ขายของที่ขโมยมา หาเจอยากมาก เจ้าแน่ใจหรือว่าโลกนั้นจะช่วยพวกเราในการต่อสู้ครั้งต่อไปได้”
“แน่ใจ” กู่ฉิงซานตอบ
ผู้สร้างปฐพีสามารถมองเห็นอนาคตได้
เขาได้เตรียมการไว้มากมาย
เขาต้องมีบางอย่างที่อยากจะบอกแน่ๆ
เหล่าต้าถามว่า “เอาล่ะ จะว่าไปแล้ว บัญญัติเป็นอย่างไรบ้าง”
“บัญญัติราชามารเตือนให้ข้าหนีตลอดเลย” กู่ฉิงซานตอบ
หลังจากได้ยินเช่นนี้ เหล่าต้าเอนตัวบนชั้นดาดฟ้าแล้วกล่าวอย่างเกียจคร้านว่า “ในเมื่อทุกสิ่งไปได้สวย ข้าจะพักผ่อนสักหน่อย มีอะไรเรียกได้นะ”
จางหยิงห่าวพลิกแผนที่มาดูแล้วกล่าวว่า “มีสถานีจ่ายเชื้อเพลิงอยู่ด้านหน้า พวกเราจะขับผ่านไปก่อนจะถึงโลกลี้ลับในอีกราวครึ่งวัน”
ทุกคนเริ่มพักอีกครั้ง
เย่เฟยหลีเล่นเกม
เหล่าต้าดูสนใจมากขณะมองเขาอย่างจริงจัง
กู่ฉิงซานและจางหยิงห่าวดื่มสุราขณะสนทนาเรื่องประสบการณ์ในหลายปีนี้
“ความโกลาหลที่เจ้าพูดถึงคือกองกำลังย่อยที่มีคุณลักษณะเป็นของตัวเองหรือ” จางหยิงห่าวถามด้วยความสนใจ
“อา ใช่ น่าสนใจมากเลยล่ะ แต่ก็มีหลายสิ่งที่ยังไม่รู้จากมันอีกมาก ข้ายังตามหาได้ไม่หมดเลย” กู่ฉิงซานตอบ
“ถ้าพูดแบบนี้ ข้าจะลองดูว่ามีโอกาสหรือเปล่า อย่างไรเสีย พละกำลังของข้านับว่าอ่อนแอ ต้องการอาหารเสริมเสียหน่อย” จางหยิงห่าวกล่าว
กู่ฉิงซานเตือนว่า “ระวังวิญญาณกรีดร้องด้วย มันคือผู้ส่งสารที่คอยกระจายความโกลาหล อาจจะมีมาตรการโต้กลับอยู่ก็ได้”
จางหยิงห่าวลดเสียงลงก่อนถามว่า “จะว่าไปแล้ว ทำไมเจ้าถึงไปโลกลี้ลับล่ะ”
“ข้าเคยมีโอกาสได้ไปโลกลี้ลับมาก่อน อาจจะมีบางสิ่งที่บรรพบุรุษข้าทิ้งเอาไว้ แต่ตอนนั้นไปพัวพันกับเรื่องอื่นเข้าก็เลยไปไม่ถึง” กู่ฉิงซานตอบ
จางหยิงห่าวยิ้มแล้วกล่าวว่า “เป็นสิ่งของหรือเปล่า ที่นั่นมีทุกสิ่งและขายทุกอย่าง”
“ข้าไม่คุ้นเคยกับโลกนั้นมากน่ะ”
“ความจริง มันเรียบง่ายมากเลยนะ ผู้คนที่รวมตัวในโลกใต้ดินหวาดกลัวที่จะถูกล้วงความลับ ดังนั้นโลกลี้ลับจึงกลายเป็นโลกแลกเปลี่ยนที่ทุกคนเท่าเทียม ที่นั่นจึงเจริญรุ่งเรืองมาก”
“โลกแลกเปลี่ยนหรือ ข้าเคยไปโลกตลาดมืดที่ชื่อว่าโลกทรายดูดมาก่อน” กู่ฉิงซานกล่าว
“โลกลี้ลับตลาดมืดอันดับต้นๆ นั่นแหละ” จางหยิงห่าวกล่าว
“แล้วมันดีอย่างไร มีกฎเกณฑ์คอยปกป้องอย่างนั้นหรือ”
“ประมาณนั้น ดังนั้นโลกลี้ลับจึงถูกตั้งขึ้นด้วยกฎอันเข้มงวด: ในโลกนั้น ขอแค่ปิดปากไม่พูดออกมา คนอื่นก็ไม่สามารถทำร้ายได้”
“แล้วถ้ามีใครบางคนยืนกรานจะทำร้ายคนอื่นล่ะ”
“กฎเกณฑ์ของโลกนั้นจะเตะเขาออกไปแล้วสุ่มเคลื่อนย้ายพริบตาไปโลกอื่นที่ไกลลิบ”
กู่ฉิงซานพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ไม่สงสัยเลยว่ามันถึงชื่อโลกลี้ลับ แบบนี้ ความปลอดภัยของการแลกเปลี่ยนก็จะมีหลักประกัน”
จางหยิงห่าวกล่าวว่า “ความจริงแล้ว อันตรายที่แท้จริงคือสถานที่ที่อยู่นอกโลกลี้ลับต่างหากล่ะ”
“หมายความว่าไง”
“กองกำลังขนาดใหญ่ที่อยู่ที่นี่ล้วนล้อมรอบโลกลี้ลับมาหลายปี แอบมองดูในความว่างเปล่ารอบข้างพวกมันมาโดยตลอดเพื่อเตรียมปล้นแขกผู้มาเยือนที่อ่อนแอและไม่คุ้นสถานที่”
“เป็นปัญหานิดหน่อย แต่พวกเราอยู่บนยานอวกาศราชินีหนาม ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร” กู่ฉิงซานสรุป
เสียงหนึ่งดังขึ้น
‘ตูม!’
มีเสียงคำรามหมองหม่นดังตามมา
ตัวยานสั่นสะเทือนเล็กน้อย
เสียงของลอร่าดังขึ้น “กู่ฉิงซาน มีกองยานในความว่างเปล่าด้านหน้ามาขวางเส้นทางการเดินยานของเรา”
“พวกมันเปิดฉากยิงหรือ” กู่ฉิงซานถาม
“ใช่ ยานปลอดภัยดี พวกมันทะลวงไม่ได้หรอก ข้าแค่อยากถามเจ้าว่าตอนนี้ควรทำอย่างไรดี” ลอร่าตอบ
กู่ฉิงซานถามอย่างสงสัยว่า “พวกเรามีราชินีหนาม พวกมันไม่รู้หรือ”
ลอร่าตอบว่า “ข้าใช้การพรางตัวรูปลักษณ์อันโด่งดัง ดังนั้นภายนอกของยานอวกาศ มันจึงเป็นยานอวกาศที่ไม่สะดุดตา”
“เจ้ากลัวว่าคนของผู้ส่งสารจะหายานลำนี้เจอหรือ”
“ถูกต้อง”
“ฉลาดดี” กู่ฉิงซานชื่นชม “แทนที่จะถูกพบโดยผู้ส่งสาร สู้มาเจอกับพวกโจรยังจะดีเสียกว่า”
“ตอนนี้ข้าควรทำอย่างไรดี” ลอร่าถาม
“ไม่ต้องรีบ พวกมันเหาะมาหาเองแล้ว” กู่ฉิงซานตอบ
ในความว่างเปล่านอกยานอวกาศ หลายร้อยคนเหาะอยู่ในอากาศธาตุ
ไม่ช้าพวกมันล้อมยานอวกาศเอาไว้
ผู้นำมองสี่คนที่อยู่บนชั้นดาดฟ้าก่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย
เขาสะกิดคนข้างๆ ก่อนถามอย่างไม่สบายใจว่า “ยานลำนี้สภาพดูไม่ดีเลย แถมมีขยะอยู่แค่สี่คน นี่คุ้มค่าพอจะส่งพวกเราออกมาอย่างนั้นหรือ”
ผู้ชายคนนั้นคือผู้สังเกตการณ์ เขากล่าวด้วยเสียงสั่นเครือว่า “เมื่อไม่นานมานี้ มียานหลายลำอำพรางแบบนี้แหละ ข้ากังวลว่าพวกมันจะเหมือนกับก่อนหน้านั้น”
คนที่เป็นหัวหน้าได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกพึงพอใจ
เขาเหาะไปอยู่เหนือยานอวกาศราชินีหนาม ก้มมองสี่คนด้านล่าง ไอเล็กน้อยก่อนถามว่า
“คนไหนคือลูกพี่ (เหล่าต้า) ของพวกเจ้า”
หลายคนตกตะลึง
กู่ฉิงซาน จางหยิงห่าวและเย่เฟยหลีก้าวถอยออกมา เผยให้เห็นเหล่าต้าที่กำลังนอนอยู่บนชั้นดาดฟ้าอยู่ที่อีกฝั่งของสายตาอีกฝ่าย
“เหล่าต้า มีคนมาหาเจ้าน่ะ” จางหยิงห่าวกล่าว
…………………………..