Kabanata 9

Kiss

The heap of sea swelled silently, waves were rippling gently to my skin. Inipon ko ang mga hibla ng buhok na tumabing saaking muka.

Sandali akong naglakad habang tanaw si Gabriel sa lilim ng malagong puno, he lies in the sand like he's sleeping. I've watched him carefully, ang pagbaba taas ng kaniyang dibdib ay nagbibigay ng ibayong kaba sa aking puso.

Napayuko ako at bahagyang ngumiti, clumps of seaweed got washed up on the beach, maging ang ilang seashells ay nasa pampang lamang dahil sa lakas ng alon.

Muling bumalik ang tanaw ko sa malayo. The sea is a cerulean-blue gown and the beach seems dipped in earthshine-gold. The yachts lolling in the distance, feeling that the sea wants to lull me.

Tinupad niya ang sinabi niyang susunduin ako kanina para maligo kami sa beach. Inaasahan kong kasama nito si Alessandra ngunit wala ito, una na nitong sinabi kaninang may event siyang dapat taposin.

Muli akong pumihit paharap sa direksyon ni Gabriel. He still at the same position, two arms is at the back of his head, tanging bimbong puti ang tumatakip sa muka.

Bumaba naman ang tingin ko sa suot kong lose white shirt at maong short. Iniwan ko sandali ang flip-flops ko sa mataas na bahagi ng lupa kaya malayang sumusuot sa bawat sutla ng aking daliri ang pinong buhangin.

Marahan akong naupo sa pampang kung saan tumatama sa mga paa ko ang alon, hindi rin maiwasang mabasa ang short kong suot dahil sa lakas ng paghampas nito.

I slowly lift up my head to the bluish kraken sky. Naghahalo na ang indigo at kulay kahel dahil sa nalalapit na paglubog ng araw. I wrapped my frail body and crouched to my knees. Hindi ko na pinasya pang maligo, baka kasi magising na si Gabriel ano mang sandali at mag aya nang umuwe.

Plano kong bukas nalang bumalik sa Mansyon. Nilabhan ko kasi kanina ang ilan kong baon na damit, kaya bukas na bukas din ng umaga ay tutulak na ako pabalik ng Mansyon.

"Bakit hindi ka naliligo?" Isang boses ang nagpalingon saakin.

Nakatayo ito ilang distansya ang layo saakin. His face held forward in steady gaze. Standing tall with two hand secretively inside his pocket while a white T-shirt hugged his well-defined waist and broad shoulders. Umayos ako ng upo, ang dalawang kamay ngayo'y nasa magkabilang gilid.

"Hindi na, next time nalang siguro." he kept his mouth closed in a thin, straight line, and his light brown hair is slightly messy in a sexy way. He comb back his hair and didn't bother to say anything in return.

Itinuon kong muli ang sarili sa pagtanaw sa tahimik nang dagat, medyo manipis na rin ang hangin kaya hindi na ganoon kalakas ang alon.

Ngunit ganoon nalang ako napalingon dito ng Isa-isa nitong hinubad ang suot niyang T-shirt at bleach jeans. Tanging natira lamang dito ay ang kaniyang tropical short na hindi lalampas sa kaniyang tuhod.

My lovely mouthed open, and stunned for a long while,unable to say a word. Mariin kong nadakot ang butil ng buhangin sa aking mga palad.

His luscious body screamed, I can't find a word to describe how futile I am in my seat. The grip I have on the sand unconsciously tighten, suddenly my heart was about to leap out of my throat.

Sinimulan nitong lumusong sa dagat hanggang marating ang level ng tubig sa kaniyang dibdib. I pressed my lips into a tight line nang ihilamos nito ang tubig alat. My heart pounded, para akong nanonood ng isang photoshoot dahil sa pag ka perpekto ng kaniyang katawan. He started to swim, sumabay sa marahang paghampas ng alon.

I licked my lips, tila gustong pag sisihan kung bakit ako tumangging lumangoy kanina. Wala sa loob na tumayo ako at pinanood siya mula sa malayo. My heart rate quickened nang lumingon ito sa banda ko.

"You wouldn't enjoy the beach if you stood there and watch me!" he shouted.

I shook my head, "I'm okay here!" I shouted back, "Masaya akong panoorin ka mula dito." I added, but not quite loud.

Pumihit ito paharap sa direksyon ko, ganoon nalang ako napasinghap ng mapagtantong pabalik na ito sa pampang.

I stand in my weak knees, hindi ko nagawang gumalaw nang huminto ito sa tapat ko.

"Uh, gumagabi na baka hinahanap kana ni Alessandra."

Bahagya akong umatras para maka iwas dito. Sinimulan ko na ring tumalikod dito para hanapin ang tsinelas ko ngunit mabilis nitong ginagap ang palapulsohan ko.

I look up at him, heart thumped uncontrollably, not even dare to breathe.. "B-bakit?" sa huli ay nasambit ko sa kabilang ng paghuhuromentado ng puso.

Gabriel features softened, turning gentle as he continued staring at me.

He clenched his jaw, "No, just nothing.." he lastly said, bago ako binatawan at pulutin ang hinubad na T-shirt at pantalon.

"Let's go, I will take you home." Gabriel told me, nauna na itong naglakad pabalik sa sariling sasakyan na agad ko naman sinundan.

Hindi na ito nagpunas ng basang katawan diretso na nitong sinuot ang T-shirt at jeans niya bago sumakay ng sariling sasakyan. Atubile naman akong sumunod dito at sumakay na sa backseat.

"Uuwe kaba ngayon sa Mansyon?" putol nito sa pananahimik namin pareho, I could feel his eyes on me, ngunit mas pinili kong wag tumingin.

"B-bukas na ako babalik, nilabhan ko kasi ang mga marurumi kong damit." banayad kong sinambit, buong higpit ko ding pinagdaop ang dalawang palad sa aking kandungan.

"Alessandra called me earlier, late na daw siya makaka uwe dahil sa late event na pinuntahan." he informed me, bahagya akong sumulyap dito na nasa daan na ang pansin.

Siguradong walang magluluto sa bahay ngayong gabi. Hindi ko maiwasang mag alala dito kaya nisipan ko itong imbitahan sa bahay.

"Ah, kung gusto mo sa bahay kana kumain?" sa puntong iyon nagsalubong ang mga mata namin sa rearview mirror.

Hindi ito sumagot, kaya mariin kong nakagat ang ibabang labi dahil sa bumalot na hiya.

Silence suffused the car, he continue to drive steadily. He was emitting so much frost that the atmosphere in the car came suppressive and suffocating.

Mas lalong dumiin ang pagkakasandal ko sa car chair dahil sa kaniyang ginawa.

Mabuti nalang ay pumasok na sa Village ang sasakyan nito at sandali pa ay nasa tapat na kami ng aking apartment.

"Ah, pasok ka muna?" hindi ko na napigilang sabihin nang buksan ko ang pinto ng kaniyang kotse. Hindi ito sumagot, imbes ay pinatay nito ang makina ng kaniyang sasakyan.

Nauna na akong pumasok sa loob na rinig ang yabag niya mula sa aking likuran. Diretso na ako sa kusina para buksan ang stand cabinet at fridge at maghanap ng pwedeng mailuto. Sa huli ay nagbukas nalang ako ng canned goods at nag prito ng itlog.

"What do you cook for dinner?" napa pitlag ako sa boses ni Gabriel mula sa distansiya.

Nilingon ko ito bago ngumiti, "Pasensya kana, hindi pa kasi ako nakakapamili, I'll just cooked omelette and I'll have some canned goods for dinner." I shyly said, agad na namula ang dalawang pisngi dahil sa hiya.

"Hmm, that's good enough for the two of us." he commented.

Napalabi ako sa kaniyang tinuran, hindi ko napigilang mamula ang puso sa narinig. Two of us? Damn, Emory!

Napalingon naman ako bigla dito ng marinig ko ang pagbahing nito ng sunud-sunod, agad kong pinatay ang stove at humarap dito.

"Hey, are you okay?" I sounded more concern. Hindi na ako nag dalawang isip na lapitan ito.

"Yeah," he replied quickly, combed back his hair effortlessly.

"You're not look okay," I stated. Bumaba ang tingin ko sa T-shirt nitong basa at sa kaniyang pantalon.

"Uh, I'll have some extra shirt on my closet–"

"I'm okay, Meredith." putol niya sa sasabihin ko pa. His eyes lowered slightly, and took a deep breath.

Hindi ko sinasadyang mapa pikit sa kaniyang ginawa. Damn, Emory!

"Can you get me a towel instead?" he asked softly.

I open my eyes immediately, "Y-yeah, I'll just go upstairs." mabilis kong paalam dito para ikuha ito ng tuwalya sa aking closet, agad rin akong pumanaog at diretso sa kusina kung saan ko ito iniwan kanina.

Naka hain na ang pagkain sa round table nang madatnan ko, mukang Inayos na ito ni Gabriel. I open my mouthed with astonishment hindi dahil sa ginawa niya, Is just because he was naked from the waist up.

"I hope you don't mind, kung pinakielaman ko na ang kitchen mo." he said politely.

"Of course not, hindi kana sana nag abalang gawin ito." I came quickly towards the table across to him.

"Ito pala yung towel, mag punas ka muna sandali." atubile ko itong inabot sa kaniya na hindi makatingin sa mga mata, pilit ko ring iniiwasang mapadapo ang tingin sa hubad niyang katawan.

"Thanks." inabot niya ang towel at agad na nagpunas ng katawan.

Pumihit naman ako patungo sa counter table para humila ng wine. Halos ikataranta ko ang ginawa ko dahil nagsi tunog ang ilang bote dahil sa pagmamadali ko.

"Be careful," he warned me.

Huminga muna ako nang malalim na paghinga bago humarap dito, hawak ng mahigpit sa kamay ang napiling wine at piniling maupo sa harap nito.

Suot na niyang muli ang T-shirt nito, kahit pa mas gusto kong sabihing mas bagay sakaniya ang ayos niya kanina ay hindi ko yon maisinatinig.

"Let's eat!" nasasabik kong sinabi.

Ngunit ang akala kong masayang dinner ay binalot ng katahimikan. It was so quiet so I could hear his heavy breath.

Pinilit kong maging kalmado dahil sa palagiang pagsulyap nito saakin na hindi ko magawang suklian.

"May I ask you something?"

Tumaas ang tingin ko dito na ngayon ay hawak na sa kanang kamay ang baso ng wine.

"Hmm, ano 'yon?" I said and smiled sweetly.

Tumitig muna ito sa mga mata ko, tila kinakabisa ang bawat parte ng aking muka. Lumunok ako pero tila bumara ito sa aking lalamunan.

"Your husband, Is he treated you right?" he is staring and there seems no end to his fascination.

The only time his gaze breaks is when I turn my head down, nahagilap ng mga kamay ko ang wineglass at agad iyong tinungga ng inom.

"I saw you several times, crying alone." he continued, pinagmasdan maige ang magiging reaksyon ko.

"We–we're okay."

I smiled bitterly, hindi ko pala kayang itago ang kirot. Muli kong nilagok ang alak sa aking baso.

He gripped the wine bottle and pour me another drink. "Thanks," I murmured.

"Ilang buwan na kayong hindi nag kikita kung ganon?" he asked again, pouring himself a drink.

My heart raced and I just unable to withstand the pressure any longer. Hindi ko nagawang sumagot, kaylan nga ba ang araw na 'yon?

"Two to three years.." I whispered, hindi ko gustong isatinig pero kusa 'yon lumabas sa aking bibig.

"Didn't he come home?" he asked, brows furrowed curiously.

"It's normal that he didn't come home," I answered truthfully, masakit isiping hindi na talaga siya makakabalik pa saakin.

Biglang umangat ang tingin ko dito, when I heard he muttered curses under his breath.

"But I'm okay, nakikita ko namang masaya siya sa ginagawa niya." I hurtfully said and smiled bitterly.

"That asshole.." he chuckled, a sort laugh before the smile disappeared, then he glared sharply at me, tila hindi gusto ang narinig mula saakin.

Gustong tumaba ng aking puso dahil sa sakaniyang naging reaksyon. Pero kung iisipin mo, nakakatawang siya mismo ang tinutukoy ko. I shook my head repeatedly, nais ko ring matawa ngunit hindi ko magawa.

"Tell me, kayo paba?" he asked again with his intriguing tone.

I can't help but to laugh at what he just said. Sunud-sunod rin akong umiling dito. "Of course! We have been together for a years, hindi madaling itapon 'yon." I answered back.

Pero mas lalo lamang dumilim ang tingin nito saakin, kaya binalik ko ang pagka seryoso ng muka.

"But–" hindi ko maituloy ang dapat sabihin. It hurts to explain what I really felt about it, lalo na sangkot ang pati ang damdamin niya.

"But, what?" he put down his wineglass and laid his back against the chair, brows furrowed then he asked again, "Is he cheating on you?"

Hindi agad ako nakapag salita, I lowered my lashes, shielding my dark pupils. Gumuhit sa mga labi ko ang hindi maitagong kirot. Alam kong hindi nakaligtas sakaniya ang aking ginawa kaya pinili kong ngumiti sa huli.

"You know what? Just enjoy your food, baka nasa bahay na si Alessandra at hinihintay ka." mas pinili kong sabihin kesa ang sagotin ang tanong niya.

"Nagpaalam akong may pupuntahan, baka late na rin ako maka uwe." maagap nitong sagot.

Umangat muli ang tingin ko dito na puno nang pagtatanong ang mga mata.

"M-may pupuntahan ka paba pagkatapos mo dito?" hindi ko napigilang itanong.

He shook his head, "Wala," he answered, then swirled the wine of his glass sexily.

The brilliance of my eyes dimmed as what he said, kakaibang kaba ang bumangon sa aking puso. What about Alessandra? hindi ba niya iniisip ang asawa sa mga oras na ito?

I gripped the wine glass tighten as I could, marahas ko iyon simsimin ng inom bago mag iling. This is not right. The beach. The dinner and this precious moment.

"Siguradong nag aalala na si Alessandra saiyo, baka nasa bahay na siya ngayon." I said painfully, pilit akong umaaktong ayos lang na umalis siya.

Silence lingered for a moment..

Pumikit ako nang mariin nang sa huli ay pinasya nitong tumayo. "Thanks for this wonderful dinner, Meredith. I really appreciate it." he said huskily.

I let out a deep sigh at binaba ang wine glass bago na rin tumayo.

"You're are very much welcome, sir!" I expel and nodded affirmatively bago na ihakbang ang mga paa para mauna na patungong main door.

"Susunduin kita bukas," his voice directly behind me, radiates through me.

Napalunok ako at pumikit ng mariin, hindi ko nagawa pang sumagot. Hindi ko na rin nagawa pang buksan ang pinto at nanatili ang mahigpit na hawak sa doorknob.

"You don't have to, mag ta-taxi nalang ako." Sa huli ay nakuha kong sabihin.

I turn the door handle to open, but he extend his hand to pushed the door close.

"I insist, susunduin kita gaya ng sinabi ni Alessandra." his breath producing a soft sound on my ears.

Sobrang lapit nito sa likod ko, I can't even make a move. I gripped the door handle much tighter.

Ano mang oras ay parang gusto ko nang bumigay at sabihin sa kaniyang wag na siyang umalis at dito nalang siya saakin. Pero ang masayang imahe ni Alessandra ang pilit na umuukil sa konsensya ko. Wala siyang alam, biktima lamang kami pare-pareho.

Isang marahas na paghinga ang binitiwan ko kasabay ng pagbitaw ko sa doorhandle at lakas loob na humarap dito.

"Kaya ko ang sarili ko, I can even use my car," I lift up my chin, para ipakitang naka pag desisyon na ako. Hindi ito ang tamang oras para magpadala ako ng emosyon ko.

His eyes lowered slightly, exerting more strength at the door. "I said, I will pick you up tomorrow morning," he said in baritone voice.

My lips hitched with disgust, "Kaya mo lang ba ako susunduin dahil sinabi ni Alessandra?"

"What do you mean?" His eyes flashed with amusement.

Hindi ko napigilang mapasinghap, mas lalo lamang itong yumukod para magpantay ang mga mata namin.

"Your wife–" hindi ko matuloy ang dapat na sabihin dahil sa mapanuri nitong mga mata.

"What about her?" he softly asked and remained calm in front of me.

"Mahal mo siya kaya lahat ng gusto niya sinusunod mo kahit ayaw mo.." I whispered, ignoring the hurt that sliced inside me, even myself didn't notice my tone had a hint of jealousy.

"Sabihin mo saakin kung ano ang ayaw ko sa mga inutos niya?" His mouth twisted, before smiling nonchalantly.

I bit my bottom lip, hindi malaman ang dapat na sabihin kaya pinili kong mag-iwas ng tingin.

"Tell me, Meredith." he commanded. The amusement in his eyes seemed to brighten, nanatili ito sa aking harapan habang pigil pa rin ng isang kamay ang pinto.

"It's getting late, mabuti siguro kung uuwe kana, masyado ko ng naabala ang oras mo." I said with my shaking voice.

Nag ipon ako ng lakas para ihakbang ang mga paa paalis sa pinto ngunit mas lalo akong napasandal dito nang itaas pa nito ang isang kamay para maikulong ako sa huli.

"I will do that later," he said with a soft tone voice.

I stiffen my spine, even my knees are tremble. Hindi ko maintindihan kung bakit kami humantong sa ganito. Hindi ito pwede mangyare. May asawa na siya, kahit pa ako ang tunay niyang asawa hindi pa rin ito tama dahil ibang tao pa rin ako sa harapan niya.

Hindi ko mapigilang hindi salubongin ang mga tingin nito. His pitch-black eyes shiver in my spine.

"Please, Gabriel. Makakauwe kana." lakas loob kong binaklas ang braso nito para ako makawala dito, but he pushed me aggressively at the door.

"Why is it to hard to stay away from you?" he whispered, his face flushed a deep shade of red, tila hindi matangap ang sinabi.

I blink in the odd response, pursed my lips tightly. Tila hindi pa ma absorb ng utak ko ang sinabi niya..

"Are you fûcking seducing me?!" he accused, with indignant tone of voice.

Nanginig ang mga tuhod ko, hindi ko inaasahan na iyon ang lalabas sa bibig niya. Hindi ko kaylan man naisip na gawin ito sakaniya.

"I have no intensions of seducing you." panic flashed across my eyes. Umayos ako nang tayo sa pag aakalang pakakawalan niya ako ngunit mas lumapit pa ito saakin.

"Hindi gawain ng matinong babae ang mag papasok ng lalaki sa kaniyang bahay gayong siya lang mag-isa ang nandito?" his words pierce my heart much like lighting on a pitch dark night.

My lashes fall down, ramdam ko ang panghihina ng aking mga tuhod, he lowered his head down and look straight to my eyes.

"Are you trying to play with me?" he asked confidently, "Or you wanted to be in my bed?"

"What?!" heat rushes over my body. Tinulak ko ito ng buong kong lakas, ngunit hindi ko man lang nagawang itong mapa atras. Tears welled up in the corners of my eyes. I felt like I was being attacked by thunder and flames.

"Ganyan ba ang tingin mo saakin?!" I shot him a disgusted glance.

"What if I say yes?" his voice held no emotions, no signs of remorse.

Isang malakas na sampal ang ginagawad ko sa pisngi niya. His cheek turns red immediately, fierce gazed seemed as if they were trying to tear me apart.

"What exactly does that mean?" his voice was laced with sarcasm, tila hindi ininda ang lakas ng sampal ko, kulong pa rin niya ako sa likod ng pinto.

The aching pain grew stronger by the moment. Wala akong nasabi, halos magdugo ang mga labi ko dahil sa mariin kong pag kagat dito.

"Is that your way of seducing me?" his pupil flashed with a trace of slight anticipation.

Suko ang mga matang nagbaba ako ng tingin. Gusto kong magalit sa kaniya at sumbatin ito sa lahat-lahat, ngunit hindi ko magawa. Natatakot ako sa maaring mangyare.

I shook my head, No, hindi ito si Hezekiah, hindi ito ang taong minahal ko noon, I couldn't recognized him anymore, the man I used to know was gone.

Wala akong pagpipiliin ngayon kundi ang sumabay sa agos, magpatangay sa kung saan man ako dalhin nito.

I raised my head in an alluring manner and a bit of coquette.

"Men always like new things, they will not be loyal to only one woman." a sweet, lovely voice spilled into my mouth.

Halatang natigilan ito sa aking tinuran, his expression turned gloomy as he took a deep breath.

"I'd hope you referring that to your husband, Instead mine."a smirked grew over his face.

Each word seemingly cutting me deeper, ako naman ngayon ang hindi nakapag salita dahil sa kaniyang tinuran. My knees trembling violently, two hand digging into a fist, leaving my eyes red.

"Hindi ganon si Hezekiah," I said defensively, I was agitated by my heart, kung kanina ay handa akong panindigan ang mga sinabi ko, ngayon ay para niya akong papel na dahan-dahang tinutupi.

"Kung ganon, nasaan s'ya? He should be there with you.." his voice rough, and low rumble.

My lips quivered. Emotions flashed across my face. Pigilan ko man ay tuluyan ng pumatak ang mga luha ko.

He leans back and look at me for a second...

"Fuck!" he curse, hand goes to my jaw, and he drags my gaze to his.

My back flattened against the door, and lowered my head down defeatedly, hindi ko kayang salubongin ang mga titig nito, but I held hostage by his gaze. Puno nang pagtatanong ang mga nitong nakatitig saakin.

Rinig ko ang pag igting ng panga nito habang sapo ang dalawa kong pisngi, Isang marahas na buntong hininga pa ang pinakawalan nito bago marahang pahirin ang luha ko.

"I'm sorry, I didn't mean anything." his voice now softened and comforting..

I bit my bottom lip and looked away, hindi ko na kaya pang tagalan ang presensya niya. Lalo pa ang mainit nitong hininga na tumatama sa pisngi ko.

"I'm sorry, If I scared you away?" he said gently, caressing my both cheek.

"Please umalis kana." puno ng emosyon kong sinabi. Lakas loob kong hinawakan ang dalawa nitong kamay para alisin saakin.

Instantly the icy coldness arose in my heart when we finally break even..

He stood still for a second, I hesitantly looked up at him. The swirls of emotions I saw there, made me gasp.

Before I could ponder about it further, he yanked me to him and covered my mouth with his in a hungry kiss. It was very sloppy kiss with the strong scent of old wine being exchange in.

Tila nanlambot ang mga tuhod ko. Damn, my entire body had been taken over by the overwhelming feeling of desire. I moved my hand to the back of his head, tila doon ako nakakuha ng lakas.

He lowered himself to deepen the kiss, I feel his hands settle on my waist and lingering there.

I moan, a low and sexy sound..and suddenly he drew away, and I am breathing hard. I splayed my hands against his chest, intending to push him away, but instead I left it there. His breathing quickened as I did.

"Meredith..." he whispered, forehead rested on mine. I shut my eyes with anticipation.

Parang sasabog na ang puso ko ano mang oras, hindi na rin tama ang paghinga ko. Alam kong mali ito, pero sinasabi ng puso ko na tama ako..

Hezekiah.. I whispered silently.

"I am at my limit..." he huskily said, bago ako muling siilin ng halik, I was about to surrender myself everything to him, to my husband, ngunit sunud sunod na pagtunog ng kaniyang cellphone ang pumukaw saaming pareho, dahilan para ako nito ilapat sa pinto..

"Alessandra is calling.." he exclaimed.