Chapter 12

Bumaon ang katahimikan sa paligid kasabay ng pag-ihip ng malamig na hangin. The old man and Primo stared each other. Makaraan ang ilang minuto ay dahan-dahang tumayo ang matanda at naglakad palapit kay Primo at bumuntong hininga.

Tiningnan ko si Primo at nakita ko ang seryoso nitong mukha. Parang ako na ang mababaliw sa sa kanila, hindi ko alam kung nag-uusap ba sila gamit ang mata dahil kanina pa sila nakatitig sa isa 't isa.

"One portal has been opened by the hunters - I think - let's just say that demons... demons' are already here in your world human," the old man said, looking at me.

What does he mean? Demons? They're real?

Tiningnan ako ni Lucas at tumango na parang nabasa niya ang utak ko. So, totoo pala silang lahat, akala ko sa mga palabas lang sila nabubuhay. I thought they were just only a fictional creatures.

Binato ko ng tingin si Lucas na nagtatanong na "nasa panganib naba ang mundo?"

Lucas just nodded and gulped. Kung totoo nga... paano na si dad? Si Van? Ang mga tao?

"Sooner or later, ay mabubuksan na ni Zografos ang mga portal ng bampira." Seryosong saad ng matanda at kinuha ang isang libro at ibinigay ito kay Lucas. "They want the relic and that girl - maybe you need help."

How come they need me? Anong mayroon sa akin? Nagtaasan bigla ang nga balahibo ko at ang pagtibok ng puso ko ay biglang bumilis.

"You should protect her because she's the-"

"I'll protect her!" Biglang saad ni Primo kaya napatingin ako sa kaniya, ganun na din siya. "I mean... we'll protect her." Bawi niya sa kaniyang unang sinabi.

Bumuntong hininga lang ako at tumingin kay Christian. Now he's looking at me bewilderly. Parang nagugulahan din ito. Ganoon na rin ako. Pero anong koneksyon ko sa kanila?

Primo opened the book and a map smiled at him.

"Yan ang mapa ng Growlsy," saad ng matanda habang nakatingin sa mapang hawak-hawak ni Primo. The map was old too old, but I felt something strange to that map. Parang hindi lang ito simpleng mapa.

"Ang baryo ng mga lobo," sambit ni Lucas, nakataas ang kilay nito na para bang hindi gusto ang mapa.

Growsly ang isang maliit na kumuninad ng mga lobo. The packed were leaded by an Alpha and that Alpha is Alexander according to the old man. Kung sakali daw na mabuksan na ang portal ng bampira ay kailangan namin ang mga lobo. Werewolves vs. Vampires and Angels vs Demons. Kung titingnan, mas dehado kaming mga tao dahil sa hindi namin alam na may mga totoo palang mga nilalang na gaya ng lobo. They know that humans exist but we humans didn't know that they exist in this world.

"Anong sa tingin mo ang gagawin namin?! Kung pupunta kami diyan ay baka umuwi na kaming bangkay," Jasperson growled.

The old man laughed. "Alam ko naman yun." Inilabas niya ang isang mahabang pangil mula sa bulsa niya at ibinigay ito kay Lucas.

Kunot-noo itong tinitigan ni Lucas bago. Binato ng mat pagtatakang tingin ni Lucas ang matanda. "Anong gagawin namin rito?"

"Kapag nahanap niyo na ang lugar na iyan. Ibigay niyo 'yan sa alpha nila... ibigay niyo 'yan kay Alexander," pagbibigay panuto ng matanda. "At maaasahan ninyo ang tulong nila."

"Tandaan niyo na malakas ang mga lobo kaya huwag niyo silang maliitin," babala naman nito.

"Ano namang maitutulong ko?" Bigla kong saad na nagpakunot ng noo nila. Nasa panganib sila dad at Van kaya hindi ako pwedeng tumunganga lang. I need to help. I'll do anything to help.

Primo looked at me and smirked. "If you want to help, be behave."

Minamaliit niya talaga ako! How dare he is! Hindi na ako isang bata para sa ganiyang bagay. I may not given a good height, pero hindi ako isang bata!

Naglakad kami papasok sa isang kwarto para sana makapagpahinga pero napatingin kami sa labas ng may isang lalaki ang tumilapon sa bintana mula sa labas. We ran towards the window, at nakita namin ang isang lalaking duguan. Inililibot namin ang paningin sa labas para tingnan kung sino ang posibleng gumawa nito pero usang malamig na ihip lang ng hangin ang sumalubong sa aming mga mukha.

"Patay na ang isang ito," saad ni Lucas matapos tingnan ang pulso nito.

"Demon..." Saad ng matanda at iginala ang tingin sa taas. May parang mga kung ano ang nasa itaas kaya dahan-dahan rin kaming napatingala.

Nabasag ang bintana at may dalawang naka-itim na lalaki ang lumabas. Nagkalat ang mga basag na salamin sa sahig. Napatingin kami sa dalawang lalaking iniluwa ng bintana. Ang mukha ng dalawa ay seryoso habang nakatingin sa bracelet kaya itinago ko ang aking kamay sa aking likuran. Kulay itim ang kanilang mga mata at ang mukha nila ay biglang nag-iba. Ang mukha nito ay biglang kumunot na para bang isang patay na hayop at ang mga ngipin nito ay biglang naging matalim. Ang matulis at mahaba nitong dila ay gumala sa ibabang labi nila na para bang gutom na gutom.

Nagtaasan bigla ang mga balahibo ko sa aking katawan at parang ayaw ng gumalaw ng mga paa ko. Unang pagkakataon kung makakakita ng ganiyang nilalang.

"A-anong k-klaseng nila-nilalang 'yan?" Mahina kung sambit habag nakatingin sa mga nilalang na iyon.

"Wild Demons," sagot ni Lucas at dahan-dahang itinutok ang pana niya sa dalawang demonyong iyon pagkatapos pinana kaya hindi na sila nakalapit pa. The demons screamed after they were hit by the arrow and turn into ashes.

Wild demons were the demons who cannot controll their shifting. Sa ibang salita, hindi na nila kayang mag-isip ng matino dahil sa ang nasa isip lang nito ay kumitil ng buhay

My feet are still trembling for what I saw.

"Nagugutom na ako," saad ni Primo habang hinahaplos ang tiyan niya na para bang walang nangyari.

"Me too," saad ni Lucas.

Ako? Hindi pa rin makapagsalita. Paano ba naman kasi ako makakakain nang maayos kung ngayon palang ay takot na takot na ako. How comes more if other demons will come here to get this bracelet. I might die. Literally.

"Nakapaghanda na kami ng pagkain. Alam naman kasi namin na pupunta kayo rito," sabi ng babae at ngumiti.

"Hayss! Salamat!" Sabi naman ni Lucas sa mataas na tono.

"The food is waiting... this way," ngumit ang matanda at naglakad kaya sumunod na rin kami.

Pagkatapos ng masarap na kainan nila ay inihatid na kami ng matanda sa isang kwarto. Hindi ako nakakain nang maayos dahil sa nangyari kanina tapos dumagda pa itong iisang kwarto kaming lima matutulog.

The Four Angels and Me.

Ako lang isa ang babae kaya hindi pwedeng magkatabi kaming lima. Pero hindy ko rin naman kayang matulog sa ibang kwarto dahol sa natatakot ako na baka may mga demonyo na namang lumitaw sa harap ko. Umupo ako sa sofa pagkatapos makaligo at makapagbihis. Kahit na sa ganitong sitwasyon na ako ay nagawa ko pa rin ang magbihis ng pajama. Inis kong tiningnan sila Lucas na natutulog na kasama sila Christian at Jasperson. Tulog na tulog na sila at ang lakas lang humilik.

Pero si Primo ay nasa banyo pa, naliligo. Hindi talaga ako makakatulog ngayon dahil sa hindi ako komportableng matulog katabi ang mga lalaki. Siguro ang magandang gawin ko ngayon ay mamalagi rito sa sofa.

Niyakap ko ang unan at ibinaon ang mukha dito.

"Ba't ka nandiyan?" Halos tumalon na ako sa kinauupuan ko ng may bumulong, at nakita ko si Primo na nakatuwalya lang. His wet body made me cover my eyes. I swallowed.

"Anong gagawin mo!?" Natataranta kong tanong. Naka-idlip pala ako nang 'di ko namalayan.

He smirked but I know that he was laughing inside. "Anong sinasabi mo? I was just asking - do you think I'll do something to you?"

Nakataas pa ang kilay nito habang nakatingin sa akin.

Parang napahiya ako sandali. Lunok Valerie! Lunok.

"Malay ko ba kung may balak ka sa akin! Ta-" Napatingin ako sa katawan niya, pero 'di ko 'yun sinasadya. "Tapos na-nakahubad ka pa... what do you think I would think? Natural matataranta ako!"

Hindi ko na namamalayan na nakikipagbangayan na pala ako kay Primo. Nakakabwset siya.

"Oh... so you are thinking on the thing behind this towel?" He smiled pointing the center of his... What! Mukha niya.

"F*** you!" I am pissed.

"You're saying that kind of words to an angel?"

"You're not a good angel," I snapped.

"But still - ikaw lang naman ang umaarteng ginagahasa diyan," he said, cursing his breath. "Assuming."

Halos ibulong na niya ang huling salita na sinabi niya pero rinig na rinig ko pa rin ito.

"I am not!"

"Yes, you are!" He said waving his hands nonchalantly as he walked towards his bag to get some clothes.

"Bastard!" I murmurred.

Wala akong mapapala sa pakikipagbangayan sa mayabang na 'yan. Baka mabweset lang ako. As he get his clothes, ay huhubarin na niya sana ang tuwalyang nakatakip sa anghel niya pero pinigilan ko ito.

"Anong ginagawa mo?" Tanong ko, kinakabahang tanong. Ano bang sa tingin niya ang kaniyang ginagawa?

Seryoso niya akong tiningnan. "Magbibihis. Bakit?"

"At magbibihis ka talaga sa harap ko? Ba' hindi ka magbihis sa banyo... ha?" Talagang iniinis niya ako.

"Dito lang ako... hindi ka naman siguro titingin o baka may plano ka. Just tell me... para maging handa ako." Ang mukha nito ay seryoso. Really?! Ano ba sa tingin niya ang kaniyang iniisip. He looks so serious, at 'di ko mahanap sa mukha niya na nagbibiro lang siya. Ganiyan ba talaga silang mga anghel? O talagang binibweset lang ako ni Primo ngayon.

"Mamatay man ako... 'di talaga ako titingin. Assuming." Ibinalik ko sa kaniya ang salitang binato niya kanina sa mukha ko.

Bwewet!

"That's good to hear,", he said. Tumalikod ako at tinakpan ang mga mata ko ng unan para 'di siya makitang nagbibihis. Pero hindi ko talaga maitago ang inis.

"I'm done," saad nito kaya tinanggal ko na ang unan mula sa pagkakatakip sa mata ko. I slowly look at him, pero napamura nalang ako sa aking nakita. He's just wearing a brief short, tapos 'di pa nakakabihis ng damit.

"Bastos!" I shouted.

"Anong bastos?"

"Ba't hindi ka nagbibihis ng damit, tapos naka-brief short ka lang?" Inis kong tanong.

"Anong problema? At isa pa, I'm not comfortable wearing a shirt while sleeping." He answered seriously. "Masiyadong mainit rito."

"Ahh!" Napasabunot nalang ako dahil sa inis. "Magbihis ka nga!" Utos ko pa.

His body is so distracting. Kahit hindi ako nakatingin sa katawan niya ay hindi pa rin ako komportable na may nakahubad na lalaki tapos kasama ko pa.

Nang tumalikod siya ay nakita ko ang mga piklat niya ulit. Iginala ko ang aking mga mata sa likod niya, looking for his number. Kung parte siya ng ACES ay bakit wala siyang numero sa likod?

"Ang init nga," saad nito at lumangoy sa kama tapos tiningnan ako.

"Kung 'di ka talaga magbibihis ay ako ang magbibihissa iyo!" Parang gusto kong bawiin ang nasabi ko. Ano bang nakain ko at nasabi ko 'yun?

"That's not a good idea... matulog ka na at baka saan pa mapunta ito - I am not good on stopping myself to do what I want. You don't know me human," seryoso nitong saad na nagpatayo ng mga balahibo ko sa katawan.