เหมืองอัญมณี

ตอนที่ 493 เหมืองอัญมณี

ท้องฟ้าด้านนอกสว่างจ้าแล้วในตอนที่โรแลนด์ลุกขึ้นมาจากเตียง

เขาหยิบเสื้อคลุมมาสวมแล้วเดินไปที่หน้าต่าง อาคารบ้านเรือนสีขาวที่ตั้งอยู่เรียงรายเริ่มเปิดเผยสีที่แท้จริงของตัวมันออกมา กระเบื้องสีแดงกำแพงสีเทาผสมผสานเข้าด้วยกันกลายเป็นสีสันที่มีชีวิตชีวา ถึงแม้ภายในห้องจะยังคงหนาวเย็นอยู่ แต่ถ้าหันหน้าไปหาแสงอาทิตย์ ก็จะสามารถสัมผัสได้ถึงไออุ่นอันแผ่นเบา

หิมะบนพื้นละลายไปแล้ว

เมื่อเดินเข้าไปในห้องหนังสือที่ถูกเปลี่ยนเป็นห้องทำงาน บนโต๊ะมีอาหารเช้าของวันนี้วางอยู่ ไข่ดาวฟองหนึ่งกับแพนเค้กสองชิ้น แล้วก็มีน้ำร้อนอีกหนึ่งแก้ว ทุกอย่างเหมือนกับตอนที่อยู่เมืองชายแดน เห็นได้ชัดว่าไนติงเกลเป็นคนเตรียมให้ตน

“ขอบคุณนะ” โรแลนด์หันหน้าพูดไปทางเก้าอี้นอนซึ่งไม่มีคน

“พระองค์รู้ได้ยังไงว่าหม่อมฉันอยู่ที่นี่?” ไนติงเกลค่อยๆ ปรากฏกายออกมา

“ถ้าตรงไหนนอนได้เจ้าก็ไม่มีทางนั่งหรอก” เขายิ้มๆ ก่อนจะหยิบเอาแพนเค้กประกบไข่ดาว แล้วเอาเข้าปากตัวเอง “แถมพนักพิงมันยุบลงไปอย่างนั้น ไม่รู้ก็บ้าแล้ว”