พิธีมอบเหรียญเกียรติยศ

บทที่ 240 พิธีมอบเหรียญเกียรติยศ

โรแลนด์กำลังวาดแบบเหรียญที่ใช้ในพิธีมอบรางวัลพรุ่งนี้ ตามหลักแล้ว งานที่ไม่สลักสำคัญแบบนี้ทำครู่เดียวก็เสร็จ ทว่าเขารู้สึกวุ่นวายใจมาตั้งแต่บ่ายแล้ว

หรือถ้าพูดให้ถูกก็คือ ตั้งแต่ตอนที่ไนติงเกลจูบเขานั่นเอง

แม้ก่อนหน้านี้เขาจะแอบคิดอยู่บ้าง แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้แสดงตัว เขาจะชิงออกตัวก่อนก็กระไรอยู่ แต่ตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้ว เขาควรทำอย่างไรกับความรู้สึกของอีกฝ่ายดี

ปัญหาเรื่องไนติงเกลครั้งนี้ทำให้เขารู้ว่า ตัวเองไม่ได้รังเกียจไนติงเกลเลย มิหนำซ้ำยังแอบดีใจลึกๆ ด้วย ใครจะเกลียดผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย นิสัยสุขุม ซ้ำยังอยู่กับตัวเองทั้งวันได้ลง แต่ที่โรแลนด์ไม่สามารถตอบรับเธอได้เป็นเพราะแนวคิดที่ถูกปลูกฝังมาเป็นเวลายี่สิบกว่าปี ปัญหาที่จะตามมาในอนาคต ตลอดจน...ความรู้สึกของอันนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อหลัง เขาไม่อาจละเลยความรู้สึกของอันนา แล้วทำอะไรตามความชอบของตัวเองได้จริงๆ

บางทีเขาคงต้องให้เวลาเป็นคำตอบ

ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังก๊อกๆ ก็ลอยมาจากด้านนอก

“เข้ามา ข้าไม่ได้ลงกลอนไว้” โรแลนด์ร้องบอก ขณะเดียวกันก็นึกแปลกใจว่าใครมาหาเขาเอาเวลานี้