ดวงดาวแห่งโรงละคร (1)

บทที่ 185 ดวงดาวแห่งโรงละคร (1)

เรือสวอนแล่นตามแม่น้ำแดงไปทางทิศตะวันตก เมย์ยืนอยู่ที่หัวเรือ ทอดสายตาไปข้างหน้า เธอไม่ได้กำลังชื่นชมทิวทัศน์ ทว่ากำลังมองหาท่าเรือเมืองชายแดน

“เมื่อไรพวกเราจะถึงสักที” เธอถามอย่างหงุดหงิด

“ใกล้แล้วล่ะ เมย์ ตรงนี้แดดส่อง เจ้าเข้าไปพักข้างในเถอะ” เกธที่ยืนอยู่ด้านหลังตอบ ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าเขากำลังฉีกยิ้มประจบอยู่

และพอหันหลังกลับไป เมย์ก็พบว่าเป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ “ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าใกล้แล้ว ตอนนี้เจ้าก็บอกว่าใกล้แล้ว เจ้าเคยไปเมืองชายแดนจริงๆ หรือไม่”

“เอ่อ...” เขาอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะเกาศีรษะเก้อๆ “ข้าเคยไปเมื่อสิบปีที่แล้วน่ะ”

“ขนาดแค่ปีเดียว ป้อมปราการลองซองยังเปลี่ยนผู้ปกครองได้เลย แล้วจะนับประสาอะไรกับสิบปี” เมย์พูดอย่างหัวเสีย “แต่ก็มีกรณียกเว้นเหมือนกัน ข้าว่าเจ้าไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด จนแล้วจนรอดก็ไม่เคยได้ขึ้นแสดงบนเวที”

พอเห็นรอยยิ้มเจื่อนๆ ของอีกฝ่าย เธอก็อารมณ์ดีขึ้น หากไม่ใช่เพราะข่าวจากเอริน เธอคงไม่มีวันนั่งเรือไปเมืองชายแดนพร้อมกับนักแสดงตัวประกอบพวกนี้หรอก