Kabanata 3

Kabanata 3

Feeling

Para akong tanga na nakangiti sa harap ng mga kaibigan ko. Naalala ko pa kasi ang nangyari kagabi. It was just like a dream but it was real. It was really real.

Kinikilig ako, hindi ko alam kung ano ang gagawin. Naghahalo-halo ang nararamdaman ko, naryang excited, kinakabahan, nanginginig ang tuhod. Basta complicated mga poks.

Nakakunot ang noo ni Dom habang nakatingin sa akin, para bang hindi niya makuha ang ibig kong sabihin. Kahit kailan talaga ang bobo eh!

"Hoy Dominador kala mo ang talino mo kung hindi maka intindi sa akin ah!" Sarkastiko kong sabi.

Tumaas ang kilay niya sabay irap. Sarap ikuskos ng mukha sa lamesa dito sa IGP eh. Kala mo naman may pagkababae.

"Excuse me--"

"Eh di dumaan ka. Ang luwag luwag ng daanan ang arte talaga." Sabat ko.

Mas lalong umirap ang mata niya sa akin. Siguro masama araw nito ngayon. Maybe one of his crush has already a girlfriend or maybe his great love is already in a relationship. What do you think?

"Alam mo ang ganda ganda mo pero buang ka. Hindi talaga papatol sayo si sir." Inis niyang sabi.

Ngumisi ako bago tumaas ang kilay. Anong akala niya? Hindi kaya ng kamandag ko ang katulad ni Karl Marx? Pwes nagkakamali siya, I have been kissed his lips for how many times. I have already hug him, touch his untouchable part of body and lick his neck.

I have already do whatever I want to do in his body. Kulang nalang ay ang kama! Kulang nalang ay makama ko siya. Pero hindi ko muna bibiglain, kailangan dahan-dahan. I should take it slow. Sa kanya ko lang naman ilalahad ang kabirhenan ko eh.

It should be special. Kailangan romantic at makatotohanan. At dapat mabuntis ako! Para mapikot ko at maging akin ng tuluyan. Ewan ko lang talaga kung makawala pa.

"Ikaw Dominador wala ka talagang bilib dito sa kaibigan natin. Knowing Percila Marthalia? Killer of man haha." Proud na sabi ni Lyka.

Tumingin ako sa kanya at kumindat. That's my friend! Kahit anong tanggi, basta ako na ang kaharap makukuha. I want, I get it.

Napabuntong hininga nalang si Pearl habang may hawak-hawak na reviewer namin. Itong isa todo study ah, ayaw talagang magpa eliminate.

Kaming magkakaibigan, ang pinaka seryosong tao sa amin ay si April. Her mind is very matured. The way she perceived something, it was like we need to understand more things than this. Kailangan yung may kwenta, kailangan yung may purpose, kailangan yung may maiaambag sa amin. Her mind is very different from us.

Kaya siguro naging compatible kaming magkakaibigan kasi kahit magkakaiba ang takbo ng utak, sa huli kalokohan parin ang wakas. That's why when I get closed to them, it was my greatest feeling.

Sa panahon kasi ngayon, mahirap na ang magtiwala. Everything is fake. Everything is playing safe. No one is real, not unless you find a real one. Well in my case, I have already found my real friends. And I am honoured with that.

"Kung ako sa inyo magbasa nalang kayo ng mga discussion natin para naman hindi tayo bumagsak sa mga quizzes." Si April.

As what I've said. She is like our mother. I rolled my eyes at Dominador, he just rolled his eyes too. Hindi talaga papatalo tong bakla!

Napatingin ako sa entrance ng IGP, bumukas muli ng napakalaking ngiti ang labi ko ng makitang naglalakad ang baby sir ko papunta sa bibilhan niya ng pagkain. Napatingin ako sa suot niya ngayon, shit bakat bes!

He is wearing a fitted jeans, with a plain white t-shirt. He is really a simple man but fuck it makes my world go round. Sa simpleng suot niya, mas lalo akong nananabik na makuha siya. Sa mga mata niyang nagpapahumaling ng lubos sa akin, jusko hindi ko kailanman makalimutan ang pagpungay nun ng minsan ko siyang halikan.

I had different boyfriend before, but none of them pass my standard this kind of man. This one is perfect. He is the man who dream every girl. He is the man who blessed by all. Kaya hindi na ako magtataka kung bakit lapitin siya ng mga babae. They all like the attention of my future husband.

Yes! I claimed it now. He will become my husband. I will bear his child, I will be the light of his life. I will grant him many children, and we will live happily.

Nabalik lang ako sa sarili ng hampasin na naman ni April ang braso ko. Taena naman oh! Ang sakit kaya ng kamay niya, jusko bakal yun poks.

"Laway mo tulo na poks." Sabi niya.

Umirap ako ng todo-todo. Si baby sir kasi, pinapatulo laway ko. Kung pwedeng maging totoo itong naiisip ko, baka matagal na akong hindi virgin. Puro kahalayan ang naiisip kasama si baby sir. Adik na talaga ako!

Bumalik ang tingin ko kay sir, kasalukuyan na siyang umorder ng kakainin niya. It was already past one in the afternoon, at vacant namin ngayon. Teka bakit ngayon lang siya kumain ng lunch niya? Anong ginawa niya kaninang lunch ah? Did he do something important that he forget eating his lunch?

Mamaya ka sa akin baby sir!

Tinitignan ko lang siya habang hinihintay ang order niya. Sa pagkaka arkulo ko, ang inorder niyang pagkain ay menudo with rice, tapos saging. Bumili din siya ng mineral water. He placed his payment to the hand of sale lady. I rolled my eyes when I saw how this bitch looking lusting in my future husband.

Tumayo ako sa upuan at lumapit sa kanya. Hindi ako nagdalawang isip na tumabi sa kanya, nang tumapat ako napatingin siya sa akin. Hindi na siya nagulat, para bang expected na niya. I smiled sweetly while still looking at him. Sobrang gwapo talaga Lord!

"You eat your lunch?" He asked whispered.

Ngumisi ako. Now he is concerned. This is new! Aba'y umi-improved na ako ah, everyday nag-iiba na ang nangyayari sa amin. I should look forward for it.

"Yes po baby sir.." Mahinang sagot ko, ang boses ay sobrang kikay.

Ngumiti siya kaya mas lalong gumuho ang mundo ko. Shet paksiw wag kang ngumiti Karl Marx Lagunzad kung di susunggaban talaga kita ngayon. I've been lusting your lips for one night.

Napatingin kami sa tindera ng iabot niya ang sukli kay baby sir. Ngumiti pa ng matamis ang babae habang hindi tinatanggal ang mata sa baby ko. Aba'y namumuro naman na ata ate ano?

"Excuse me, stop staring at him tsss." Nakataas kilay kong sabi sa babae.

Napatingin naman iyon sa akin na nakakunot ang noo. Hindi yata naintindihan ang English ko. Narinig ko ang munting halakhak ni baby sir sa gilid ko. Bumaling ang tingin ko sa kanya, ang mga kilay nakataas.

Bakit naman siya tumatawa ah? Ito talaga hindi ko maintindihan eh, hindi ko alam kung nakakatawa ba talaga ang mukha ko, o sadyang clown ako sa mata niya? Ang gulo na.

"Wag mong awayin si ate. She is just smiling at me." He said whispered.

Umirap ako sa kanya. Ngumisi ulit siya kaya pinadyak ko na ang paa ko. Ano kinakampihan niya itong babae kaysa sa akin?

Tumalikod siya at pumasok sa vip room nila. Hindi na ako nakasunod dahil for faculties lamang iyon. Bumalik ako sa upuan namin at napatingin ako sa mga kaibigan kong nakangisi sa akin.

"Ang landi talaga poks.." Si Lucy.

Umirap parin ako habang pinagmamasdan siyang naglalagay ng liptint sa labi niya. Dahil ibang teacher naman ngayon, kaya ibang color ng liptint ang gamit niya. Hindi ko alam kung malandi din itong si Lucy eh, ikaw ba naman iba't-ibang color ng liptint sa iba't-ibang teacher.

Ano to color coding?

Nang matapos kami sa IGP, pumasok na kami sa last subject for this day. Hindi naman masyadong mahigpit ang professor namin kaya pagkatapos ng discussion ay dismissal na.

Nasa hallway na kami kung saan nakatayo ang sign ng I love you LNU, natanaw ko ang babaeng kasama ni baby sir kahapon. Hindi ko mapigilang ikumpara ang sarili ko sa kanya. She is a perfect for Karl Marx. She is decent, never been in any relationship. Serious in life and have a foundation in life.

She has already a work. Graduate of her dream and already a master in her career, samantalang ako? Istudyante pa, may iba't-ibang naging boyfriend at basagulera pa. I am very different from all these woman sorround him.

Talo ako kung ito ang pag-uusapan. Tanging pagmamahal ko lang ay maibibigay kay Karl Marx. I have no yet a degree, nor graduated of my dream. I'm still walking on my piece, reaching the unreasonable. Walang kasiguraduhan kung makukuha nga ba?

Maganda siya, sexy, at mabait. Matalino at may patutunguhan ang buhay. Pareho lang din sila ng edad ni Karl Marx, pwede na nga silang mag settle down eh. They are on a perfect aged. Ako? Maganda lang pero wala pang profession. Bata pa pero masyado nang na-exposed sa mga kalalakihan. Kung malalaman man ng mga tao dito sa university na ganito ako kabaliw kay baby sir, siguradong pagtatawanan lang ako.

I can imagine saying them, I am dreaming high. Suntok sa buhay ko iyon. No one will believe me, no one will ever take serious my love. I am just dreaming a high, so unreasonable.

Ipagpapatuloy ko pa ba? Susuko na ba ako? Magpapadala na ba ako sa kahinaan ng sarili?

I wanted to try. At least there is an improvement. But, every time I see the reflection of his standard, I am downed so much.

I feel useless. I feel worthless. I feel nothing. And it's hurt me alot!

Nakakatakot mang sumugal pero ginagawa ko. Hindi madali na iwasan ang tunay na nararamdaman, mahirap kasi puso mo yung nakakaramdam eh. Kahit pa ilang beses mong sabihin na ayaw ng utak pero kung puso yung kalaban, mahirap.

Hindi ko maipagkakailang sa mga buwan na lumipas, nahulog na nga talaga ako. Nahulog ako sa mahirap abutin. Nahulog ako sa walang kasiguraduhan. Nahulog ako at ngayon, hindi ko alam kung makakabangon pa ba.

I just want to get him. To be his girl, not only as a student but also his romantic love. I want to take all of his, to the point that he can't breathe without me. But I know it will remain as my dream, a dream who will never happen.

Iniwas ko ang tingin sa kanya at pinanatag na lamang ang sarili. Ngumiti ako ng plastic sa mga kaibigan ko nang pauwi na sila. Hindi ko kayang ngumiti ng tunay, mahirap lalo pat nalulungkot ako.

Tangina noong hindi ko pa siya nakikilala, hindi ako ganito eh. I have no doubts in myself, I have no insecurities but now? I realized, a lot of things I haven't. At iyon ang kaibigan kong abutin. A man like him deserved better. A man like him deserved a woman who has dignity and profession.

Umupo ako sa may fishpond at nag-iisip pa ng mga problema ko. Malapit na ang midterm pero ganito ang mga naiisip ko. Tumagal ang pag-iisip ko ng ilang oras bago ako nagpasyang umuwi. Napatingin ako sa wristwatch ko, ang oras ay alas sais na ng gabi. Kaya pala madilim na ang langit.

Sa main gate ako lumabas, dahil kaunti na lamang ang tao kaya hindi ako nahirapan. Tahimik na ang kapaligiran at malamig ang simoy ng hangin. Napatingin ako sa may ibaba ng skywalk ng university namin, may isa doong motor na nakatayo. Natuod ako sa kinatatayuan ng makitang motor iyon ni sir.

Nasa harap siya ng motor at nakatingin sa akin. Ang mga mata ay mapupungay at para bang hinihintay ako. Napangiti ako at lalakad na sana palapit sa kanya ng bigla kong maaalala ang mga iniisip kanina.

My insecurities eating my strength. Hindi ko tinuloy ang paglapit sa kanya, kitang-kita ko sa mga mata niya ang pagtataka. I step back and never look at his direction again. Kahit ngayon, kahit maiwasan ko lang siya ngayon.

I was about to walk when I felt a steel hand on my wrist. I looked at the owner of the hand, I welcomed by a deep set of eyes. His eyes were tender, trying to melting me. Kahit hindi mo yan gawin, talagang natutunaw ako sayo.

Hindi niya binitawan ang kamay ko, hinila niya ako papunta sa ilalim ng skywalk. When we reached the place, he stood up in front of me and look at me seriously.

"Why are you turning your back at me hmm?" His voice melting me.

Umiling ako at pilit iniiwasan ang nakakahumaling niyang mga mata. Do not look at his sinful eyes. It will sought all my sympathy, it will take my energy.

I felt his hand holding my wrist tightly. I also felt his another hand touching my face, trying it to look at his way.

"You don't like riding with me hmm?" His voice were tender.

I cannot resist his voice. Akala ko ba ako yung magpapataob? Bakit tila ako yung nakukuha dito? Bakit parang ako yung nahuhulog sa sarili kong tapang?

"Baby answer me.." He almost whispered.

Napapikit ako bago tinapangan ang sarili na tumingin sa mga mata niya. Unang tingin ko palang sa mata niya, tunaw na ako. This is how he affect me, he can make me fragile in no time.

"I-i just want to commute." Tanging nasagot ko. Nasamid pa!

Ngumiti siya bago ako hinila palapit sa kanya. A warm hug welcome me, I felt so much relieved when he hugged me.

"You will ride with me from this day on.." He said in the middle of our space.

Hindi ko alam kung ano ang tamang sasabihin o ire-react pero natulala ako sa sinabi niya. Does this mean he is letting me inside his life now?

"P-paano kung may makakita sa atin?" Tanong ko.

He sighed heavily.

"Then let them see what is real. I am fucking tired keeping this feeling for you." He said.

Napatunganga na ako dahil doon. Ano daw? Feeling for me? He have feeling for me? Seryoso mga poks?

We still hugging each other. Ngayon mas lalo akong bumilib sa sarili ko. Akala ko wala na talagang silbi ang kamandag ko, mayroon pa pala.

"Is this real?" Paninigurado ko.

Tumango siya bago tumingin sa akin. Maya-maya naramdaman ko ang kanyang malambot na labi sa akin. He invade my lips for just a second. Pero libo-libong boltahe ang dala nun sa katawan ko.

He genuinely smiled at me.

"Let's date.." He said.

Hindi na niya hinintay ang sagot. Bigla nalang niya akong pinasakay sa motor niya umalis kami. And we have our first date.

My insecurities will always invade myself but if I let them scaring me then Karl Marx will lost. I cannot accept that! Bahala na pero kakayanin ko ito.

Kahit patago o kahit isekreto namin basta maging kami sapat na. I will accept what he can offer to me, I will accept it wholeheartedly. Aarte pa ba ako?

Basta maging akin lang.

--

Alexxtott