MYSELF 3

Hindi naman kasi dapat na may nakaagapay sayo kahit babae ka man, hindi palagi dapat may mga tao na lagi mong alalahani dahil sa huli sila rin ang mananakit sayo.

Sabi nila kailangan nating mga babae anh lalaki sa buhay, hindi naman sa lahat ng pagkakataon sa lalaki lang tayo kakapit, dahil kailangan din nating matuto sa sarili nating mga paa.

Its better to be alone, than to be with someone else, in the end they will hurt you and leave you crying so I prefer to be alone.

Si mama mas pinili niyang manatili sa tabi ni papa para lang hindi ako masaktan, mas iniintindi niya yubg mararamdaman ko kahit nasasaktan na siya. Alam na niyang niloloko na siya, ngunit pilit pa rin siyang lumalaban para sa iniingtan niyang pamilya.

Diba dapat pag pamilya hindi na kayu nagkakasakitan. Diba dapat nagmamahalan.

May mga kaibigan din na sasaktan ka, sobra sobrang tiwala ang ipagkakaloob mo ngunit sa huli ikaw pa rin ang pag iinitan, kahit wala ka naman ginagawang masama, pinapakisamahan mo namang maayus, pero hindin natin maiiwasang may masabi at maging hate ka parin nila.

Mas mas mabuti na nga lang ang mag isa, mas mabuting wala nalang ibang taong naka paligid sayo, mas mabuting wag nalang magtiwala, iwas sa sakit na dulot ng ibang tao.

~○~

At last tapus na rin ang pag rerelax ko, its time for me to face the real word. Ang mundong giginagalawan ng buhay ko, kug saan umiikot at gumagalaw parin ng malaya ang nga taong nanakit sa pinaka importanteng tao sa buhay ko.

Napasyal ko na lahat ng gusto kong puntahan, mga lugar kung saan ko naranasang maging malaya at maging masaya kahit papano. Dahil eto na naman ako haharapin ko na ang mga taomg daoat kong harapin. Hindi na ako tulad ng dati, na kaya nilang kontrolin at manipulahin.

Hindi na gaya ng dati na kaya nilang sigaw sigawan, yung datig pinagkakaisahan lang nila.

I am different now, I'm tougher. Kinailangan kong maging matatag para kayaning humarap sakanila

~○~

Pagkatating ko ng Pilipinas ay sinundo ako ni tito Rex sa airport, saka kami domeretso sa bahay ni tita. Hindi na siya nakasama pa dahil kakapanganak lang niya.

"Iha buti umuwi ka na, namiss kita." Sabi niya sabay yakap saakin. Hindi nila ako pinapakealaman sa mga gusto ko sa buhay nanjan lang sila para alalayan ako." Kumusta, handa ka na ba sa gagawin mo?"

"Yes tita pinaghandaan ko ang araw na to, ang araw ng pagbagsak nila."

"Ok. Alam naman na ng board na ikaw talaga ang may- ari ng karamihan sa companya na hawak ng papa mo."

"Mabuti kung ganun tita, siya nalang ang magugulat bukas."

"Saan ka tutuloy ngayon."

"Sa condo nalang tita."

"Sige Iha, si tito Jake mo ang sasama sayo bukas, naroon siya ngayun para asikasuhin ang lahat."

"Salamat tita."

Pagkatapus naming maghapunan ay inihatid na ako ni tito sa condo ko. Saka siya umuwi, bukas na bukas din maghihirap din kayo, maipaghihiganti ko na rin si mama.

Ma ito na yun, gabayan mo ako sa gagawin kong mga hakbang, babawiin ko lahat ng saakin. Masyado ng mataas ang lipad nila, kailangan na nilang bumagsak.

For the first time in 4 years, ngayon lang ako mag oopen ulit ng social account ko and then boom. Francine and Claire ang tumabad saakin, sila na ngayon ang namamahala sa kani kanilang mga kompanya. Nag research ako tungkola sa mga kompanya nila and their, nanganganib na rin ang mga kompanya nila, hmmm. Nag basa pa ako ng mga detalye, akala ko totoo kayo kapareho din pala nila kayo. Pinaikot at ginamit niyo lang din ako.

Matapus ang pagbabasa ko ay tinawagan ko si tito Jake. At sinabi ko ang balak ko, kayo naman ang paglalaruan ko. Hinding hindi ko ppapalagpasin ang pagkakataong ito sabay sabay kayung babagsak, sinisiguru ko babagsak kayong lahat.

~○~

Maaga akong nagising  para maaga akong makapaghanda, ito na yung araw na pinakahihintay ko, ang araw nang pagtutuos namin.

°°°°°°°°

CONFFERENCE ROOM

Nakaupo na sa mga upuan nila lahat ng mga board halos lahat nandito, pati na ang mga sister campany board ay narito rin. Kapapasuk naman ni Alfred ang papa ni Gem, magkasunod sila ni Sofia na pumasuk

"Honey is this seat for me." Maarting sambit nito, habang naglalambing sa harap ng lahat.

Wala namang idea si Albert dahil ngayun lanh nagkaroon ng upuan sa kabilang dulo ng table, dati rati ay sia lang ang nasa gitna. "Are going to promote me again?" Tanung pa nito

"Not now darling." Sabi naman ni Albert.

"But whose seag is this?" Pangungulit nito.

"Just sit there if you want."

Nagtungo na si Albert sa kanyang upuan. Nagsitayuan naman ang iba at binagi siya. Habang si Sofia naman ay umupo na rin sa kabilang dulo.

Ilang sandali pa ay pumasuk naman si Atty. Jake.

"Yes Jake?" Tanong ni Albert

"As the company lawyer, here are some documents that you might want to read." Sabi nito habang inaabot ng dalawang secretarya  niya ang mga folder na naglalaman ng mahalagang documento na magpapabago sa buhay nila." As you can see this company is no longer belong to Mr. Albert Gomez since May 12  2015, before Mrs. Janet Gomez died she transfer all her assets to her only daughter Ms. Stacy Gem Gomez."

 Lahat ng board ay nagtayuan at nag palakpakan except kay  Albert at Sofia, gulat parin ang makikita sa kanilang mga mukha.

"No this is not true. This is just a bluff." Sabi nito at padabug na tumayo at humarap saakin." You, this is all your doings. Can't you just accept it you're father choose me over you're mother." Hind ako nagsalita." Huh like mother like daughter, hobby niyo ng sirain ang buhay ko no. No wonder malandi ka rin tulad ng mama mo." Humarap ako sakanya at binigyan siya ng mag asawang sampal.

"You don't have the right to talk to me like that here in my company. You don't have the right to disrespect my mother. YOURE FIRED." I shouted  

"YOU CAN'T FIRE!"

"Yes I can! This my company I can do what ever I want." Sabi ko saka ko siya tinalikura." Oh wait I forgot. Do you remember the 10 employees that you fired because of nothing, I hired them again. I want them in my company, and you? Your nothing, you don't   have any contribution in here. You just come every day to shout at my employees." Tumingin ako kay tito Jake." Call a security, I don't want to see her in here."

"No! No! No! You can't  do that! Tumingin siya kay papa." Honey do something." She ask, tumingin din ako kay papa pero nakatuon parin ang mga maga niya sa mga papeles.

Umupo na rin ako at dumating na rin ang mga security. Hindi pa rin tumitigil sa pag ngawa ang babae.

~○~

"Lets begin."

"Whats this?!" Mahina pero mariing sabi ni papa.

"Have read it all?"

"Yes! And what? You will take all my company just like that!?"

"Yes! All of them knows the truth." Tumingin ako sakanilang lahat." Before she died, she told me everything, all the pain she is suffering, all the sadness and all the hurt you cause her. All she do is to think about this damn family, what about you? All you do is to give her pain. You spent all your time with your mistress, all your attention. Where are you when she needed you the most? Where are you when she is fighting for her life. You're no where to be find." I take a deep breath." My mother is a clever women isn't it."

"She can't do that! I run this company with all my life and she will take it just like that!?"

"She just did Mr. Albert."binigyang diin ko pa ang kanyang pangalan.

"I'm still you're father, I can..."

"FATHER!? Since when? Hmmm ni hindi mo nga ako kinikilalang anak hindi ba. No hindi mo ngabpinarammdam ni minsan na may ama ako."

"Stop Gem, the board is still here." Tito Jake whisper.

"I'm sorry, lets proceed to our meeting."

"How can you manage this kind of company at that young age." Mr. Albert ask.

Tinignan ko ang dalawang assistan na naroon at sinenyasan, para ibigay ang mga folder na hawak nila. I prepare for this day, I came prepared.I explain to them how I manage one of the biggest company in America. Kung magkano ang income nito at kung ano ba itong company na ito. Namangha sila sa mga nababasa.

"Impressive you took good care of your mother's company. Well I thing you can run this company just like you manage that company."

"Thank you."

Pinagusapan pa namin ang ilang mga ditalye ng companya sa America. Saka namin pinag usapan ang dito sa pilipilas. My kinakaharap pala ito na malaking problema, malako ang nawawala ditong pera in past 2 years at patuloy parin ang lost ng pera hanggang ngayon.

"What!? Ganun kalaking pera na ang nawala dito sa companya. Bakit nakaka lusot ito sa accounting office.?

"Hindi namin alam wala naman masyadong projects pero nawawalan tao ng 1.5 million monthly."

"Nagpaimbistiga na ba kayo, nag audit.?"

"Yes miss pero walang lumabas na problema sa mga resulta."

"Inside job ito, I will investigate about this. At kung sino man ang malalaman kong nag nanakaw ng pera dito sa companya ko, sinisiguro kong sa kulungan ang bagsak niya!" napapaisip nalang ako after all these years ngayon ko lng nabalitaan na nagkaproblema ng ganito ang companya, wala pa rin akong maisip na kayang gumawa nito.

"We will resolve this problem in no time I promise. Dismiss."

Sabi ko saka nagmadaling umalis. Nagtungo na ako sa office ko, nagpagawa ako ng ibang office ko hindi ko na kinuha ang office ni papa, besides his right he's still mu father." May bahagi saakin na gusto ko siyang yakapin, pero mas nangibabaw ang galit ko sakanya.

Kasama ko ngayon si tito Jake dito sa office pati na ang dalawang assistant ko.

"Imbistigahan niyo lahat nang tao sa accounting departapment. Sigurado akong isa sakanila ang may masamang gawain. Make it secretly."

"Yes miss"

"Sige, sasabihin ko na rin sa tita at tito mo."

"Salamat tito Jake."

At lumabas na nga sila. Tumawag ako sa bahay namin upang kamustahin si ate Minda.

RING

RING

RING

RING

"Gomez residence, sino po sila."

"Ate Minda.?" Matagal bago siya nakapagsalita.

"Gem ikaw ba yan?"

"Opo."

"Nako! Kaylan ka uuwi dito, miss ka na namin"

"Mamaya rin ate Minda."

"Mabuti naman kong ganun, para matapus na ang pag rereyna reynahan ni Sofia de demonia."

"Nice name ate minda ah hahahahaha."

"Ou, kawawa nga kami dito nako, kung hindi lanh sa papa at sa stepsister mo naku matagal na kaming umalis dito."

"My stepsister ako?"

"Ou 3 years old na siya, at may pagkakahawig kayo,hehehe."

"Really!"

"Pero kawawa sia kay Sofia, lagi siyang may pasa gawa ng babaeng yun, pero hindi alam ni sir kasi takot din kaming magsumbong. Naku marami tayung pagkukwentuhan pag uwi mo."

"Cge ate Minda. Ah may ipapagawa pala ako sayo kung ok lang."

"Ok na ok, basta ba kaya ko.:

"Paki empake lahat ng gamit ni Sofia at iready mo na sa may pintuan."

"Sige! Sige! Gusto ko yan."

"Sige ate Minda salamat."

So my sister na pala ako, ang dami kong na miss na pangyayari dito sa pinas. Marami nang nagbago, pero ang galit ko ganun parin walang pagbabago.

Nagbasa nalang ako ng mga documanto, maramig dapat pagtuonan ng pansin dito sa companya. Kailangan naming makaahon sa mga nawalang pera.

Maghapon lang akong nagbasa, at pumirma ng mga papeles. Napagpasyahan kong magbasa muna sa internet and something caught my attention. It was ken, his on the front page of the knews, he's engage. May konting kirut akong naramdaman ngunit hindi ko nalang pinansin at isinara ang loptop. Ilang saglit pa ay naisipan ko ng umuwi.

Pagkarating ko sa bahay ay nagwawala si Sofia.

"Wala kayung karapatang paalisin ako dito, now move."

"Pwes ako meron." I replied

" Wala kang karapatang palayasin ako dahil pagaari namin to ng asawa ko."hinayaan ko siyang sampalin ako

"Oh eto, wala kang pag aari dito dahila ako ang may ari nito. Now leave or  else."

"What is happening here?"

"Honey pinapaalis niya ako."

"Them leave!"

"What? Hahayaan mo lang na paalisin niya ako?"

"Diba matagal na kitang pinapaalis dito pero ayaw mo lang, kaya hinayaan nalng kita."

"Ilalayo ko sayo si Diamond."

Nagulat ako sa paguusap nilang dalawa.

"You can't nag file na ako ng custody sa korte para sa bata, magkita nalang tayo doon, maiiwan ang bata dito."

"Sa tingin mo ba makukuha mo yang batang yan saakin? Sa tingin mo ba papanigan ka ng korte."

"Sa korte ka nalang magpaliwanag." Sabi ni papa at tuluyan ng umakyat sa kanyang kwarto. Si Sofia naman ay tuluyan ng umalis. Nakatayo parin ako doon at pinapanuod na umalis ang babae nang may kumalabit sa binti ko.

"Are you my ate, papa always tell me that I have a nice ate her name is Stacy gem." Mas nagulat pa ako sa sinabi ng bata, may naramdaman akong kakaiba sa sinabi niya.

"Yes I'm Stacy Gem and who are you?"

"I Diamond po."

"What else did papa told you about me?"

"Well he said you are beautifull, and kind."

"He said that?"

"Yes ate."

"May I ask you something?" Tumangk lang siya.

"Did your mather always hurt you."

"Yes po, whenever papa don want to sleept with her, she will hurt me."

"So they're not sleeping togerther?"

"Yes po."

"It's already late you must go to bed."

"Can I sleep with you ate."

"Of course."

Kinuha na siya ng nanny niya para bihisan ng pantulog ako naman ay nagtungo na saaking kwarto. Wala paring pinagbago kung anong ayos nito noong umalis ako, ganun pa rin hanggang ngayon.

Nagbibihis na ako ng pantulog nang may kumato sa pintuan.

"Ma'am, tawag pi kayo ni sir."

"Bakit daw?"

"Wala po siyang sinabi, basta pinapatawag nalang niya kago sa office niya."

"Sige, susunod na ako."

Nakatayo sia malapit sa bintana, nakatanaw siya sa malayo at malalim ang iniisip.

"Pinapatawag daw ninyo ako.?

"I'm sorry!" Sabi niya pero nakatalikod parin. Walang lumabas na kahit anong salita sa bibig ko, gulat ako sa sinabi niya. Humarap siya sakin at dahan dahang lumapit, nang malapit na siya ay niyakap niya ako ng mahigpit.

"Anak sorry. Sorry sa mga pagkukulang ko. Sorry kung mas pinaniwalaan ko yung ibang ta  kaysa sa mama mo." Sabi niya habang umiiyak." Sorry anak. Ang tagal kong hinintay na bumalik ka, gusto kong bumawi sa lahat ng oras na ipinagkait ko saiyo. Sana mapatawad mo ako anak."

"Hindi maibabalik ng sorry mo si mama. Hindi matatanggal ng sorry mo lahat ng galit na naipon ko sayo." Sabi ko saka ko siya tinalikuran,bumagsak siya ng paluhod sa sahig at umiiyak parin, pagkatalikod ko ay tumulo na rin ang aking luha, iniwan ko na siya doon at domeretso sa kwarto ko.

Hindi sapat ang sorry niya, hindi iyon maibabalik ang lahat ng panahon na sinayang niya. Habang nakadapa ako sa kama at umiiyak ay my kumato nanaman sa aking pintuan.

"Ate are we going to sleep na po?"

Pinunasan ko muna ang mga luha ko at nag ayus ng konti bago ko buksan ang pinto.

"Come in."

Humiga na kami sa kama at natulog. Pero hindi pa rin mawala sa isip ko ang nangyari kanina. Sinilit ko ang katabi kong bata, tulog na ito. Kinuha ko ang loptop ko saka nagbasa ulit. Isamg Video ni Ken interview nito.

"Mr. Ken who is this girl?" Reporter no. 1

"You'll going to meet her soon "

"When is your wedding?" Report 2

"We will anounce it during the engagement party." Sagut nito saka sumakay na sa kanyang sasakyan. Andito na naman yung kakaibang pakiramdam.

* diba ikaw na rin ang may sabi friends with benefits lang kayo bat ka nagkakaganyan*

"Shut up." Sagut ko sa sarili saka humiga at nagtalukbong ng kumot. At tuluyan na nga ako sinakop ng antok.

~●~

THE NEXT MORNING

Maaga akong nagising, may pasuknpa ako sa office ngayon. Paglabas ko ng kwarto ay nagkakagulo sila.

"Ate Minda ano pong meron?"

"Si sir kasi nagpahanda ng almusal, para sayo. Pero umalis na siya."

"Saan daw siya pupunta."

"Hindi ko alam maam nagmamadali po siya eh."

"Good morning ate." Sabi ni Diamond sa likoran ko.

"Ihahanda ko lang almusal niyo ma'am."

"Where is papa ate."

"Umalis daw ng maaga eh."

"He might go to the hospital." Nagulat ako sa sinabi nito.

"What for?"

"I don't know, but sometimes I see him massage his forehead, maybe he feel dizzy or something. He even ask me to get his medicine, and mama give me one."

Bigla akong kinabahan sa sinabi niya, may sakit ba si papa? Pano kung meron? Magagaya siya kay mama na naghirap ng wala siyang karamay, huli na noong nalaman ko.

"Where did your mama get that medicine?" Kailangan kong malaman kong para saan yung gamot na iyon.

"Come ate I'll show you." Sabi nito saka hinawakan ang kamay ko at hinila kung saan. Pagkarating namin sa kwarto ni papa ay itinuro niya ang medicine kit sa may bathroom. Agad naman akong kumuha ng ita at binalot ng tissue.

Nagtungo na kami sa dinning room at nag almusal. Si ate Minda ay nagkukwento naman sa tabi ko.

"Alam mo ma'am, simula noong umalis ka naging mabait na si sir. Lagi niyang hinihintay na bumalik ka." Tahimik lang akong nakikinig.

"Saka alam mo ma'am, hindi niya pinapatulog si Sofia sa kwarto nila ng mama mo, at never ko pang nakita na lumabas sila sa iisang pinto. Kahit laging nagagalit si Sofia sakanya, bahit daw hindi pa niya ipatanggal ang mga picture niyo ng mama mo, lalo na yung malaking pictures nila ni sir, hindi niya ito pinapatanggal. Sabi nga ni sir, kung ayaw mong nakikita ang larawan ng asawa't anak ko pwede ka naman ng umalis eh."dagdag pa nito.

"Yes ate, he always stare at your moms photo po, and when he do that I always see him crying."

Sa mga nalaman mo ay parang gusto kong umiyak. Bakit hindi ko hinintay ang paliwanag ni papa, bakit ko hinayaang galit ang umiral saakin. Kailangan kong malaman kung ano ang sakit ni papa.

Hindi muna ako dumeretso sa office. Kay tito Rex ako pumunta para ipakita ang gamot na hawak ko.

Habang naghihintay ay nanunood ako diti sa office ni tito. Bakit laging siya ang laman ng balita, eh ano naman kung ikakasal na siya. Di pakasalan na niya lahat ng babae. Sabi ko sa sarili saka pintay ang TV.

Hindi nagtagal ay dumating na rin si tito.

"Itong isang gamot ay para sa sakit ng ulo, pain reliever siya, ito namang isa ay para sa pagtunaw ng tumor." Dun na ako kinabahan, ineexplain pa niya ang ibang gamot." Saan mo ba nakuha ang mga ito lalo na sa isang to?" Tanung nito sa huling gamot na hawak niya.

"Medicine kit ni papa, lagi daw kasing masakit ang ulo niya sabi nila sa bahay."

"Itong isang to ay drugs, a high quality of drugs."

"So imbis na yung pain reliever sa bata para ibigay kay papa, ay ito ang ibinibigay niya."

"May sakit ang papa mo, maybe brain tumor palang ito pwede pang maagapan. Sino naman ang nagbibigay ng drugs sa papa mo?"

"Si Sofia, and maybe siya rin ang nagnanakaw ng pera sa companya ko, pagbabayaran niya ang pagsora niya sa pamilya ko!"

"Huminahon ka Iha, kailangan mo muna ng matibay na ebedensya."

"Opo tito."

RING

RING

RING

"Hello!"

"Ate tumawag ang papa niyo hind muna daw siya makakauwi ng ilang araw."

"Saan daw siya pupunta ate?"

"Walang sinabi."

"Sige po ate salamat."

Pagkatapus ng tawag ni ate Minda ay kinausap ko uli si tito.

"Tito may kakilala ka bang doctor na kilala ni papa?"

"I think si Doc. Alvarez."

"Saang ospital siya tito?"

"Here tawagan mo to, tatawagan ko rin si Doc. Alvarez." Cge po tito.

At sinimulan na naming magtanong tanong, kailangan ako ni papa. Hindi ko hahayaang masuffer siya ng mag isa, marami pa kaming oras na dapat bawiin. He is right he's still my father. Hindi man niya naiparamdam ang pagiging isang ama saakin ay pwede pa iyung bawiin. Maiksi lang ang buhay, gusto ko rin namang maramdaman ang pagmamahal ni papa, pagmamahal ng isang ama.

Ayon sa ospital na tinawagan ko ay naroon daw si papa nakaconfine.

 Hindi rin nagkamali si tito, si Doc. Alvarez nga ang doctor ni papa. Agad naman kaming nagtungo sa ospita, at sinalubong kami ni Doc. Alvarez. Ayon kay Doc. Ay his in coma right know, dahil sa lumalaking tumor sa kanyang utak, kinakailangan niyanv magsagawa ng operasyon para dito.

*No! Hindi pwedeng mawala si papa! Hindi ako papagag* sa isip isip ko.

"Doc. Kung kailangan niyang maoperahan, then do the opperation as soon as possible."

"Kailangan lang ng isang family member niya, na pumerma dito." Agad ko naman iyong kinuha at pinermahan. Nandito na kami ngayon sa harap ng kwarto ni papa,pagkabukas ni tito ng pinto ay nakita ko si papa na nakaratay sa hospital bed, at maraming aparatos na nakasaksak sakanyang katawan. Agad akong lumapit sakanya na umiiyak, saka ko hinawakan ang kanyang mga kamay, at inilagay sa aking pisngi

"Papa lumaban ka, nagpromise ka diba na babawi ka, marami ka pang utang saaking papa, marami pabtayong gagawin. Pa lumaban ka papa hihintayin kita, pa lumaban ka ha nagpromise ka kagabi na babawi ka hindi ba. Wag mo muna akong iwan papa." Sabi ko habang umiiyak." Papa pinapatawad na po kita sa mga ginawa mi basta papa lumaban ka papa, please papa lumaban ka para saakin, saamin ni Diamond papa." Wala na akong pake kung gaano kalakas ang pag iyak ko. Hindi ko na kaya pang mawalan ng isanv parte pa ng pamilya ko. Iyak pa rin ako ng iyak habang nakahawak sa kamay ni papa. Nang biglang may magsalita sa likod ko.

"Ang ingay naman ng prinsesa ko, natutulog lang si papa anak." Bigla akong napatingin kay papa na nakatingin saakin. Saka ako tumingin sa dalawang doctor na dahan dahang limabas ng kwarto.

"Ipatanggal ko kaya ung dalawang yun dito papa noh."

"Hayaan mo na sila anak, mga walang magawa sa buhay."

"Papa magpapaopera ka ha, para makabawi ka saakin."

"Anak patawad sa mga ginawa ko sainyo ng mama mo, patawarin mo ako sa mga pagkukulang ko, babawi ako sa lahat ng pagkukulang ko." Sabi nito habang pinapahid ang mga luha ko. "Ano ba yan anak iyakin ka parin, wag ka ng umiyak oh pumapangit ka na, hindi mo na kamukha ang mama mo oh."

"Papa naman eh." Sabi ko na parang batang nagmamaktol.

"Halika nga dito anak, payakap."

Lumapit naman ako kay papa saka  ko siya niyakap at ganun din siya. Hindi pa rin ako tumitigil sa pag iyak. For the first time in my life, naramdaman ko na rin ang mga yakap ni papa, feeling ko walang mananakit saakin, I feel secure. Gumaan na rin ang pakiramdam ko, wala ng mabigat na dalahin.

Inasikaso ko si papa, sinubuan, pinainom at pinagbalat ng mga prutas. Maghapon lang akong naroon, wala akong ibang ginawa kundi ang samahan si papa. Mamayang gabi na isasagawa ang kanyang operasyon.

Wala ng ibang mas gagaan pa sa pakiramdam ang pag namahal ng isang ama. Kahit gaano pa ang kasalanan na ginawa niya sayo, kahit balibaliktarin mo ang mundo ay siya parin ang ama mo.