vi. The Conditions

A cup of black coffee and a pound of banana bread, this is how my day started. Actually kanina pa talaga nag simula ang araw ko bago pa nagkaroon ng liwanag sa labas. Late na ako nakatulog kagabi dahil ibinalik ko pa lahat ng gamit na dinala ni Ezra doon sa unang room na pinagdalahan nila sa akin, kasi hindi ko naman magagamit ng lahat ng yun at sisikip lang ang walk-in closet ni Primo dito sa kwarto niya.

Maari naman sigurong doon nalang ako mag bihis kung meron man akong dadaluhan na meeting. Tsaka kumpleto naman na ang gamit ko sobra sobra pa nga, my ordinary clothes are not that worn out kaya pwede pa naman sila pag nasa loob ako ng bahay and comfortable ako if i wear my usual sweatshirt and jogging pants.

Nakita ko na pumasok na si Primo sa bathroom niya, oh I remember hindi nga pala ako nakapag paalam na gamitin ang palikuran niya. Nasanay kasi ako na pagkagising ko ay naliligo na ako agad. Nagising ako around four o'clock in the morning sa pagkakahiga sa mahabang sofa na kinakaupuan ko ngayon, I still can't sleep on a deep slumber. Kahit ano atang higaan ko ay lagi paring gising ang diwa ko.

After I washed naghanap ako ng pwedeng gawin sa loob ng kwarto, may flat screen television pero ayaw ko namang magising ang lalaki na himbing na himbing na natutulog sa higaan niya. I also saw a bunch of books sa side table but gusto ko na bago ko galawin ang gamit niya ay magpapaalam muna ako, yan kasi ang laging sinasabi sa akin ni mama nung bata ako.

When I realize that I have nothing to do ay umupo nalang ako at inilibot ang paningin ko sa buong kwarto. Siguro hindi lang naman ang sala at ang ibang place sa loob ng bahay ang pinaayos nila sa experts or interior designers. For sure na kasali sa budget nila ang pagpapaayos ng bedroom nila based on their styles and taste.

Kung iisipin dahil nga lalaki ang may ari ng room akala ko ay may touch of dark colors like gray,black or blue ang magiging kulay ng wall at gamit niya but everything is white and clear glass ang naiiba nalang is the old wooden table na natamaan ng siko ko kagabi. Also, what I also love about it is its so spacious kaya I can move freely and the entire space is so neat and clean.

It's not what I expected for a man like him because it totally contradict on his style of clothing. Nakita ko kasi sa loob ng closet niya ay mas marami ang jeans, printed shirts, and casual coats. Napaka-casual lang kaya if I compare it to other rich kids na nasa magazines ay hindi ganito ang laman ng closet nila, pero syempre kahit mukhang normal clothes lang ang mga ito ay hindi maikakaila na mga mamahaling brands ito. Bukod doon ay napansin ko rin na he have alot of white tuxedos, siguro nga ay dahil its their family signature .

Naputol ang paglilibot ko ng paningin ng narinig ko ang doorbell sa loob ng room, tiningnan ko kung nagising ba si Primo but hindi man lang siya gumalaw ng kahit kaunti. Kaya ako nalang ang nag bukas ng pinto, sumalubong sa akin si Ezra. Oh, hindi lang pala ako ang maagang nagigising dito sa lighthouse.

'Ms. Phoenixyr, Maam Scarlet want your presence now at her office.'

Buti nalang maaga ako nagising maayos akong makakaharap kay ate scarlet. Pero Is it an emergency or may mali ba akong nagawa kahapon? I follow the plan that she told me, but everything that happens including meeting the whole family is a surprise kaya baka may sabay akong nagawa. Hindi na dapat ako magisip ng kahit ano. If want to finish my mission faster than the given deadline, I should not waste time even if it's just a split seconds.

'Okay, lead our way,'

My thoughts we're interupted ng lumabas na sa bathroom si Primo. On the top of his head is a small white towel that cover his hair that is dripping wet on his half naked body. Broad shoulder, muscular arms, well-defined abs and the v-shape. He have a pretty ripped body.

But this man don't know how to wear shirt just like the rest of rude Captains, well I guess he is comfortable now even when I'm around.

He undress his towel that cover his lower body, kaya I immediately returned my gaze from the window and sip on my coffee.

'Ouch.'

My lips got burn.

I know that this is his quarter but did he do this all the time? Oh yes, Phoenixyr remember that you can't complain from anyting. Just do your job and done.

Narinig ko ang pagsara ng pinto kaya tiningnan ko kung may pumasok ba na ibang tao, pero wala akong nakita kahit ni isang anino maging si Primo. I have to say something to him, so I better go and start running.

He is almost at the end of the hallway when I got reach to him. Buti nalang nasanay na ako maglakad ng mabilis dahil ang lagi kong kasabay sa school ay mga captains. They are all men na matatangkad kaya napakahahaba ng mga binti at napakalalaki humakbang.

I can't talk to other women captains, I guess hindi ko lang kaya makisabay sa kanila or I'm maybe curse kasi I've tried a million times to approach them to be part of this sorority but It's always ended up in a small fight. I become the girl captains number one enemy. Almost half of their population got bethrone of their titles because of me, but not really because of me kasi sila naman ang nangunguna and gumagawa ng gulo. Lumalabag sila sa sinumpaang katungkulan kaya I have to do the right thing which is .

I see a man's body got thrown in the air, kaya mabilis kong binagsak ang mga gamit na pinadala sa akin ni Sir Rile at sinubukang saluhin ang ulo niya. He is completely beaten and covered of blood, I gently slap his face but I don't get any responses to him so I check for his breathing and pulse. Thank God he is still alive.

'What happen to you, Sir? Blink twice if you can hear me.'

Ipinikit at iminulat niya ang kanyang mata bilang tugon sa aking katanungan. Sinubukan niyang magsalita pero he can't speak properly kaya tanging ungol lang niya ang aking naririnig, inilapit ko ang aking tenga sa kanyang bibig upang mas maintindihan ang kanyang sinasabi.

' Run.Run the spark...sparkling....queens. The sparkling Queens are....after...me.'

Sinubukan niyang tumayo sa kanyang pagkakahiga sabay takot na takot na itinuro ang madilim na iskinita. Maririnig ang papalapit na yabag ng mga sapatos, ngunit hindi lang yun kundi tunog rin ng hinihila na kadena ang bumuo sa malamig na gabi na yun.

Hindi ko man maaninag ang mga mukha ng mga tao na tinuturo ng bugbog na sarado na lalaki na ito ay napansin ko sa figure ng kanilang shadow ang maliliit pero kurabadong katawan ng babae.

When they are three meters away from where we are ay medyo naaninag ko sila nakasuot ang bawat isa ng kumikinang na red tube that is only above their navel, a golden booty shorts and they 're hair are in double bun.

Sila na nga ata ang grupo na laman ng usap usapan nitong mga nagdaang linggo na pumapasok ng ibat-ibang quarters at kumakalaban sa mga Captains na hindi pa miyembro ng mga Sorority at Fraternity. Madalas rin nila na nabibiktima ang mga estudyante na nag rarun ng errands.

They really have the guts to make a rebellious deed inside my parameter. Saan ba sila kumukuha ng lakas ng loob para gawin ito sa kapwa nila estudyante.

'Kung siniswerte ka nga naman ang magiting na Dark Knight captain just came out of her cocoon. Hindi na pala natin kailangan gumawa ng mga pain just to caught you, thanks to you little rat.'

Nagsalita ang babae na nasa gitna na may kumikinang na latigo na nakasabit sa kaliwang tagiliran niya. Siguro ito ang ginamit nila sa lalaking ito para mapunit ang damit nito sa likuran at magsugat sugat.

Pag tango niya ay nakakabasag pinggan ang malakas ngunit matinis na tawanan ang binitiwan ng mga suwail na estudyante na ito. Habang patuloy nilang ginagawa ang nakakabinging tunog na yun ay pumalibot ang limang babae sa amin. Kitang kita ko sa kanilang mukha ang nakakapanibuhong ngiti.

Makapal man ang mga kolorete nila sa mukha ay medyo nahahawigan ko kung sino sila. Ang iba ay nakakasulubong ko tuwing may conference, sa cafeteria ng school at ang iba ay nakakasabay ko sa special class ng Captains.

'Pero bago ang main dish tapusin muna natin ang bubudwit na ito.'

Mabilis kong inarko ang aking katawan to cover him dahil we cant dodge that hit with that bit of time. I firmly stay still to block their way and cover the behind of my head with my arm. Hinintay ko ang pag tama ng mga bakal na ipapampalo nila pero naramdaman ko ang kamay ng lalaki na dumampi sa aking likuran at buong lakas niya na tinulak ako sa maalikabok na sahig.

Nakita ko ang malakas na pagpalo sa kanyang ulo,braso at likuran kaya I quickly stand to my feet and run to his side. Malakas kong sinipa ang ulunan ng babaeng pinakamalapit sa akin na nagpatumba sa kanya. When the other girls notice it ay tinigil nila ang pag palo sa kanya at nagtungo sa aking pwesto. They about to hit my head but I bend my back to be able to avoid it. By swinging that metal ng sabay sabay ay I have the chance to see an opening they must know that use their head in fight, hindi porket marami kayo ay mananalo na kayo agad.

There's a huge opening at their right side kasi they swing it so hard kaya sasama ang katawan nila once na pakawalan nila ito, kaya I sway my body to that mark and use my left hand to punch the lady's face and use my knee to hit her stomach.

I finish the five of them as I move my right leg to the ground hitting the feet of the last woman that send her to the ground. Kanya-kanyang gapang ang mga babae papalapit sa kanilang kasamahan.

Ibinaling ko ang aking paningin sa hindi gumagalaw na katawan ng lalaki ma binugbog nila. A small pool of blood start to build on the floor where his head lay down. I carefully lift his body at inalis siya sa pagkakadapa. He should not do that mas lumalala lang ang kalagayan ng katawan niya sa ginawa niyang pag tulak sa akin.

'Sir!Sir!Are you still there?!Hey!Can you here me?!'

Tinapik ko ng tinapik ang kanyang pisngi na punong puno ng dugo ng hindi siya sumagot sa mga tanong ko. Hindi siya pwede matulog ngayon lalo na't hindi tumitigil ang pag durugo ng kanyang ulo.

My breath fasten when he still not responding, no not again. Hindi pwede mangyari ulit ito, I can't see another person died in my arms. That is the first reason why I become a captain, to help and protect people in need. I push myself to become limitless human being para sa mga tao na hindi kaya ipagtanggol ang sarili at para narin sa mga tao na mahahalaga sa akin.

Pero bakit kahit gaano pa kataas ang narating ko at kahit pa nabigyan ako ng pangalan na ito ay hindi ko parin magawang tulungan ang tao na ito.

'Hey!Hey! You have to stop on making me said my words twice.'

Primo snap his fingers in my face, I shrugged off all of the thoughts that's inside my mind. I should really stop myself thinking other things and be attentive especially with I'm with this short tempered guy.

'Also, STOP FOLLOWING ME. '

I somehow can't read this guy attitude, lahat ng sinabi nila kuya Rile at ate Scarlet na description about him is the total opposite ng lahat na pinapakita niya. They said that he is kind, a gentleman, bubbly and any words that have a positive meaning, sinabi lang nila yun to give me a false hope.

But, I know that he is just trying to get rid of me. Kaya yung nangyari kahapon na pagkatulak niya sa akin sa sahig ay alam ko naman na hindi niya sinasadya. He may feel like that the world is against him, dahil he have to marry a complete stranger just because of a bet.

Kaya I will change my aproach to him, I will not do the same thing that I did yesterday. We will take it slow and let him to understand every bit of things that happening to his life.

'I know everything is falling on its own and to the places that you didn't want to. But....hmm...just remember what I said yesterday that we need each other. So I wish we can stop treating each other like this?'

Nakita ko ang pagbagal ng hakbang niya matapos marinig ang mga sinabi ko. When I step forward to approach him ay narinig ko ang paghinga niya ng malalim.

'Just stop right there and don't follow me.'

His words give me chills down to my spine, as if a breezy wind blows behind my back. This happen to me before, ilang beses ko ng narinig ang mga salitang ito.

Tss. Why men always tell words that's complete opposite of what they really want to say. Hindi ba sila pwede maging honest sa totoo nilang nararamdaman.

'I will always go after you.'

He stop in the middle of the hallway, when I say that. Hindi ko mabasa ang iniisip niya habang nakatingin sa akin. Upang makawala sa titig niya ay lumakad na ako papalapit sa kanya at iniligkis ang aking braso sa kanya.

For some reason he always take stairs, hindi ko alam kung bakit kung kaya dapat lamang na makilala namin ang isa't-isa upang maayos kong magawa ang mission ko.

XXX

'I will always go after you.'

Yan ang mabilis niyang tugon sa banta ko sa kanya. Hindi ko maintindihan kung saan nanggagaling ang mga salita ng babaeng ito. Humarap ako sa kanya upang tingnan kung gaano siya kaseryoso sa sinabi niya o kung pinagkakatuwaan niya lang ako. Pero ganun parin ang mukha niya, parang wala lang sa kanya ang mga sinabi niya.

Nakita ko ang paghakbang at pag kapit niya sa braso ko ngunit hindi ko magalaw ang aking katawan. Nais ko mang punahin siya ngunit wala akong mabuong salita. Hinayaan ko na lamang siya na hikitin ako pababa ng bahay.

Sinenyasan niya ang tauhan namin na nagtatabi ng susi ng kotse na ibato sa kanya ang susi at nasalo niya naman ito. Binitiwan niya ako sa tapat ng kotse at dumeretso na siya sa driver's seat. Ngayon dapat ay pinipigilan ko na siya ngunit wala akong magawa. How my body become this useless? and my heart it just... I don't know. It beats on it's own.

Maybe, because I'm so angry. Yes, that is right I'm deeply mad at her.

When she started the engine, doon niya palang napansin na nakatayo parin ako sa pwesto kung saan niya ako binitawan. Dali-dali siyang bumababa sa kotse at itinulak ako sa bakanteng upuan sa tabi ng manibela.

Tahimik lang kaming dalawa sa loob ng sasakyan, my head ache so I don't want to argue with her now. I'm not surrendering it's just ayaw ko lang makipagtalo. Itinuon ko na lang ang aking atensyon sa labas ng bintana.

Habang tinatahak namin ang daan papalayo sa lighthouse kitang kita ko ang sobrang kalmang tubig dagat at ang malaya pag lipad ng ibon sa kulay kahel na kalangitan. Ibinababa ko ang window shield at dinama ang mainit na sinag ng araw.

I have a bad morning but atleast the weather is fine.

An electronic noise disturb my sight seeing. She's looking for a radio channel. Ilang taon na ba ito nawala sa mundo doesn't she knew that goverment close all radio station. But not totally close ang nangyari lang ay sila na ang gumagamit nito they directly broadcast news from the palace.

' Would you stop? Everything is different now. The stations...'

~ Oh and I've got all that I need,

right here in the passenger seat.

Oh and I can't keep my eyes on the road,

knowing that she's inches from me ~

Napatigil ako sa pagsasalita ng may lumabas na boses sa speaker. Ngunit hindi ito basta boses, hindi ito ang boses ng tagapagbalita ng palasyo, kundi isa itong himig. Music just came out from unknown source. I thought that the goverment have the full control of all media stations and they block all the radio waves or something like that, but they failed.

But, whoever is behind this he or she should know that this can be a big threat to the city lords and kung malaman man nila na may ganto pala they will not hesitate to hunt him or her down.

'See.'

For the first time she change her face, she give me a sweet smile and focus her eyes on the road.

Now, I just realize is she acting nice para pigilan ako sa mga plano ko? Sorry to her but I'm not falling into her trap.

I was about to say my words when..

'We stop to get something to drink....my mind clouds and I can't think...scared to death to say I love him.'

Her hair we're being blown by the wind coming from my open window while she's singing along with the music. She gently tap the steering wheel copying the beat of the stereo and then a genuine smile curve into her lips.

Anyone can be captivated of her smile. Well if I'm going to...

Wait!What did I say? No!No!No! I did not say na kasama ako sa anyone na yun. What I'm saying is that anyone who do not know her. She's crazy! A monster! Yeah! She's out of my league.

I avoid her gaze the whole time while we are inside the car and listen to unfamilliar songs that keep on playing in the radio. Ngayon lang ako nainis na nakatira kami malayo sa opisina.

Sa wakas ay nasa harapan na kami ng aming destination, it feels like forever. I was about to thank all the saints and angel that I know by name ng bigla nalang kami dinumog ng mga tao.

Dahil nga bukas ang bintana ko ay kanya-kanyang pasok ng cellphone at microphone ang mga news reporter. Sabay-sabay sila nagpakawala ng mga tanong kung kaya ni-isa doon ay wala akong maintindihan.

By pushing the arm of reporters away ay I successfully close my window.

'Continue driving.'

Isinalampak ko ang aking likuran sa malambot na upuan ng aking sasakyan. Ngunit naramdaman ko ang hindi pag andar ng sasakyan ng siya ay aking tingnan ay wala na pala siya sa loob ng kotse.

'This making me crazy.'

Bumababa ako sa loob ng sasakyan at sumingit sa nagkukumpulang reporters. I saw her, nakatungo lang siya at nakatingin sa paa niya.

Kahit na nakalapit ako sa kinatatayuan niya ay hindi parin siya gumagalaw. I remove my coat and put it to her head. This stupid monster just came out of her cave, why reporters acting like she's an interested piece for their article?

Iniharap ko siya sa akin at tiningnan kung okay lang siya. Sa wakas ay dumating na ang hinihintay ko na security guards. Mabilis silang kumilos kung kaya nahawi na nila agad ang hindi papigil na reporters.

We are about to enter the building when a reporter race toward us and pull off the coat that covering her head. Hindi mabilang na clicks,shutters at flash ang kumawala sa kinatatayuan namin.

My body move by itself, I block the cameras by closing my distance to her. I closely hug her, locking her to my arm and chest.

When the reporter is all under control ay hinawakan ko siya sa kamay at hinila papasok ng building.

'What is going on? Kasisimula pa lang araw ko pero sira na ang lahat.'

Malakas kong naibagsak ang pinto ng opisina ni ate at tumungo sa sofa. Sinumpa ata ang babaeng ito, kasi ilang oras palang kami nagsasama but nagugunaw na ang tahimik kong mundo.

Sanay naman na ako sa magugulong reporter na yun kailangan ko lang dumaan sa private elevator sa parking lot para maiwasan sila but she just get out of the car. She's not even thinking, what a careless person is she?

Then my sister want to marry someone like her? She's uncapable of doing anything. No!No! She's capable of pissing me and doing worst things.

Muli ko sanang titingnan ang nakakainis na mukha ng monster nayun pero nagulat na lang ako ng itinulak niya ako pababa ng inuupuan ko. Tumayo siya malapit sa pinagbagsakan ko kung kaya paluhod akong tumingin sa kanya. Hindi ko alam pero kinuha nalang niya ang kamay ko akala ko ay tutulungan niya ako na tumayo pero may inibot lang siya na kahon.

Binuksan ko ang kahon at nakita ko ang pamilyar na alahas. Tatayo sana ako pero she strongly kick my shin na nagpabalik sa akin sa pagkakaluhod.

'Hey! What are you doin....'

Napatigil ako sa pagsasalita ng makarinig ng tili mula sa may pintuan. Nakatayo ang mga nakasuot ng i.d. lace ng kumpanya na may hawak-hawak na cellphone sa kanilang mga kamay.

Kanya-kaya silang taas ng hinlalaki tila binibigyan ako ng thumbs up. Lahat sila ay naka-ngiti habang nakatuon ang paningin sa amin.

They are not recording this right?

No! No! They misundertand everything. I'm not...I don't..Me and her is not.....

'Ysmael, are you proposing to Phoenix?'

...



( Author's note: Passenger Seat was sing by Stephen Speaks. This is one of my favourite song so I think that I should put it to my story for my readers. So, they can somehow feel the vibe of this page. Read and listen. Sound perfect right? I will also cover this song for Phoenixyr point of view, just going to try it. HAHAHA!!!

ATTENTION: I don't have any intention in stealing someone works. SO LET's BE CLEAR! I am not the writer/producer of that song. ❣️❣️❣️)