PROLOGUE

PROLOGUE

    "Anong results?" anito habang nakatingin sa kanya. Bagama't blanko ang ekspresyon ng mukha niya. Hindi nakaligtas sa akin ang pangamba sa mga mata nita.

     Inilahad ko ang tatlong pregnancy test kit at nagmadali niya itong kinuha at isa-isang tiningnan.

     "I'm sorry for doing this to you Edward pero ito lang ang naiisip kong paraan mawala ang pangamba sa puso ko."

     "I-I'm not p-pregnant." Nauutal kong anas sa kanya.tahimik lang ito ngunit bakas ang emosyong hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba.

     Maniniwala nga ba akong hindi niya nagustuhan ang results na nasa harapan nya?

     "G-gusto mo bang ipaghanda kita ng makakain?" Saad ko ngunit wala akong nakuhang sagot galing sa kanya bagkus ay inilapag nito ang pregnancy test sa ibabaw ng lamesa at tinalikuran ako.

      Kaya naman hindi ko na napigilan ang sarili ko.

      (Play the song Set You Free-MYMP?



      "We often fool ourselves

       And say that it's love

       Only cause when it's gone

       We end up being lonely

       So how are we to know

       That it just isn't so

       That we just have to let each other go..."

       Tutuhanan na ito,huli na talaga,huling sugal at pagkatapos nito kung wala pa din susuko na ako hindi lang para sa sarili ko... Kung hindi para sa isang munting buhay na nasa sinapupunan ko.

       "Bakit hanggang ngayon siya pa din?"ani ko na siyang nakapagpatigil dito sa paglalakad.

        "Bakit hindi mo ko magawang mahalin? Sinubukan mo nga ba talaga o pinaasa mo lang ako.?"

         " I treated you as my priority bit I am always an option para sayo. Bakit hindi mo magawang piliin ako, Edward?! Hanggang kilan ako magiging reserba sa buhay mo?" sigaw ko dito. Hindi ko na napigilan ang  sarili at mabilis na tumulo ang mga luha na pilit kong pinipigilan.

           Sa lahat ng mga sinabi ko at tinanong ay wala akong nakuhang sagut galing  sa kanya. Umiiyak na tinawid ko ang distansya na miron kami. Ipinaikot  ang mga kamay ko sa bewang niya ng napakahigpit.

          'There were many times

           When we shared precious moment

           But later realized they were

           Only stolen moment

           So how are we to know

           That it just wasn't so

           That we just had let each other go...'

         "It's always been her. Ako ang nasa tabi mo pero siya ang laging laman ng bibig mo. Ako ang asawa mo pero siya padin ang nagmamay-ari ng iyong puso. Hanggang kailan ba darating yong ako naman---Na ako naman ang mamahalin mo... Na Hindi isang gulong na reserba,sa tuwing sasaktan ka niya... Sabihin mo sa akin Edward kasi kunting-kunti nalang bibitiw na ako kung yan ang makapagpapasaya sayo. D-dahil pakiramdam ko gaano man kita kamahal hindi ko sya mapapalitan dyan sa puso mo."

Patuloy sa pag-iyak kong saad habang yakap-yakap ko siya mula sa likuran. Naramdaman ko na may pumatak sa kamay ko.

         At alam kong luha ito galing sa lalaking mahal ko.

         Umiiyak h na naman siya.

         Dahil ba sa pinhihirapan ko na naman siya o dahil iniisip niya parin si Alice na mahal na mahal nya?

         Alin man sa dalawa,lubos itong nappapabigat sa damdamin ko. Tanging pagtangis ko lang ang nangingibabaw habang siya ay patuloy ang pagpatak ng luha sa aking kamay.

          Nag-antay ako--- nag-antay ako na magsalita sya. Ang sabihin na wag--- wag muna akong bumitaw pero wala akong narinig mula sa kanya.

         Ngayon alam ko na ang dapat gawin.

         Kailangan ko ng palayin si Edward hindi lang para maging masaya siya kung hindi para na din sa sarili ko.

         I know that letting go is hard but holding on to someone who doesn't love you as much as you love him is harder.

        ''If loving you is all that means to me

         When being happy is all I hope you'd be

         Then loving you must mean

         I really have to set you free..."

        "I - I'm setting you free even though hindi ka kailanman naging akin. Maaaring pag-aari kita sa batas at sa mata ng iba. Pero ang puso mo'y mananatiling pag-aari niya. Be happy Edward. Don't worry about me. I'll be fine. Kung iniisip mo na may responsibility ka sa akin dahil sa mga nangyari,wag kang mag-aalala h - hindi naman nagbunga... Patuloy lang akong masasaktan maging ikaw kung ipagpapatuloy pa natin ito..."

         I'm sorry Edward, I lied. I'm pregnant but I can't say it to you dahil alam kong mapipilitan ka na nmang manatili sa tabi ko.. At ayaw ko 'non... Kung manatili ka man sa tabi ko 'yun ay dahil sa mahal mo ako at hindi dahil sa responsibilidad lang...

         Ayoko na siyang mahirapan pa,kahit ang sakit sakit bibitaw ako hindi dahil sa napagod na sa pagmamahal  kung hindi dahil gusto ko siyang maging masaya sa piling ng taong mahal nya. Dahandahan akong bumitaw mula sa pagkakayakap sa kanya. Nakakadalawang hakbang pa lamang ako ng tawagin niya ang pangalan ko.

          "Dale..."napahinto ako sa pagkalakad.

           Hanggang sa huli umaasa na nman ang puso ko.

           Ang puso ko na wala ng kapaguran sa pag-asam na mahalin din...

           "I'm sorry sa lahat ng sakit na naiparanas ko sayo. Sa pagbanggit ko sa pangalan niya sa tuwing kasama kita. I'm sorry dahil siya parin hanggang ngayon ang nasa puso ko. I'm sorry pero maniwala ka I tried. Sinubukan ko ang mahalin ka,and thank you for setting me free. Kahit na alam ko na mahirap ito para sa'yo. Thank you for thr memories,Dale. In time you'll find someone who will love you and I'm sorry that it won't be me because I am foolishly inlove with her. I need to go but I'll be back, let's talk again later."Sabay lakad paalis sa kwarto namin.

           Paalis sa buhay ko...

           Alam ko kung saan siya pupunta,hahabulin nya na nman ang babaeng kanyang minamahal. At ako maiiwang mag-isa.

           Mali Dale, hindi ka na kailan man mag-isa makakasama mo na ang munting alaala mula sa lalaking mahal mo. Nakakalungkot lang na mananatili siyang sekreto. I know I'm being unfair to my unborn child and to his father but then i think it's for the best.. I can't bear to see my child witness our loveless marriage. And lastly i want him yo be happy even if it means disappearing from his life...

           And that night i ran away. I ran away from everything. I ran away from them. I ran away from the pain because of loving him too much. I ran away with the secret of me bearing his unborn child. I never regretted loving him but I wish that i won't see him ever again...

          But indeed fate has it's own game. 'Cause when I finally thought i gotten over him. He showed up again because he already found out my little secret's that i kept away from him..

              - Scarlett Dale Cruz Monteciara-