0464-ดึงความทรงจำ

บทที่ 464 ดึงความทรงจำ

ต้าซื่อที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าได้หันไปมองรอบบริเวณ มันพบว่าเกาเผิงเดินตรงไปที่หน้าผา

ด้วยความวุ่นวายก่อนหน้านี้ได้ทำให้ฝูงกวางเน่าเปื่อยได้หนีออกจากบริเวณนั้นไปหมดแล้ว

เฉินฮั่วเฉียวได้เดินจากหน้าผาอย่างทุลักทุเล เขาวิ่งไปหาเกาเผิงสีหน้าของดูรู้สึกผิดมาก

“เกาเผิง ฉันขอโทษ ฉัน...” เขาพยายามพูดอะไรออกมาแต่สุดท้ายเขาก็พูดไม่ออก

เกาเผิงมองเขาและยิ้มจางๆ

“ฉันต่างหากที่เป็นคนที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษ พวกมันเล็งฉันไว้และทำให้พวกนายต้องติดร่างแหไปด้วย”

เฉินฮั่วเฉียวยิ้มรับแบบเงียบๆ เขาไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี ทำให้มีชายกำยำก้าวเดินมาที่เฉินฮั่วเฉียวยืนอยู่

เขามีแขนที่หนาราวกับท่อนไม้ ดวงตาของเขาเปล่งประกาย แม้ว่าใบหน้าของจะมีรอยฟกช้ำและบาดแผลเล็กน้อย แต่ส่วนอื่นของเขาก็ยังปกติดี

“เชิดหน้าขึ้น เจ้าลูกชาย นี่เป็นเพียงความพ่ายแพ้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น นี่มันแค่ห้าปีเอง เรายังแข็งแกร่งได้มากกว่านี้” ชายวัยกลางคนกล่าวพร้อมตบไปที่ไหล่ของเฉินฮั่วเฉียว

เฉินฮั่วเฉียวเงยหน้าขึ้นอย่างเหนื่อยล้า เห็นได้ชัดว่าเขาได้สูญเสียสัตว์อสูรของเขาไปแล้ว