Jin (Chapter 22)

"BAKIT 'di mo tinuloy?" tanong ni Angelie sabay dakma sa harap ng kanyang pantalon, "Oh ang tigas mo na, 'di masakit sa puson?" Pagkuwa'y tumawa ito.

"Loka-loka ka talaga, Angelie. Mamaya makita pa tayo," nakangising sabi ni Jin. Pabalik na sila nang mga sandaling iyon. Natatawa pa rin siya sa kanyang isipan habang iniisip ang hitsura ni aling Magda. Papasok na sana siya sa tindahan nito pero biglang nagbago ang kanyang isipan.

Naisip niya kasi no'ng baka magalit ang kambal niya kung matagal silang bumalik. Kitang-kita tuloy sa mukha ni aling Magda ang matinding pagkabitin. Pero naisip niyang balikan ito 'pag may pagkakataon siya. Gusto niyang pagbigyan ang biyuda.

"Hayaan mo nga silang makita ang ginawa ko, Jin. Gano'n din naman, e, may ginawa ako o wala, may mga tsismis pa ring kumakalat tungkol sa 'kin."

Natawa si Jin. Totoo kasi ang sinabi ni Angelie. Tinagurian itong kalapating mababa ang lipad sa lugar nila. Alam naman niyang totoo ang mga naririnig niyang tsismis tungkol sa dalaga.

Sa mga galaw nito, sigurado siyang bayaran din si Angelie. Pero sino ba siya para i-judge ito kung gano'n din naman ang ginagawa niya paminsan-minsan. Minsan talaga dahil sa kahirapan ng buhay, hindi maiwasang kumapit sa patalim.

Sa may gate ng kapitbahay ay nakita nilang nagyayakapan ang mag-asawang Ron at Glenel. Mga magulang ng batang bakla na si Rain. Nagtaka naman sila dahil parehong umiiyak ang dalawa.

"Ate Glenel, Kuya Ron, ano'ng problema natin diyan?" tanong ni Angelie sa mga ito.

Napatingin naman ang dalawa sa kanila. Nasa mukha ng mag-asawa ang labis na pag-aalala.

"Si Rain kasi, lumabas kagabi pero hanggang ngayon ay hindi pa umuuwi. Kagabi pa hinahanap," umiiyak na tugon ni Glenel.

"Baka nasa mga kaklase niya," sabi ni Jin.

"Wala raw, Jin, e. May plano nga raw silang magkita-kita kagabi ng anak ko pero hindi naman daw sumipot si Rain," sabi ni Ron.

Napalunok siya ng laway at biglang kinabahan. Hindi niya maintindihan ang sarili nang mga sandaling iyon. Hanggang sa narating na nila ang kanilang bahay ay hindi pa rin mawala sa isipan niya ang pagkawala ni Rain.

Nag-umpisa agad silang nag-inoman. Tahimik lang talaga si Din no'n. Nakikita niyang parang asiwa ito sa presensiya ni Kurt. Nakahubad na no'n ang kanyang kaibigan. Pati siya ay nakahubad na rin.

Alam niyang inaakit na nito ang kanyang kambal pero tingin niya talaga ay walang epekto si Kurt kay Din. Sa kanya lang talaga ito nakatingin at minsan ay napapansin niyang masama ang mga titig na ipinupukol nito kay Angelie. Panay kasi ang harot ng dalaga sa kanya. Inilabas na talaga ang kalandian lalo pa at nakainom na.

"Tol, mukhang hindi yata ako papasa sa kambal mo, e," sabi ni Kurt nang magkasabay silang umihi.

Napabuntong-hininga siya at napapailing na lamang. "Bibigay rin 'yan, tol. Ikaw pa ba?" sabi niya.

"Ginawa ko na halos lahat ng paraang alam ko, tol, pero wala talaga, e. Hindi nga ako masyadong tinitingnan. Naghubad na nga ako ng damit pero wala pa ring epekto. Panay pa ang kindat ko sa kanya at himas ng harapan ko. Nagta-topic pa ako ng kabastusan pero walang response. Nawiwirduhan nga ako, e, kasi madalas nasa malayo lang ang mga mata ni Din at parang malalim ang iniisip."

Sasagot pa sana siya nang biglang may yumakap sa kanya at mabilis na hinawakan ang kanyang kargadang patuloy na nilalabasan ng ihi.

"Angelie, ano ba?" natatawa niyang sabi. Hindi na tuloy siya nakapag-concentrate sa pag-ihi. Tawa naman nang tawa si Kurt. Sinilip din ni Angelie ang kargada ni Kurt.

"Ang laki rin pala ng sa 'yo, Kurt, ha," natatawang sabi ni Angelie na pinipisil-pisil ang kanyang kargada. Napailing-iling siya no'n sa kalandian nito at hinayaan na lamang.

Tapos na noon umihi si Kurt pero hindi pa rin ipinasok ang kargada at nakita pa niyang tinigasan ito.

"Ayaw mong hawakan, Angelie?" tanong nito sabay ngisi.

Binitawan naman ni Angelie ang kanyang kargada at kumalas din ito sa pagkakayakap sa kanya. Kaagad na hinawakan ng dalaga ang dambuhalang kargada ni Kurt.

"Ahhh..." ungol ni Kurt.

"Hawak pa lang umuungol ka na?" tanong ni Angelie na itinaas-baba pa ang kanang kamay sa kargada ng kanyang kaibigan.

"Ang sarap kasi sa pakiramdam, e," sabi naman ni Kurt. "Lalo na at ikaw ang nakahawak."

Tapos na din siyang umihi no'n. Nakakatuwang isipin na kaagad ding nabuhay ang kanyang pagkalalaki. Napansin din iyon ni Angelie kaya nagpunta ito sa harapan nila at biglang hinawakan din ang sa kanya. Sabay na sinalsal ng dalaga ang kanilang mga kagitingan. Tawa naman sila nang tawa.

Napalingon siya kay Din. Nakatingin pala ito sa kanila. Kitang-kita niya ang poot at galit sa mga mata nito. Bigla siyang kinabahan at hindi niya mawari kung bakit gano'n na lamang ang reaksiyon niya sa mga pinupukol nitong titig sa kanila. Nakaramdam siya nang takot sa kanyang kambal nang mga sandaling iyon.

Hinawakan niya ang kamay ni Angelie at nabitawan naman nito ang kanyang kargada.

"Tama na 'yan, mamaya makita pa tayo ni, nanay," sabi niyang inayos na ang sarili.

Kaagad din namang tumigil ang dalawa at bumalik na nga sila sa puwesto. Huling-huli niyang galit na tinitigan ni Din si Angelie. Hindi siya sigurado kung napansin din ba iyon ng dalawa.

Kaagad namang tumabi si Kurt sa kanyang kambal at inakbayan pa ito. Wala man lang siyang nakikitang reaksiyon kay Din sa ginawa ng kaibigan. Kaagad siyang nagsalin ng alak sa baso at ibinigay kay Angelie.

"Sa akin na naman?" tanong ni Angelie.

"Sa 'yo naman talaga 'yan," natatawa niyang tugon.

Tinanggap naman ni Angelie ang baso. "Duraan mo muna ng laway, Jin, bago ko inomin," sabi ng dalaga sabay ngisi. Namumula na ang mukha nito at alam niyang medyo tinamaan na sa kanilang iniinom.

"Loka-loka ka talaga," natatawa niyang sabi.

"Ang lakas talaga nang tama ni Angelie sa 'yo, tol," natatawa ring sabi ni Kurt.

"Oo nga, e," napatingin siya kay Angelie, " sige na inomin mo na," sabi niya.

"Ayoko, duraan mo muna," seryosong sabi ng dalaga.

Napailing-iling na lamang siya sa kakulitan ni Angelie. Nag-ipon nga siya ng laway at idinura iyon sa basong hawak nito. Nagsisigaw naman ang dalaga sa tuwa at ininom nga ang alak na may kahalo niyang laway.

"Kakaiba talaga ang trip mo, Angelie. Daig mo pa ang mga high sa shabu," sabi ni Kurt na nakipag-apir pa sa kanya.

Napatingin siya kay Din. Nagsalubong ang kanilang mga mata. Napalunok siya ng laway. Animo'y sinasaksak kasi siya ng kanyang kambal sa mga titig nito.

Patuloy nga ang kanilang inoman. Samantalang naging mas agresibo na talaga si Angelie. Panay ang yakap at pagnanakaw nito ng halik sa kanya sa kung saan-saang bahagi ng katawan.

"Jin, bakit ang sarap mo pa rin kahit ang baho mo na?" tanong ni Angelie.

Nagtawanan silang dalawa ni Kurt. Tahimik lang talaga si Din no'n.

"Kanina ka pa nagrereklamong mabaho ako pero kanina ka pa tsansing nang tsansing sa 'kin," natatawa niyang sabi.

"E, ang sarap mo pa rin kasi," malanding sabi naman ni Angelie.

"Ewan ko sa 'yo," sabi niyang tumayo. Hinubad niya ang kanyang pantalon. Naka-brief na lamang siya no'n.

"Wow! Ang hot mo talaga, Jin. Bakit ka naghuhubad? Are you gonna fuck me?" bulalas ni Angelie.

Tumawa siya. "Maliligo na ako. Nanlalagkit ako lalo sa 'yo, e," sabi niya.

"Ay... mas masarap ka kung hindi ka fresh, e," sabi naman ni Angelie.

"Ewan ko talaga sa 'yo, Angelie," sabi niya, "Tol, ikaw muna ang bahala sa tagay ha. Ligo lang ako sandali," paalam naman niya sa kaibigan. Nagpaalam din siya kay Din pero hindi ito tumugon. Nakatitig lang ito sa kanya at naglakbay ang mga mata sa kanyang kahubaran.

Pailing-iling siyang tumalikod. Naligo nga siya sa balon na hindi naman gano'n kalayo sa kanilang puwesto. Habang naliligo siya ay pinagmamasdan talaga siya ng kanyang kambal.

Puno ng pagnanasa ang mga mata nito. Alam niyang napansin iyon ni Kurt. Dalangin niyang hindi makapansin pati si Angelie. Pero alam naman niyang hindi talaga kasi nasa kanya lang din ang mga mata ng dalaga.

Habang sinasabon niya ang kanyang pagkalalaki ay bigla niyang naalala si Rain. Bigla na naman siyang kinabahan at hindi niya talaga mawari kung bakit.