webnovel

The Beginning of Everything

The wind is howling as if it's calling for help, sumisigaw ito ng napakalamig na ritmo. Madilim din ang paligid at maririnig mo ang mga nagsasayawang dahon.

"Sumabay pa ang panahon," nangangatog na ako habang yakap-yakap ang sarili upang hindi maramdaman ang lamig ng panahon.

Kakalabas ko lamang galing sa silid-aklatan ng Academy, naghanap ako ng Related Literatures para sa study namin sa Practical Research II. Isa akong Grade 12 Student na nagkakandarapang gumawa ng mga proyekto upang makapasa. Lahat naman siguro ngayon ng mag-aaral ay nag-aaral na lang upang makapasa hindi na para matuto, that's the sad reality.

Napaka-dilim. Wala akong makita, isip ko. It is a complete chaos, nagsisisi rin ako na natagalan ako masyado sa library, hindi ko na nacheck ang oras sa sobrang focus sa paghahanap ng mga RRLs.

Ang ilaw lang sa poste at ilaw ng bilog na buwan ang nakapagbibigay ng liwanag sa daan papunta sa bahay, one of my regrets too is I forgot to bring my phone with me, I am not a techy kind of person but I would not deny the fact that we cannot live without phones more importantly if it meant of communication with your love ones. If I have my phone right now it would probably be easier to go home, tatawagan ko lang si Tita ay panigurado susunduin na niya na ako.

Tiningnan ko ang tuhod ko, it is shivering so as my spine.

July pa lang ganito na kalamig dito, how about on December? Would it rain ice cubes?

Isang linggo na ang nakalipas simula noong lumipat kami pero hindi ko pa ring magawang mag-adjust sa klima, it is colder here and I like it better to be warm.

"Ang lamig!" I hugged myself to ease the bothersome sensation I am feeling.

I heard a moan of pain.

"What's that?" I whisper to myself.

Mas lumakas pa ito.

I didn't hesitate to go there, yes I am scared but I am more scared if I won't help that person.

As I go nearer it becames darker and darker but when I arrived and saw the person it is guy. Nang ituon ko ang mata ko sa kaniya napaupo ako sa sahig.

He is full of blood while wearing a white t-shirt and I can tell he was stabbed to death.

"O-Okay ka lang ba?" I asked.

"No," he responded. Bakit pa ba ako nagtanong? Halata naman hindi okay yung tao.

"I will call for help, stay here."

"No, I need you," he grabbed me to stop me from leaving, I was shocked because I did not expect him doing it.

"Mamamatay ka kapag nagstay lang ako rito, sorry but I have to ask for help."

"I said you are all I need!" his yell scared me, nanginginig na ako sa takot parang mali ata itong pinasok ko. "I am sorry but I need you... I need your blood."

Hinawakan ko ang magkabilang balikat ng lalaki.

"What gibberish are talking about, are you dr一" natigilan ako dahil sa sunod na ginawa ng lalaki.

I felt something. I felt a painful bite on my shoulder.

***

Le Marqué (The Marked)