Chapter 12

***

"Sheen-sheen!! "

Rinig niyang tawag ni Ej sa kanya' agad naman din siyang sumimangot ng makalapit ito sa gawi niya. Habang kasunod nito si Pual na tahimik.

As usual lagi naman tahimik simula ng tumungtung ito sa edad na seventeen ang dami na rin nag bago rito tulad parin nang dati hindi parin siya nito kinikibo.

Kaya hinahayaan niya na lamang niya kung minsan na ganon ang set-up nilang dalawa, at siya naman ay nasa kinse anyos na mas naging maganda pa lalo, pero sempre char lang naman.

"Bakit nanaman ba? " Iritado niyang tanong rito kumamot naman ito ng ulo bago ngumiti ng ubod ng tamis saka may inabot sa kanya.

"Invitation, para sa birthday ni Kazumi. "

Si Kazumi ang kaibigan at leader nila sa club arts na sinalihan nila ni Vriell at Anna. Tinanggap niya iyon bago siya sumagot.

"Bakit ikaw nag abot bakit hindi siya---"

"Busy siya, kaya nakisuyo na lang siya sakin. Punta ka raw kayo nila Vriell---"

"Sa tingin ko hindi ko alam kung

makakapunta---"

"Mag tatampo ako---"

"Tch. Gustong gusto mo talaga akong papuntahin roon no? " Peke niyang ngiti tumawa lang ito dahil sa itsura ng mukha niya.

"Sempre, naman saka sa next week na yan gaganapin wag mong kalimutan huh? Let's go man. Bye Sheen-sheen I love you!! "

Napailing na lamang siya habang sinusundan ang mga ito ng tingin habang papalayo, napa tingin siya sa invitation card na binigay ni Ej. Hindi niya nga alam kung makakapunta nga siya' Malamang ang dalawang bruha t'yak hindi papatalo.

Tch. Yun pang mga yon? Jusko laging present pag dating sa birthday-han .

________________________________________________________

Napatingin siya sa relong pangbising. pag lingon niya sa kanan nag ningning ang mga mata niya ng makita ang sasakyan ni sir Luke.

"Sakay na. Sweetie, " Kinilig naman ang lola niyo' dahil sa paraan na pagtawag nito sa kanya ng "Sweetie"

Kay bata mo pa Sheen-sheen ikay kumakarengkeng na. Jusko ka!

Kastigo ng utak niya, saka naka ngiting sumakay na sa magara nitong sasakya.

"Salamat po sir Luke. " Ngiti niyang sabi tumawa lang ito bago nito ginulo ang kanyang buhok.

"Sir parin? Tagal na nating mag kaibigan sir parin tawag mo sakin? "

"Luh! Wag po kayong Oa. Sir---"

"Don't call me like that."

"Why naman po? "

"Masyado kasing pormal. " Sabi pa nito bago siya kinindatan. Agad naman siyang napahawak sa kaliwang dibdib ng pasimple.

Kalma heart si sir . Luke lang yan..

"Saan mo ba gustong kumain? "

"Kahit saan po. "

Masaya niyang sabi. at hindi magkamayaw ang kasahayahang na raramdaman ng mga sandaling yon.

Saya. dahil nawala na ng tuluyan ang pangamba niya na noon ay lagi niyang nararamdaman.

Mas lalo siyang napanatag dahil sa mga kaibigan at mama at kuya niya, noong mga panahon na kailangan niya ng taong mapag sasabihan ng nararamdaman niyang takot para sa taong hindi niya lobos na kilala.

Na noon ay parati siyang ginugulo' ng kung sino man. malaki ang pasasalamat niya kay sir Luke dahil naging mas malapit sila nito lalo at ng malaman nito ang kalagayan niya noon.

Nag prisinta pa ito na lagi siyang ihatid sundo, na kakahiya man noong una, pero. nasanay narin naman siya. Dahil parang kapatid na rin daw ang turing nito sa kanya.

In the past three years, na wala na sa isipan niya ang taong laging nag papadala sa kanya ng mga sulat rosas at iba pa. Kaya't buo na ang loob niya at hindi na siya natatakot pa laluna ngayon kasama niya parin ang mga kaibigan at maging si Sir Luke na lagi rin na riyan para sa kanya, at handa siyang tulungan anumang oras.

Pero. Hanggang kailangan ngaba sila handang tumulong sa kanya?

©Rayven_26