9

When Rod saw a wolf walking towards a child fairy, he quickly hurried towards it.

Holding his sword, he slashed the wolf's head, while its blood splashed onto them.

Hindi nakakilos ang bata dahil sa pinaghalong gulat at takot, ni hindi din ito makagawa ng kahit na anong ingay.

"Larix!" A woman shouted while running towards them. Upon hearing that, the child turned to her and started to cry.

"Mama!"

Nang tuluyan ng makalapit sa kanila ay dali-dali nitong kinarga ang bata. Halos matigilan pa ito ng mapansin ang lobong wala ng buhay pero mabilis itong nakabawi.

"Salamat!" Pagkasabi ay agad na din itong umalis upang makapagtago.

"Rod!"

Pagkasigaw na pagkasigaw sa pangalan niya ay siyang pagdamba sa kanya ng lobo mula sa likod. Mabilis na napapihit si Rod patagilid kasabay ng pagsaksak dito ng hawak na espada.

Nang bumagsak ang lobo sa lupa ay agad siyang lumingon sa babae na ngayon ay tumatakbo na papalapit sa kanya.

"What are you doing?" iriitang tanong ni Kurohana nang tuluyan itong makalapit. "You knew you can't let your guard down when in a middle of a fight!"

Kahit monotone ang pagkakasabi ni Kurohana ay naramdaman pa rin ni Rod ang pag-aalala nito sa kanya dahil sa nangyari.

Saglit na natahimik si Rod at pasimpleng ngumiti bago nag-sorry. Wala sa sarili g iniangat niya ang kanyang kamay sa ulo nito saka iyon marahang hinimas para kumalma ito.

"It won't happen again."

After he said those, he suddenly thrust his sword to the wolf from behind. Kurohana smirked then stabbed the one on their left nonchalantly.

The two rushed to the scene and helped the fairies in subduing the wolves as they simultaneously keeping the non-combatants safe.

"I thought you already kept them hidden?" Mahogany burst from her anger when she spotted another wandering child.

Her troops didn't answer, instead they focused on slaying the beasts.

"Idiots!"

Rod took a glance at Kurohana who was smirking on how Mahogany loses her cool.

It's been an hour but they're still fighting with the wolves.

Both sides are already showing fatigue but neither want to surrender.

Halos kahit saan ay may nakakalat na katawan mula sa magkabilang panig.

"We really need to search for their alpha!" Rod suggested. "We should look for the one who is in the rear."

Everyone looked at him because of what he said. This is the first time they heard such an idea in conquering the said beasts. The fairy soldiers then glance to their leader as if asking for her decision.

"Do it!" she said. She has no other option aside from that. "Just follow whatever he says."

All the soldiers thrust their swords at the wolves attacking them then started to look for the said alpha.

As if the wolves understood what they're talking about, they quickly retreated towards the forest.

Lahat ng naroroon ay natigilan dahil sa nangyari. Ni hindi nila inaasahan ang biglang pag-atras ng mga ito at pagtakas.

"Wolves are bright creatures. They understand human language."

Suddenly, a voice said nonchalantly. Agad na natigilan si Rod saka lumingap sa paligid pero hindi niya mahanap ang pinanggagalingan ng boses.

"Of course they should," another voice said. "Have you forgotten that they're shape-shifters?"

"Stop it, you're scaring the boy!"

Muling napabaling si Rod sa kanyang harapan. Nakatayo roon ang isang maputlang lalaki.

Hindi mapigilang ni Rod na pag-aralan ang kaharap. Mattoon itong brown na buhok. May makapal na kulay na tinernuhan ng malamlam at singkit na mga mata na kulay pula. Matangos din ang ilong nito.

Bumagay sa lalaki ang katamtamang laki ng pangangatawan sa taas nitong anim na pulgada.

Muling bumalik ang tingin ni Rod sa mukha nito, particular sa labi na nakangiti.

"Rod?"

Kasabay ng pagkurap ni Rod ay ang paglaho na parang bula ng lalaking kaharap. Agad na pumihit si Rod paharap sa pinanggalingan ng tinig kasabay ng paglapat sa kanya ng malambot na katawan ni Kurohana.

Saglit pa munang natigilan si Rod sa nangyari pero agad ding napaatras ng matauhan sa nangyari.

"Ang lambot niya. Ang lambot-lambot niya!" sigaw ng isip ni Rod na agad na pumilig.

Muli niyang tinapunan ng tingin ang babaeng kaharap na tulad niya ay medyo naiilang din sa nangyari at nakaiwas ng tingin.

"Are you two alright? Are you hurt somewhere?"

Biglang sumulpot si Mahogany saka similar ang kabuuang ni Kurohana. Ni hindi niya man lang tinapunan ng tingin si Rod habang iniinspeksyon ang kaibigang kung may mga natamong pinsala.

Nang makita niya ang pamumula nito ay saglit siyang natigilan. Noon niya lang nuts binalingan si Rod kasabay saka ito tinapunan ng matatalim na tingin.

Agad nag-iwas tingin si Rod saka mahinang sumagot, "yes. W-we're fine."

"Tignan ninyo kung may buhay pa sa kanila!" sigaw ni Mahogany sa kanyang mga tauhan na ang tinutukoy ay ang kanilang mga sundalo na agad naman nilang sinunod.

Hindi maiwasan ni Rod ang mapaisip kung sino ang lalaking nakausap. Base sa mga kilos ni Kurohana, halatang hindi nito nakita ang lalaki.

Matapos mailing ang mga pumanaw ay maghanda na sila Rod sa pag-alis.

Habang naghihintay sa paglabas ni Kurohana ay naisipan niyang magmasid na muna sa paligid. Salting makarating siya sa dulo ng nayon ay nakarinig siya ng iyak ng sanggol.

Mabilis niyang sinundan ang pinanggagalingan ng iyak. Isa-isa niyang sinilip ang bawat kahon sa tambakan hanggang marating niya ang pinakakubling bahagi ng imbakan.

Habang papalapit ay palakas naman ng palakas ang iyak. Napakunot si Rod ng makitang nakakandado ang pintuan. Hindi niya maisip bakit ikinando ang sanggol sa loob.

Matapos sirain ang pintuan ay bumungad sa kanya ang napakakalat at napakaalikabok na lugar. Muli niyang sinundan ang iyak hanggang maabot niya ang salansanan ng mga kahoy pangsiga.

Doon niya makita ang sanggol na puno ng alikabok. Maingat niyang pinunasan ang mukha ng sanggol habang naglakad pabalik kila Kurohana.

Naabutan niya pang nakapamaywang ang babae habang nag-hihintay sa kanya. Nang makita siya nito ay agad itong sumalubong sa kanya habang nakakunot ang noo.

"Saan ka na naman ba nanggaling?"

Halata sa boses nito ang pagkairita sa kanya. Natigilan lang ito ng biglang umiiyak ang sanggol na hawak hawak niya saka nagtanong, "ano iyan?"

"A baby?" matang na tanong ni Rod na sinabayan ng pagtaas ng isa niyang kilay.

Lalong nalukot ang kanyang mukha sa aking sinabi. "I know that, that thing is a baby. But where did you pick it up?"

"Oh, you're back."

Nalukot ang mukha ni Rod sa pagkakabati sa kanya ni Mahogany. Halatang-halata sa boses nito ang disgusto sa kanya.

"Is that your child?" she glanced.

"I should be the one asking you that." Rod answered. "I picked him up in your shed."

Siya naman ang nagtaka. Ngayon ay tuluyan na niyang pinagmasdan ang bata. Subalit makalipas lang ang ilang minuto ay lumayo na siya.

"It's not one of us," she said apathetically.

Upon hearing those, Rod immediately scanned the baby. The ears are really of a wolf.

Mahogany sighed then asked her subordinates to gather.

"Can one of you explain the meaning of this?" she asked, showing her murderous aura. All of them start shaking in fear.

"C-chief~"

Hindi niya agad pinatapos ang gusto sanang sabihin ng isa.

"I don't want to hear your excuses! I want answers!" she said. "Because of that, we lose our comrades!" Then point towards the baby.

All of them gasped in bewilderment. Halatang hindi nila inaasahan ang sinabi ni Mahogany.

Then, a guy came out of the crowd. "Sorry. It's all my fault." Halatang nagpipigil siya ng galit ng umamin ito. "I never thought it was a wolf cub."

Doon na naubos ang pasensya niya. Mabilis niya itong sinugod saka inundayan ng suntok. "You fucking idiot, bastard!" She blurted. "You should be the one who keeps this town safe, but I think you really are brainless, Cedrela Meliaceae!"

Mahogany was about to stab the guy when she suddenly stopped moving. Her eyes widened out of shock then turned it towards Kurohana's direction.

"You!" she hissed.

Kurohana just shrugged her shoulders before turning towards the lad.

"Cedie, leave your sister," she said. The guy immediately left, showing his fear of Kurohana. "We'll be leaving now, Mahogany, so calm your ass down."

Tuluyan na siyang tumalikod pagkasabi niya niyon.

"Kurohana!"

"So what should I do with the baby?" Rod whispered to himself.

As soon as he jumped on the wagon, Kurohana informed him that they would return the baby to it's kin.

When they reached their turf, the wolves came out of hiding and surrounded their vehicle.

"Would you kindly take it from us now?" Kurohana said after Rod showed the baby.

One of them braced itself as it climbed up. Rod handed the baby to it.