- 36 BabKonten
- peringkat
- NO.200+DUKUNG
Anong gagawin ng isang mayamang babae kung matuklasan niyang niloloko siya ng taong sobrang importante sa buhay niya? Is she can forgive that person? Paano kung ang taong ito ang siyang nakatadhana para sa kanya, handa ba siyang magpatawad at mag mahal ulit? She's the CEO of their company, pero hindi man lang niya napansin na may nakapasok na palang kontrabida sa kompanya niya. Tanga ba siya sa paningin ninyo o sadyang nagtiwala lang siya ng lubusan kaya hindi niya napansin ang taong ito? Ano nga ba ang gagawin niya? Her Secretary Is A Billionaire by: Maryixxx
"Stone walls do not a prison make, Nor iron bars a cage; Minds innocent and quiet take that for a hermitage."
---Richard Lovelace
"Good morning ma'am!" Masiglang bati sakin ng isang trabahador dito sa kompanya.
I just smile at her. Kahit papano naman mababait rin yong mga employee ko. I went directly to my office then I saw my parents sitting on the couch and waiting for me, patiently.
Halos hindi ko mabasa kung ano ang iniisip nila ngayon. "Hello baby, I missed you." Sabay halik saking pisngi. Ganoon din ang ginawa ni daddy.
"How are you, darling?"
"I'm good dad, medyo busy lang po. How about you dad?"
"I'm fine, Ija don't mind me."
Nag usap lang kami nila mommy about sa company kung may problema ba o wala. After one hour, umalis din naman sila.
I work in my office after mommy and daddy went home. Hindi ko na namalayan na lunch break na pala, it's already 11:00 kaya tinawag ko muna yung secretary ko.
"Shelley, ikaw mo na ang bahala dito, I'm going home. Gusto kong kumain sa bahay." Aniya ko, habang nililigpit ang mga gamit na nakasalangsang sa harapan ko.
"Yes po Ma'am Mlaire." Habang nag hihintay ako na magbukas ang elevator, nag ring pala yung phone ko, I press the answer button and exactly the elevator opened.
"Hello mommy, diyan po ako kakain ngayon. Gusto ko po sabay sabay tayo nila Daddy. Okay po Mom, on the way na po ako."
Binaba ko na yung phone ko at hinintay lang makarating sa baba. Pagkabukas ng elevator nakita ko agad si Mang Ine, my driver. Tahimik lang ako sa passenger seat, napagod ata ako sa katratrabaho.
I was bemused when we stop from moving. "Mang Ine, what happened? Why we stopped?" I told him confusedly.
"Ahh may lalaking humarang po sa daan Ma'am Mlaire, kaya po nagkabuhol-buhol ang mga sasakyan at naging sanhi pa ng traffic." I closed my eyes out of frustration. I opened the window and see what's going on outside.
"How immature!" I snapped. I was about to lock up the window when someone bumped us.
"Okay lang po ba kayo? Iyon yata ang lalaking humarang sa daan." Mang Ine told me and slowly, he started to drive away.
"I'm fine." I replied coldly.
When I arrived at home I dial Shelley's number and said, "Cancel all my meetings!"
"Yes Ma'am Mlaire."
Hindi mo na ako papasok ngayon, I'm really tired. I went to the kitchen and then I saw delicious foods infront of me! Nagsimula na kaming kumain nila mommy, ang sarap talaga!
Nandito ako ngayon sa garden, nakakarelax kasi dito. Mayaman nga kami pero di ko pa rin maitago na nasasaktan sila mommy dahil namatay sa car accident ang nakakatanda kong kapatid. 10 years na ang nakalipas ngunit bakas pa rin ang lungkot sa kanilang mga mata.
How I wish I can turn back the time and bring back the life of my older brother, not just to lessen the pain on our hearts but to live happily and contentedly with them.
