Last Chance; Last Time

Aprielle's Point of View

Sinamahan ako ni Ellabi sa garden, nakakatawang naiyak ako sa harap ng klase kanina, nakakahiya.

"Ano, ayos ka na ba?" tanong niya sakin na tinanguan ko lng.

"Sana maging maayos din ang lahat." saad niya habang nakatingin sa malayo.

"Magiging maayos din ang lahat." paninigurado sa kaniya.

"Ayun! Abril!!" rinig kong tawag sakin ni Nathan kaya nagtataka naman akong tumingin sa kaniya.

"Balik kang room, may nangyayareng kaguluhan." saad ni Nath kaya nagkatinginan kami ni Ellabi at napagpasyahang bumalik na din.

Nakita ko na naman pagmumuka nung babaeng yun.

"Ano na naman bang trip nya?" bulong ni Ellabi sa tabi ko.

"Nath ano bang nangyare?" Tanong ko sa kaniya.

Diosa's Point of View

Pagkalabas nila Aprielle ay dinismiss na kami ng maaga ni Ms. Kaya tumambay kami sa hallway.

"No wonder nagpakamatay si Blez, dahil sobrang fake ng friendship nila."

Parang nagpantig yung tenga ko sa narinig kong saad ng kung sino, nilingon ko kung sino yung and then there nakita ko na naman yung impoktitang yun.

"Diosa hayaan mo na." pigil sakin ni Nath pero di ko siya pinansin at dire- diretso akong pumunta sa harap niya at saka siya sinampal.

"What the— ano bang problema mo?" asngat niya sakin.

"Ako dapat nag tatanong sayo nan, What the fuck is your problem?" nanggagalaiting saad ko sa kaniya.

"Wow, we now have a flirt and a bitch right here, gosh ang toxic na talaga tao ngayon." saad niya pa kaya hindi na ko nakapagpigil at inabot ko na yung buhok niya, pero ampotek gumanti din.

"Let go of my hair bitch." saad niya pa pero mas lalo ko lng hinila yung buhok niya.

"Let go of me!" naiyak niyang saad, potek wala din pala lakas ng loob.

"Diosa." tawag sakin ni Aprielle lumapit siya at sinubukang tulungan yung maarteng babae.

"Ugh! Don't touch me! You bitch" saad niya pa

"Oh edi wag oh sige yan oh." sagot naman ni Aprielle at tinulak siya pangudngod sa sahig.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"Dapat hinayaan mo na lng siya." panimula ni Aprielle habang nakapila kami dito sa cafeteria.

"Duh! Bat ko siya hahayaan nanahimik kaluluwa ni Blez pati yun idadamay niya."naiiritang saad  niya kaya napailing naman ako.

"Mamaya pala may gathering tayonh lahat sa roof top." inform ko sa kaniya.

"Lagi naman tayong nandun ah." saad niya pa.

"I mean lahat tayo." sagot ko na ikinalingon niya.

"Eh? Pumayag sila?" manghang sabi niya na ikinakagat labi ko.

"Hindi pa pero sana." saad ko.

~~~~~~~~~~~~

THE MOON RABBIT

The Moon Rabbit was once studying Buddhism with a fox and a monkey. To test their faith, the Emperor of the Heavens asked them to bring him food. The fox caught a fish, and the monkey returned with fruit. The rabbit, who could find nothing but grass, jumped into a fire and offered himself. The Emperor was touched by its commitment, and appointed the rabbit as the guardian of the moon.

~~~~~~~~~~~~~

I

really love this story, 'The Moon Rabbit.'

Wonder how admirable the rabbit was, I want to be like that rabbit someday. Yung kahit walang wala ka kaya mong gawin ang lahat mapasaya lng yung taong importante para sayo.

"Aprielle tama na pagtitig sa phone lumamon ka na dan." saad sakin ni Diosa na nakapagpabalik sakin sa ulirat.

.

.

.

.

.

.

Rooftop

"Pumunta kayong lahat." simpleng saad ko ng makitang andito silang lahat.

"Diba may sasabihin ka?" tanong sakin ni Ate Quiin tumango ako at saka bumuntong hininga ng mapadako ang tingin ko kay Yuri.

Dapat ko pa bang sabihin sa kanila?

"Uhm— ano I just wanted to– guys, can we please talk, open up just like how we were back then?" tanong ko sa kanila.

"Okay– I'm out uwi na ko." saad ni Ann

"Wala ng magbabago kahit anong gawin mo." - Steph

"Di na lng sana kayo pumunta." -Diosa.

Nagtalo talo sila habang kami ni Ate Quiin at Kuys Mark ay pinapanood lng sila, napabuntong hininga ako at pagod na tumingala.

"Guys—"

"Ano ba?! Umayos nga kayo! Napaka isip bata niyo naman, Umayos kayo kahit ngayon lng." pakiusap ni Ate Quiin.

"Bakit? Napagdesisyonan mo na bang huwag tumakbo?" prangkang saad sa kaniya ni Ann.

"Ano?" naiiritang saad ni Ate Quiin.

"You were running away from this right?" Sagot sa kaniya ni Hannah.

"Ba-Bakit sakin napunta? Oh eh ano kung tinatakbuhan ko? Makapagsalita kayo para di rin kayo tumatakbo ahh." Seryosong saad ni Ate Quiin kaya hinawakan ko siya sa balikat pero inalis din niya.

"You acted as if nothing happened Ate Quiin, na parang di nawala si Blez, All of you acted as if nothing happened." saad ni Hannah.

"You think of us like that??huh? kaibigan ba talaga kita?" naiiyak na saad ni Ate Quiin.

"I am not your friend any more, not any more." saad ni Hannah habang iwas ang tingin samin.

"We are strangers now." saad ni Ann na para bang walan lng sa kaniya.

"Wah! Pano niyo nasasabi yang mga yan? Bakit niyo nasasabi yan mga ya—"

"If ever I'll go back time, mas hihilingin ko pang hindi ko kayo nakilala– mas hihilingin ko yun." saad ni Hannah saka tumingin samin at halata ang pagod sa mata niya.

"Let be strangers then." saad ni Ate Quiin saka pinunasan yung luha niya at padabog na umalis, lahat naman kami ay tahimik at wala ni isang umiimik.

"I'll follow her." saad ni Kuys Mark pero pinigilan ko siya and insisted na ako na lng.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Tumakbo ako para maabutan siya kung saan man siya nagpunta, pero di ko alam kung saan siya nagpunta kaya hinanap ko siya sa buong campus, she's not here anymore.

"Ate Quiin nasan ka?" bulong ko sa sarili ko at hapong hapong hinabol ang hininga ng makita ko siya sa may gate ng school palabas kaya dali dali akong tumakbo para maabutan siya.

"Ate Quiin" tawag ko sa kaniya pero hindi siya lumingon kaya mas binilisan ko ang pagtakbo at paulit ulit siyang tinawag. Hinablot ko ang kamay niya ng maabutan ko siya.

"Let go of me Aprielle gusto kong mapag isa." saad niya pero di ko siya binitawan.

"It's now or never Ate Quiin." saad ko sa kaniya.

"I said I want to be alone saad niya tsaka malakas na binawi yung kamay niya at saka tumawid ng may paparating na sasakyan.

"Ate Quiin!" malakas na tawag ko sa pangalan niya.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"Hello? Is this Queenie's friend? She's at the hospital now—"

.

.

.

.

"I guess that's just part of loving people: You have to give things up. Sometimes you even have to give them up."

~Lauren Oliver

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

The End