CHAPTER 8

"Zia come on pumayag ka na."

Kanina pa ko kinukulit ni Al na mag- date daw kami. Kung saan ako pupunta ay nakasunod lang sya. Pinagtitinginan na nga kami ng mga tao eh.

Pati nga kaninang pumunta ako sac r ng girls ay sinundan nya parin ako.

Oh diba ang kapal lang?

"Tantanan mo nga ko Al. I'm busy okay? Para kang asong ulul na sunod ng sunod alam mo ba yun?" I glared at him.

Pero mukhang pinaglihi yata sya sa kamanhidan at kakapalan ng mukha.

"Kahit anong sabihin mo hindi kita tatantanan."

"Diba may girlfriend ka?"

"Nothing." I glared at him. "Kung inaakala mong girlfriend ko si Lexie, nagkakamali ka."

"Ganyan ang banat ng mga lalakeng timer." Napailing nalang ako. "Alam mo nakakasagabal ka lang sa trabaho ko eh." Iritang saad ko.

Pumasok ako sa office ko para kunin ang iba ko pang mga gamit.

Uuwi na muna ako since tapos ko naman na ang trabaho ko dito sa hospital.

"Okay fine. Basta sunduin kita bukas. Lets date tomorrow." Kinindatan pa nya ako bago umalis.

Ewan ko sa kanya. Bahala sya sa buhay nya.

Pagkaalis ni Al ay tinawagan ko yung personal driver ko para sunduin na ako pero hindi ako sa bahay pupunta kundi sa bahay ni Ara.

Agad akong nag-doorbell pagkarating ko sa bahay nila. Pinagbuksan naman agad ako ng maid nila pagkakita nya sakin.

"Oh grazia buti napadalaw ka." Bungad sakin ni Ara. Nakipagbeso sya sakin at yinaya akong pumasok sa bahay nila.

"Ara, tingnana mo to dali! Ang bastos net—Uy Grazia" pareho kaming nagulat ni Aerah. Nakipagyakapan naman sya pagkakita nya sakin.

"Kanina ka pa ba dito?"

"Nope. Medyo matagal tagal na rin." Sagot nito at nakatingin sa cellphone nya. Mukhang nanonood na naman.

"Kuha lang ako ng merienda guys." Paalam ni Ara at iniwan kami ni Aerah sa living room ng bahay nila.

Lumapit ako kay Aerah ng makita kong kinikilig sya sa pinanonood. "What are you watching?" I asked.

"Kdrama."

'Pfft!As usual, addict to sa kdrama eh.'

"Girl, tingnan mo to ang bastos!" tili nya kaya agad akong napatingin dun.

Bastos daw eh.

Agad nanlaki ang mata ko nang makita kong nakatapis ng tuwalya si Lee Jung Suk. Bumabakat pa yung ano nya.

"Ay ang bastos naman nyan bakit nakatuwalya?" sabat naman ni Ara na nasa likod ko na pala at nakikinood na rin.

"Agree girl. Kung tinanggal na nya sana yung tapis nya edi hindi na bastos." Saad nito at umiling-iling pa na para disappointed.

'Kung ako ang pinakamalanding babae na nakilala ni Al, itong si Aerah naman ang pinaka-gaga na nakilala ko.'

Wait... Bakit yung lalaking yun ang pumapasok sa isip ko?

Napapikit naman ako ng mariin upang iwaksi angb imahe nya sa utak ko.

"Pfft! Grazia okay ka lang?" napamulat naman ako at nakita ko si Ara na natatawang nakatitig sakin.

"Ha?"

"Bakit gaganun- ganun ka?" Aerah.

Pumikit din sya ng mariin at ginaya yung pinaggagagawa ko kanina.

Fuck.Mukhang tanga.

"Mukha kang tanga." Ara laughed.

"Lumalabo kasi paningin ko kanina." Palusot ko.

"Kulang lang yan sa landi" napatawa naman kami sa sinabi ni Aerah.

Kumain, nanood at nagkwentuhan lang ang ginawa naming sa loob ng tatlong oras.

Pasado alas sais na ng gabi ng mapagdesisyunan naming magsiuwi na. Katulad ng dati ay nagpasundo ako sa driver ko.

Pagkarating ko sa bahay kanina ay naabutan ko si Limuell na nasa sala. Nag- 'Hi' ako sa kanya pero iniiwas nya lang yung tingin nya sakin.

Pfft! Paw patrol pa nga.

Umakyat ako sa kwarto para mag-half bath. Nagsuot ako ng pajama at sando bago ako bumaba sa sala.

Tumabi ako kay Limuell.

He glared at me kaya tinaasan ko sya ng kilay.

Tumayo ako para buksan yung TV. Kinuha ko yung remote bago ulit bumalik sa sofa.

Saktong pag-open ko ng TV ng maitapat ito sa cartoon networks.

"Paw patrol, paw patrol we'll be there on the double. Whenever there's problem round adventure bay."

"Pfft!" kagat-labi kong sinulyapan si Limuell na sana ay hindi ko nalang ginawa dahil ang sama ng tingin nya. "Why are you looking at me like that?" pilit kong pinipigilan yung tawa ko.

"Are you going to off that fucking TV or babasagin ko yan?" nanlaki naman yung mata ko at agad in-off ang TV.

Naiwan akong mag-isa sa living room nang umakyat si Limuell.

I get my ukulele and start strumming it.

"Oh, it hurts the most 'cause I don't know the cause"

I sang.

"Maybe I shouldn't have cried when you left and told me not to wait."

I suddenly felt emotional.

"Oh, it kills the most to say that I still care."

"Now I'm left tryna rewind the times you held and kissed me back."

I stopped strumming and take a deep breath.

"I wonder if you're thinkin' "Is she alright all alone?"

I wonder if you tried to call, but couldn't find your phone.

Have I ever crossed your thoughts because your name's all over mine."

Pabigat ng pabigat yung nararamdaman ko.

"A moment in time, don't watch me cry.

A moment in time, don't watch me cry."

I closed my eyes.

"I'm not crying 'cause you left me on my own."

The memories of the past started to flashing inside my head.

"I'm not crying 'cause you left me with no warning."

I hate the fact that I'm starting to hurt my own feelings again.

"I'm just crying 'cause I can't escape what could've been"

My tears began to fall and my heart feels like someone is stabbing it inside. Memories keeps on flashing inside my head.

"Are you aware when you set me free?"

Tumigil ako sa pagkanta at huminga ng malalim.

"All I can do is let my heart bleed."

Tumigil ako sa pagkanta at napayakap ako sa ukulele nang nagtuloy-tuloy ang pagbuhos ng luha ko.

"Bkit hindi kita magawa-gawang kalimutan?" bulong ko.

One year had past but the scars were still fresh. Isang kanta lang yun pero parang bumalik lahat ng sakit.

"Are you okay?" agad akong napatingala ng marinig ko ang boses ni Limuell pero agad din akong umiwas ng tingin ng makita kong seryoso syang nakatigin sakin.

"Y-Yeah." Napakagat ako ng labi ko nang bigla akong pumiyok. "Kanina ka pa ba dyan?" halos pabulong na tanong ko.

"Yeah. Agad akong bumaba kanina nang marinig kong nag-strum ka." Tinitigan ko lang si Limuell. I can see sympathy in hin eyes. "I missed your voice, that's why I came here to listen."

Parang wala akong naririnig sa mga pinagsasasabi nya dahil nangingibabaw sakin ang sakit at lungkot.

Naramdaman kong lumapit sakin si Limuell at yinakap ako.

"K-Kuya..." my voice cracked.

"Ssshh stop crying."dahil sa sinabi nyang iyon ay mas lalo akong naiyak. "You already had a promise last year that you'll never cry again right?"

"I-I'm sorry. I didn't make it." He let a deep sigh and brush my hair. I rested on his chest at doon lang umiyak.

"Hush now princess Kuya's always here okay? I'll never leave your side as I promise you."

Malumanay ang boses ni Limuell hindi gaya ng dati na laging galit at seryoso.

Pilit kong pinupunasan yung mga luha ko.

Si Limuell din ang nagpatahan sakin last year nung nasaktan ako ng todo. He is the one cheering me up. He never leave my side.

He babysits me dahil ang sabi nya ay hindi ko pa raw kayang mag-isa. Masyado raw akong fragile kaya kailangan ko ng matinding pagngangalaga.

Hindi ko alam kung hanggang kalian nagtagal yung ganung posisyon namin ni Limuell. Hanggang sa bumigat ang mga talukap ng mata ko at nakatulog.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Don't forget to vote and comment. Thankyouu❤