webnovel

Come Back To Me

Walang kasiguraduhan ang pagbabalik pero nanatiling umaasa na masilayan muli. Lumaki si Natasha na controlado siya ng kanyang ama. Nang dumating ang panahon na nakamit niya na ang 'freedom' na nais niya, may malaking kapalit din pala ito. Walang kasiguraduhan ang mga pwedeng mangyari pero umaasang maging masaya siya muli. Hindi niya inaasahang mabilis nahulog ang kaniyang loob sa maikling panahon. At hindi naiwasang masaktan ng paulit ulit. Magkakaroon nga ba siya ng pag-asang sumaya ng habang buhay sa taong yon o patuloy pa rin siyang masasaktan nito.

alxandracole · Masa Muda
Peringkat tidak cukup
42 Chs

Three Little Kittens

Naghihintay ako ngayon kela Mishy dahil nag-aayos pa sila ng gamit. Tinulungan ko na din sila para mapadali. Madami pa ding nagkalat na paper sa room dahil sa mga ginagawa kanina.

Tahimik lang kami habang naglalakad dahil sa pagod. Normal na samin 'to lalo na kapag masyadong stress at maraming iniisip. Hindi naman porket matalino kami o fast learner hindi na kami naghihirap para makamit ang dean's lister. Karamihan kasi iniisip na kaya kami napapasali sa ganon dahil sa talino.

Pero hindi alam ng iba na hindi mo makakamit ang isang bagay kung hindi mo paghihirapan ito. Balewala lang naman ang talino kung hindi mo gagamitin at magsisipag eh. Hindi naman lahat ng bagay ginagamitan ng talino, kadalasan ay ginagamitan ng pasensya na meron ka, kung hanggang saan ang kaya mo.

Humiga agad ako sa kama dahil sa bigat ng katawan ko. Natapos at naipasa ko na ang kailangan. Kaya pwede na muna ako magbakasyon, pero dahil sa reporting bukas ay magha-half day ako. Gusto ko na magpahinga at mag-advance reading, nalalapit na ang pasko kaya nalalapit na rin ang exams.

——

"Grabe ang galing niyo mag report ni Angelica! taas na naman ng grades niyo niyan. Kitang kita ko pa nga ngiti ni papi kanina habang sinasagot niyo yung mga tanong niya!" sinabunutan naman ako ni Mishy kaya ginaya ko siya. Namimihasa na talaga ang isang 'to.

"Nakakainggit naman! Hoy Miguel, galingan natin ha! gusto ko ako naman ang maging dahilan ng pagngiti niya." pumikit pa si Joana at nagdasal. Napangiti na lang ako sa kanila, crush na crush talaga si sir.

"Ang harot niyo!"

"Dzai lahat naman tayo! wag kang ano diyan!"

Uwian na! Pwede na ko magpahinga at magbasa! Ang mga students kasi na tapos na sa requirements ay pwede ng magpahinga ng 1 week kasabay ang pag-aaral nito. Kahit sila Joana ay tinapos na din lahat.

Balak ko na kay Dad sa bahay ako uuwi ngayon, tutal nasa kotse naman na yung mga gagamitin ko sa pag-aaral, dederetso na lang ako. Hindi ko pa nababanggit sa kaniya kaya isu-surprise ko na lang. Kausap ko kagabi si Dad bago matulog, at huimihiling na umuwi muna ako sa bahay, pero hindi niya alam na bukas nandun na ako.

I miss taking care of him, making salad and baking cookies with our chef for Dad every time he's going home. Always telling him to drink his vitamins, and a movie marathon every free time! I miss those days.

I'm a little bit bored in my condo, so it feels good that Ethan is always there for me. I already told him that I'm going back in the mansion, so he can visit me there. He told me that he wants to study with me so I let him. He doesn't really stop studying because of their early exams, their christmas break is also early. So, sometimes I help him.

Sometimes, he's also helping me to my school works. That's why I'm always cooked for him for his help.

Pagkakita ng guard sa kotse ko ay agad nitong binuksan ang gate at binati ako.

"Hi ma'am! namiss po namin kayo! Welcome back!" magiliw na bati nito sakin. Hay I really missed this comforting home.

"Namiss ko kayo! Salamat nga pala. Pasok muna kayo sa loob, kain tayo."

Bumili kasi ako ng carbonara, spaghetti at chicken para sa meryenda. Pagkapasok ko ay agad nila akong sinalubong, wala pa si daddy dahil kinabukasan pa daw makakauwi. But it's okay, I can cook for him.

Pagkatapos ko kumain ay agad ako humilata at pinikit ang mga mata. Sobrang agad pa lang pero pakiramdam ko antok na antok na ako. Unti unti na akong napapapikit ng biglang may kumatok sa pintuan.

"Pasok!" hindi naman nakalock ang pintuan kaya okay lang.

"Hey, how are you? you didn't text me na nandito ka na pala." Nanatili itong nakatayo sa gilid ng pintuan at nakasandal sa pader habang nakasuksok ang dalawa niyang kamay sa bulsa niya.

He's wearing a plain white shirt, black pants with a black belt, and white sneakers. Simple but still handsome. Kahit medyo malayo siya sakin ay nalalanghap ko pa din ang amoy niya.

Umiling ako bago ngumiti sa seryoso niya mukha.

"I'm sorry, pagod lang talaga ako kaya nakalimutan ko na. At least you're already here. And you didn't tell me na pupunta ka ngayon."

"I just want to show you something." ngumiti ito sakin at lumapit.

"Ngayon na?"

"Yeah! why do you want to rest first? it's okay if-" pinutol ko ang sasabihin niya at hinila na siya palabas.

"Nah it can wait. Let's go na!" pero bago ko pa man siya mahila ulit ay hinila niya ko pabalik dahilan para tumama ako sa dibdib niya.

"Shit! sorry Maze hindi ko sinasadya." hinawakan nito ang mukha ko at tintigan. "Masakit ba?"

Natawa naman ako sa kaniya at umiling.

"You sure? I'm sorry." hinalikan niya ang noo ko pero hindi na ko nagulat dahil ginagawa niya talaga ito kapag may kasalanan siya.

I can feel the butterflies flying inside my stomach again. Every time he's doing that, I still feeling the same way.

"Yup!" tumalikod ako sa kaniya dahil alam kong namumula ang mukha ko ngayon. I heard him chuckled.

"Kinikilig ka na naman sakin, sabi ko na nga ba mahal mo din ako eh." pero bago ako makaangal ay may nilagay na siyang panyo sa eyes ko. It's blocking my view. Anong klase kayang surprise na naman ang makikita ko ngayon.

Inalalayan niya ako pababa habang hawak ako sa bewang at kamay.

Maya maya ay tinanggal niya na ang pagkakapiring sakin at nagulat ako sa nakita. Nasa harap ako ng sofa ngayon at nakapatong ang cutie animal.

"Three Little Kittens!!!"

_____________________