Ang Dalaw

Natapos na kaming kumain sa hapagkainan. Ang sabi ni Madam Miranda ay pumunta kami sa sala at maghintay sa kanya dahil may ibibigay siya sa amin na mga gamit.

"Ang tagal naman niya."Inis na sabi ni Janine."Dalawang oras na tayong naghihintay didto, napapagod na din ako sa kahihintay."

Tama nga siya, nakakapagod maghintay, lalong-lalo na kapag gabi ang plano niyong oras. Marami na rin ang nakatulog sa amin, di naman mapigilan ang antok lalong-lalo na malamig at sariwa ang ihip ng hangin.

"Heleana."Tawag ni Yurika sa akin. "Di ko mabibigay ang rosaryo ngayon dahil siguradong hindi na tayo makalalabas ulit sa ating silid."

"Okay lang yun Yurika. Naiintindihan ko naman ang sitwasyon." Sabi ko sa kanya, gumaan naman ang loob niya kahit papaano.

"Heleana...tungkol nga pala nung sa katok,halimaw, at aso na sinabi mo kanina."Paalala niya dahilan nang agad akong lumingon sa kanya. "Sigurado ka bang totoo ang mga nakita mo?"

"Di ko rin alam, pero baka totoo at baka rin hindi...nababaliw na tayong lahat sa paligid na ito. May ibang gustong isuko na ang kanilang buhay dahil napapagod na sila at ang iba naman ay lumalaban para masagip ang sarili nila." Sabi ko at tumingin sa kanyang mga mata. "At ako naman dito ay di na alam anong gagawin. Sa totoo lang...di ko talaga pinapahalagahan ang buhay ko. Pero gusto kong mabuhay muli."

Nadinig namin ang malakas na dalugdog sa labas.

"Uulan na, wala pa rin ang madam."Sarkastikong sabi ni Janine. Lumabas ang isang kasambahay sa pinto dahilan nang pagtayo ko agad. Ginising ng ibang kandidato ang nakatulog kanina.

Tumingin ang kasambahay sa amin at binuksan ang sulat na nasa kanyang kamay.

"Magandang gabi mga binibini, paumanhin dahil hindi ko na itutuloy ang ating pagpupulong pero...may ipinadala akong mga tauhan para ibigay ang mga kagamitan niyo."Binasa ng kasambahay ang sulat at bumigay ng senyas sa mga tauhan na nasa likod niya. May mga tauhan ring nakakarga ng mga kahon. Inisa-isa nilang tinawag ang aming mga pangalan at ibinigay ang kahon. Muling nagsalita ang kasambahay na pinagkatiwalaan ni Madam Miranda. "Ang paalala rin na ibinigay sa akin ni Madam Miranda ay ang araw na ito ay biyernes at ngayon din ang kabilugan ng buwan, suotin niyo din dapat ang damit na nasa kahon kung gusto niyong mabuhay pa muli. At sabi din niya na mapanganib lumabas ngayon hanggang alas-sais ng umaga. Makalalabas lang kayo pag alas syete ng umaga."Paalala niya.

Binuksan namin ang mga kahon. Ako'y nagtataka kung bakit kulay pula ang aking nakuha na damit at ang iba'y puti. Lahat sila ay nakakuha ng puti na kulay. Ito ay isang night gown, na napakahandak para suotin.

Kami ay bumalik sa aming mga kwarto. Nakatitig pa rin ako sa kahon. Susuotin ko kaya itong damit? Labag sa aking kalooban sumuot ng mga damit na sanhi ng kasalanan. Ako'y tumingin sa taas ng aking bubong. Bilog talaga ang larawang guhit noon ngunit ngayon ay may hugis bituin na tila bang kakaiba tignan.

Ako'y pumunta sa palikuran upang magayos sa aking sarili. Isinuot ko ang  damit sa kahon at tinignan ang sarili sa salamin. Nangingibabaw ang aking mga balat. Hindi ako komportable lalong-lalo na ang liit ng palda nito. May nakalagay na din na panloob na pangibaba ang damit ngunit may butas sa aking pribadong parte.

Anong klaseng pagbuburda ng mananahi ito.

Kukuha na sana ako ng pang-ibabang kasuotan sa cabinet pero bigla itong sumara. Aking sinubukan buksan pero nakasirado pa rin ito. Ako'y naiinis na dahilan nang aking sinipa ang cabinet.

Ako'y tumalikod ngunit may kumatok galing sa aking kabinet. Tumaas ang aking balahibo, aking binalewala ang aking nadinig na katok. Ako'y pumunta agad sa aking higaan. Ako'y tumingin sa orasan ng aking kwarto, alas onsi singkwenta otso na ngaton. Dalawang minuto nalang alas dose na.

Ako'y humiga sa aking kama at pinikit ang aking mga mata. May narinig akong may gumagasgas sa aking bintana. Ang ingay ng aking kwarto na di ko mapaliwanag. Aking tinabon ang aking tenga sa unan. Nakaramdam akong may humihila sa aking kumot at may humahawak sa aking mga paa. Ako'y hindi komportable habang ako'y natutulog.

Aking binuklat ang aking mga mata. Nakaramdam ako ng init sa aking buong katawan dahilan nang pagbagsak ng mabibigat na pawis. Habang tinatrapohan ko ang aking pawis sa aking ulo ay ako'y tumingin sa aking ibaba. Nakabikaka ako pero may naramdaman akong dinidilaan sa aking pribadong parte. Hindi ko makita kung sino o ano itong dumidila sa aking pribadong parte dahil sa kumot na nakataklob sa king mga paa. Nakaramdam rin akong may humahawak sa aking dibdib dahilan na ako'y tuluyang nanghina. Ako'y umungol sa aking nadarama.

"Ah." Di ko na mapigilan hindi umungol. May pinasok sa aking kababaihan dahilan ng pagkadama ko ng sakit. Ito'y labas pasok sa aking kababaihan, hindi nagtagal ay naging masarap ito sa aking pakiramdam. Nagiging libog ang aking pag-iisip, gulong-gulo na ang aking isipan. Nakaramdam rin akong may dumidila sa aking pusod sa aking tiyan. Di ko mapigilan umiyak dahil sa halong emosyon na aking nadarama.

Ang ingay ng kwarto at labas, sinabayan ito ng malakas na dalugdog. Habang ginagalaw ako ay di ko maiwasan ang bigat na nadarama ng aking katawan. Parang akong nagkasala.

Di ko mapigilan ang pagungol, ito'y bumilis sa paglabas pasok sa aking kababaihan. Nakaramdam akong may gustong ilabas ang aking katawan, habang patuloy ang malalibog na eksena ay lumabas na ang nais kong ilabas sa aking katawan. Nanginginig ang aking buong katawan.

Ako'y nagising na pawisan sa aking bangungot. Nakadama ako ng basa sa aking kama. Kung hindi ako nagkakamali, ngayon ang unang araw na dinalaw ako.