CHAPTER 49-UNFORGETTABLE

FRANCE

"Gabrielle! Anong nabalitaan ko na umalis ka ng bansa?". Galit na wika ng ama ni Gabrielle sa kabilang linya ng telepono.

"Chill. Yes I did and I'm in France now". Sagot naman ni Gabrielle.

"I told you na mag palamig dito kung saan-saan ka naman pumupunta at kung hindi pa tatawag sakin mga tauhan ko ay hindi ko malalaman".

"I'm just going to finish some important matters here then I'll be back, don't worry dad". Binaba na din ng binata ang telepono matapos ang tawag na iyon.

"Gaston". Tawag ng binata sa tauhan niya. Ng maka lapit si Gaston sa kaniya ay may ini abot itong papeles, agad niya itong binuksan, nag lalaman iyon ng mga impormasyon at larawan ni Valeria.

"Let's go surprise her".

VALERIA AT THE CAFE

I was sitting at the cafe waiting for my order, it was my first salary of the month so I order something I knew I would love and also get something for my co-workers.

Few minutes have passed and the beeper rang, stating that my order was ready, I get up to pick it up.

I opened the door and was about to leave when I accidentally bump onto someone. Gladly the coffee didn't spill.

I look at the man in front of me and apologize, leaving the caffe. But as I was walking back to the office something felt strange it was like I know who he was. I looked back at the man now sitting on the counter table. I couldn't tell who he really was because of the glasses that he was wearing so I just brush it of and return to the office.

AT THE OFFICE

I give the coffee and some pastry to my co-workers as early as I get back.

"Oh my, this pastry is so delicious I could die". I laugh at what she said.

While eating we started talking, like do a little gossip, talk about our lives and just have fun. But as time passes I can't help but to think about the man at the caffe.

Who is he? Why does he look so familiar? I can't stop asking myself this questions.

PHILIPPINES

Habang si Gabrielle ay nasa France naiwan naman ang ama nito sa Pilipinas.

Naka upo sa silya na nanunuod ng balita ang matandang Gutierrez, ama ni Gabrielle ng may kumatok sa pintuan nito. Sinilip iyon ng mga tauhan ni Mr. Gutierrez.

"Mga pulis po. Anong gagawin natin?". Kabadong tanong ng tauhan nito.

On the other hand Mr. Gutierrez seem to be relax as he answered calmly. "Let them in".

Tumayo ang matanda at binati ang mga opisyal sa pag dating nito sa kaniyang bahay.

"May search of warrant kami Mr. Gutierrez". Seryosong wika ng isang pulis.

"Alam naman siguro ninyo na naka takas ang anak ninyo, kung sasabihin nyo lang ng maayos samin kung nasan sya mapapadali ang lahat ng ito".

Mr. Gutierrez stand still and firmly as he said ". Halughugin ninyo ang buong bahay, pero wala kayong makikita dahil wala akong alam sa sinasabi ninyo at kahit meron hindi ko ipag kakanulu ang anak ko, dahil hindi ako si Hudas". Walang ano-ano ay muli itong naupo at nanuod habang nag hahalughog sa bahay niya ang mga ka pulisan.

Wala silang nakita naging dahilan upang lisanin nila ang tahanan ng matanda.

Ng maka alis ang mga pulis muli namang tumawag si Me. Gutierrez sa pinaka mamahal nitong anak.

"Hello papa". Wika sa kabilang linya.

"Gabrielle anak, wag ka munang uuwi hanggang maari pinag hahanap ka na ng mga pulis".Wika nito ". Galing sila dito, ngunit kung nasan ka man ay mag ingat ka kung kakailanganin mo ng mas maraming tauhan ay mag papadala ako sayo". Dagdag pa ng matanda.

Ganon na lamang ang labis na pag mamahal nito sa kaniyang anak na kahit alam niyang mali ito ay nakukuha pa niyang ipag tangol, ngunit kung sa bagay sa kaniya naman ito nakuha ng anak niya.

Si Mr. Gutierrez ay isa sa pinaka malaking tao noon bago ang kagaguhan ng anak niya. Isa siya sa mga distributor ng droga at ilan sa mga pulis ay hawak niya sa leeg. Iba ang nagagawa ng pera, iba kapag may pera.