Chapter 2

[C H A P T E R T W O]

Asteria whisley

"Daaad, no.. Dont die". Stay by my side please.

pinaginipan ko na namn ulit si daddy. nang may biglang tumawag saken.

"Ashry, ashry! ". Niyugyog ako ni auntie. Minulat ko namn yung aking mga mata, at nakikita ko yung ilaw sa itaas.  Sandali asan ako.

" auntie, what happened.?". Babangon pa sana ako nang pigilan ako ni auntie Sierra.

" nako namang bata ka,  anyari bat nahimatay ka daw". Alalang-alala na sabi ni auntie.

Oo nga pala,i remember,  about what happened,'ouch' masakit yung ulo ko. 

" oh,  dahan dahan lang,  sabi ko sayo wag mong pilitin sarili mo eh. Haysss".

Napayuko na lang ako sa hiya, hinigpitan ko yung kapit ko sa damit ko. At napaiyak.

Sa totoo lang,  takot na takot parin ako sa nakita ko. Bakit kasi,  sa tuwing may nakikita ako,  nagkakatotoo.

Nagkaganito lang ako,nong naaksidente ako.

Hindi ko alam, i felt pity for myself. I can never be normal,  as they are. This is what i am. I can never, do what the others do.

I envy them actually, i always cry at the midnight.

Lumapit si auntie sierra sakin at niyakap ako. Niyakap ko rin siya pabalik.  Alam na alam ni auntie yung sitwasyon ko. Nahihirapan din siya.  At alam ko iyon, di niya lang pinapahalata pero nasasaktan din siya. 

Napahagulgol ako sa iyak.

" shhhhh, dont cry. Di mo iyon kasalanan.  Okay?  Aksidente lang iyon". Sabi niya saken.

Oo nga,hindi ko kasalanan.  Pero ako yung nakakita. Ako yung nakausap niya nang huli. 

At ako din yung tumakbo sakanya. Sa tuwing nangyayari yun, sarili ko ang sinisisi ko.

Napaangat ako nang kaunti kay auntie. " auntie, can i be normal as they are? Mabubuhay pa ba akong, masaya? Matatahimik pa ba konsensiya ko? " tanong ko sakanya, habang umiiyak.

Tinignan ako ni auntie sa mata. Parang sinasabi niya sa akin, meron pa. Meron pang pag-asa.

"Anak ashry, di namn ako ang lomuwal sayo,  di ka man galing sa sinapupunan ko,  tinuring kitang anak ko, dahil anak ka ng kapatid kong babae. Di man ako nagkanak, dahil sa sakit". Putol nito.

"Mas gustuhin kong akinin yang ganyan mo.  Pero anak,  hanggat,  nabubuhay ka,  may pag-asa" dagdag neto saken, at pinilit na wag umiyak. 

Sa totoo lang, napapagod nadin ako.

Pero dahil kay auntie, nakakatayo at lumalaban ako. Nawalan man ako ng ina at ama, noong bata pa ako.  Andiyan naman yung,  auntie sierra ko,  na naging ina at ama ko.  Kaya gagawin ko din ang lahat, upang maibalik ko yung sinakripisyo niya para sa akin. 

"salamat, po auntiee.  Pasensya na rin po." nginitian ko siya.

"oh siya,  sabi ng mga teacher mo umuwi, ka na lang muna, at magpahinga,  sila na daw bahala sa nangyari." sabi niya saken. 

"okay, po auntie," sagot ko. 

Sigurado akong, bukas iyon ang topic nang lahat. Dahil sa nangyari, yung mga staff at teacher, kailangan na rin magiingat, kapag umakyat o bumababa sa hagdan. 

Napilok kasi yung lalaki na iyon,kaya yun ang dahilan bakit nahulog siya. Yun ang nakikita ko, nong nahawakan ko siya, pagkatapos na nahulog yung mga dala ko. 

"Ashry, tara na."utos sakin ni auntie. 

"opo, auntie." bumaba namn ako sa higaan,  at sumabay kay auntie palabas. 

Nag ask na nang permission  si auntie, sa nurse nang clinic sa school,  at pumayag namn eto.

Moiche Levion

"hey whats up?  Dude." sabi ni jules.  My bro-bro, friend of mine since Elementary.

Napatingin na lang ako sakanya.

"whats, up". Sagot ko.  Napaupo naman siya sa gilid ko.

Nasa tambayan pala kami. And yes, my club kami. Band club yung sinalihan ko. 

We have 5 members, puro lahat lalaki.

Im the president of this club.  Every school namn siguro sa balat nang mundo kahit sa Buong Asia, merong Clubs sa school.

Me (moiche), Jules, Fred and frank (the twins), Grey. Kami yung nagbabanda kapag merong event sa school. 

Moiche Levion, my name. Im strict and not friendly either. Ofcourse, handsome and talented, matalino narin.hahahah. chooos. Lead singer ako.

Jules Venilla, the drummer. gwapo rin yan,  and matalino.  When it comes sa exams, nag aaral kami. Di namin pinapabayaan yung pag-aaral,  ika nga sabi nila,  handsome tignan yung lalakingy goals sa buhay. 

Ganun ako, bilang presidente at tropa nila. 

Fred and Frank,  the twins, guitarist and bass guitar.  Twins yan pero nagbabangayan,  syempre love paren nila yung isat-isa. Ayaw nilang makinig saken, makakatikim sila nang ano basta ano.

Hahahahhaah.

Grey willson, pianist.  The silence one.  Yeah. Matahimik yan, but magaling mag piano.  Gwapo rin.  Lahat kami gwapo, pero mas lamang ako.  Hahahhaha.

"hoy, ano iniisip mo" tanong ni jules."kanina pa ako, sa tabi mo, at kanina pa kita tinatawag, di moko nadidinig. Nag deday dream kaba? ".

Tinigan ko siya nang masakit.

"gusto mo bang, mabalian nang buto?"pananakot ko sa kanya.

"eto namn,  eassy, bro-bro" sagot namn neto. 

"Hey".tinapik ako ni frank and fred. Napatingin namn ako sa kanilang dalawa.

Kung titigan ko sila ng maayos, di namn talga sila kambal, magkamukha lang.  Basta, kambal sila.

" you know what happened sa school? " tanong nang dalawang kambal. 

"anong meron?" sabay naming tatlo.  Oo nga pala andyan pala si grey.

Pagdating talga sa balita, di magpapatalo yung dalawang bulbol. 

"well, may naaksidente sa hagdan,  sa second building. Diba we have three buildings? Since yung sa first building is for college, second building is aten?  And yung third is for the elementary--". Pagpapaliwanag neto. 

Tskk, alam namin. 

"bro, alam namin" sagot namin ni jules in unison."quit the crap, sabihin muna." sabi ko. 

" well, naaksidente yung lalaki sa hagdan, grabe parang natulak, kung tignan. Pero sabi nang iba, natapilok siya. Di namn siya napano, pero parang nasugatan ulo non." sagot nila fred and frank.

"weyt, diba may nangyari din noon,  yung tungkol sa babae, naaksidente, nabangga ng kotse, sa labas din nang school naten. Sinagip siya nang isang babae rin, pero nadali silang dalawa." nakisali rin ni jules. 

"yun bang babaeng, tinatawag nilang creep? " sagot ko sa kanila. 

Ito daw yung, pinauusapan nila noon,  na meron daw aksidente sa labas nang school. 

Iwan pero bigla lang daw, nagsabi yung babae na wag muna siyang tumawid, pero di nakinig yung isang babae. Don ang nangyari ang aksidente. 

"yes, tama ka diyan bro-bro". Sabi ng mga kambal. 

"at isa pa, bumalik na daw siya.  Pero pinauwi daw kaagad, dahil nahimatay sa takot." sagot din ni jules. 

Teka nga.  Kailan pa naging chismoso tong si jules. 

"hoy, kailan kapa nagreresearch sa mga ganyan. Kung ikaw, mas matatakot ako.  Creepy mo" sabi ko at napatayo sa inis. "uwi na nga ako. Kayo rin wag na magpagabi dito,  baka kayo yung sunod". Pananakot ko sa kanila.

"Hoy, grabe ka namn samin. Di muna kami love? " pacute pa netong sabi. 

Tsssk.

Umalis nako don at naglakad. Napapaisip rin ako, di sa interesado ako ha.  Pero,  bakit nga ba? 

Lumalakad ako palabas, nang may nahagip ang aking mga mata. Teka, siya ba yung sinasabi nila. 

Nabigla ako. 

Whaaat!?.

©All right reserved, 2021

#Whathappened?

Ps: hey guys, leave some comment.