เจ้าลิงน้อย ว่าที่ยอดนักรบ

"ท่านปู่ขอรับ ท่านปู่!"

ขุนผู้เฒ่ากับวาณิชต้าหมิงหันไปมองผู้มาเยือนตัวน้อย "รีบกระไรของเจ้า เจ้าเพชร เสียงดังจริงเชียวปู่ติดธุระอยู่หนา"

หลานเจ้าบ้านตาเหลือกหันไปทางแขก สหายต้าหมิงจากแดนไกลไม่ได้ถือสาอันใด เขายิ้มแล้วปล่อยให้ทั้งสองปู่หลานพูดคุยเป็นการส่วนตัว

เด็กชายกระซิบที่ข้างหูผู้อาวุโส "ปู่จ้า...ข้าใคร่ขอไก่ชนของท่านปู่ไปสักตัวได้หรือไม่ขอรับ"

"ชะช้า นี่ข้าเพิ่งจะป้อนข้าวให้พวกมันไปตะกี้ เอ็งริจะเอาไปไหน ไปตีกับใครเล่า" ผู้เฒ่าเอ็ดเสียงกระซิบตอบ หรี่ตาเชิงดุ "งานการก็มีแล้วไม่ไปทำ หากติดเล่นติดตีไก่ รับใช้องค์ดำได้ไม่ดีจนโดนลงหวาย ให้ตายปู่ก็ไม่ไปช่วยเจ้าหรอกนะเวย"

"โธ่ ท่านปู่~ ข้าไม่โดนหรอกหวายเหว่ย และไม่ได้เอาไปตีกับใครด้วย" เพชรกระซิบความต่อ "ปรกติองค์ดำท่านโปรดไก่ชนยิ่งนัก แลวันนี้เป็นวันดีมีพระอนุชาของพระองค์ก็ประสูติกาล ข้าจึงตั้งใจนำไก่ชนไปถวายพระกุมารน้อยน่ะขอรับ"

"โธ่ พ่อหลานชายสุดประเสริฐ เจตนาดีแต่เอ็งนี่มันคิดอย่างเด็กจริงเชียว... มันก็ยังเด็กนี่เนอะ...ฮึฮึ ไม่ต้องเลย จะไปตอนนี้ก็ไม่เหมาะในวังจันทร์กำลังยุ่ง ไม่ต้อง"

ปู่ลูบศีรษะหลานแล้วขยี้เบาๆ

"กลับดูแลพระองค์ให้ดีด้วยเจ้าเพชร เข้าใจหรือไม่"

"ก็ได้ขอรับ แต่ไก่ข้าขอเอาไปเลี้ยงเล่นนะขอรับ ไหนๆก็มาขอแล้วล่ะ เผื่อข้าไปเล่นกับพระองค์ดำ" เจ้าหนูเพชรหันไปยังนายสำเภาเรือ ฉีกยิ้มแล้วพูดเสียงเข้ม คล้ายกับปู่ของตน "ตามสบายนะขอรับท่านผู้มาเยือน เสมือนอยู่บ้านตนเอง" พูดจบก็กระโดดหนีออกไปอย่างรวดเร็ว จนผู้เป็นปู่นึกระอาในความซุกซน

"ดูมันทำ...ทำข้าใจจะวาย แสบจริงหนอเจ้าเพชร"

หลินต้าวหัวเราะเบาๆ "เมื่อครู่หลานชายท่านขุนหรือขอรับ โตขึ้นมาทีเดียว"

"เจ้าลิงทโมนตัวนั้นน่ะหรือโต ตาพ่อหลินบอดแล้ว...นึกว่าเข้าไปรับใช้ในวังจะหายความเป็นลิงเป็นค่างเสียบ้าง ข้าคิดถูกหรือเปล่านะที่ให้ไปอยู่กับองค์ดำ"

"เด็กก็ต้องซนต้องแสบเป็นเรื่องปรกติขอรับ" หลินต่างพูด พลางนึกถึงเรื่องในอดีตก็หัวเราะ "แต่เด็กชาวสองแควก็ดูใช่ย่อยนะขอรับ...ทำเอานึกถึงเด็กใช่ย่อยผู้หนึ่งเลย ช่วงนี้ข้าเจอแต่เด็กแสบๆ"

"เด็กใช่ย่อยเหล่านี้แลคือผู้นำพายุคสมัยใหม่ สู่ศักราชใหม่...ข้านึกภาพไม่ถูกเลย" อดีตขุนนางเก่าตบตัก ก่อนจะสูดลมหายใจลึกแล้วพูดต่อ "เออ...จะว่าไปนะ หลินต้าว เจ้าบอกเดินทางไปเรื่อยทั่วหล้า ได้ลองไปที่หงสาวดีบ้างหรือเปล่า"