"พอ พอ หยุดได้แล้ว หยุด"
เมื่อไม่สามารถออกจากวงรัศมี แล้วยังรู้สึกว่า พลังงานยังหลั่งไหลเข้ามาในตัวไม่หยุด ชายชราตะโกนเสียงก้อง วีระก็ตกใจไม่แพ้กัน
"เกิดอะไรขึ้นครับ คุณปู่"
คนพึ่งได้กลับเป็นหนุ่มชาเปลี้ยไปทั้งตัวจนนั่งทรุดลง เขาพยายามจะลุกขึ้นหากไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะยกแขนยังทำไม่ได้ เขามองวีระอย่างขอความช่วยเหลือ
"ช่วยด้วย"
เสียงที่เคยเข้มขึงอ่อนล้าแห้งแหบ วีระวิ่งเข้าไป หากเมื่อถึงขอบรัศมีแสง เขาก็ไม่สามารถฝ่าเข้าไปได้ราวมีกำแพงกั้นขวาง เมื่อพยายามจะดันตัวเข้าไป เขาก็ถูกแรงลึกลับผลักกระเด็นออกมา
รัศมีแสงคงแทรกเข้าไปในร่างชายหนุ่มในวง ร่างกายนั้นคงเปลี่ยนแปลงไม่หยุด เขาอ่อนเยาว์ลงเรื่อย ๆ กลายเป็นเด็กชายอายุ 14 ปี วีระหันไปทางวสวัตที่นอนแนบพื้น
"พัฒน์ มันเกิดอะไรขึ้น"
"เราเคยบอกนายแล้วไง ปราณเลือดมีอาถรรพ์ หากไม่ได้เป็นผู้รับเลือกแล้วบังคับแย่งชิง จะควบคุมอำนาจแห่งติรมันตรามณีไม่อยู่ ครั้งที่แล้ว เราเลยเอาติรมันตรามณีหนีไป เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ แต่ปู่นายไม่เชื่อดึงดันจะแย่งปราณเลือด ปู่นายอยากได้ความหนุ่ม ก็ได้แล้วไง"
"แล้วทำไม คุณปู่ยังเด็กลงไปอีก"
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com