เหล็กเพชรเดินมาจนถึงหน้าห้องทำงานของประมุขแห่งตระกูลวรวัฒนประเสริฐ เขาเคาะประตูไม่นานเสียงตอบรับจากภายในดังขึ้น ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปภายในห้องพบว่าไมตรีนั่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง ภายหลังเต็มไปด้วยชั้นหนังสือที่เต็มไปด้วยหนังสือเรียงรายจนไม่เหลือพื้นที่ว่าง บ่งบอกว่าเจ้าของห้องเป็นผู้รักการอ่านมากเพียงใด ฝ่ายที่นั่งก้มหน้าอ่านเอกสารในมือเงยหน้าขึ้นมองผู้เพิ่งเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม
"นั่งก่อนสิเพชร"
ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วขยับเก้าอี้เลื่อนออกแล้วทรุดตัวนั่งลงเผชิญหน้ากับพ่อตาของเขาเพียงลำพังสองคน
"คุณอา... ไม่ใช่สิ คุณพ่อ มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากถามสารทุกข์สุขดิบของเพชรกับมิ้นต์บ้างก็เท่านั้น แล้วเป็นไงบ้าง อาการแพ้ดีขึ้นบ้างหรือยัง"
เหล็กเพชรพยักหน้าทั้งที่ใบหน้าหล่อเหลายังคงแฝงความซีดเซียวหลังจากอาเจียนอย่างนัก จนมินตราต้องนำน้ำมะนาวคั้นสดมาให้เขาทานอาการจึงดีขึ้น
"ดีขึ้นบ้างแล้วครับ ผมขอโทษด้วยที่เสียมารยาททำให้มื้อเช้าวันนี้วุ่นวายไปหมด"
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com