917

ตอนที่ 917 ดาวหลายร้อยล้านดวงยังเทียบไม่เท่าเธอ（17）

เซี่ยซือเหยาคิดมาโดยตลอดว่า ในช่วงวินาทีที่เธอนั่งยองๆ อยู่ข้างพื้นและร้องไห้โฮอย่างไม่สนใจภาพลักษณ์ นั่นคงเป็นคืนที่ทุกข์ทรมานที่สุดในชีวิตนี้ของตัวเอง แต่ทว่าเธอคิดไม่ถึง ในช่วงบ่ายสามโมงของวันที่สอง ถึงจะเป็นช่วงวินาทีที่มืดหม่นที่สุดในชีวิตของเธอ

หลังจากที่เฉินหมิงต๋าจากไป เธอก็ร้องไห้เป็นเวลานานมาก นานมากๆ และถึงจะลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าโซเซ เดินไปตามถนนใหญ่อย่างเรื่อยเปื่อย ไร้จุดมุ่งหมาย

ทั้งตัวของเธอซึมเศร้า เธอไม่รู้ว่าตัวเองต้องการจะไปที่ไหน และก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะไปที่ไหน และก็ยิ่งไม่ชัดเจนว่าสุดท้ายแล้วตัวเองเดินไปนานแค่ไหน เธอรู้เพียงแค่ว่าตัวเองเสียใจมาก รอจนกระทั่งเธอเดินจนหมดเรี่ยวหมดแรง ในขณะที่เดินต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ ฟ้าก็สว่างแล้ว

เธอโบกแท็กซี่คันหนึ่งกลับบ้าน อาบน้ำร้อน และนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง

เธอง่วงมาก และก็เหนื่อยมาก แต่ทว่าเธอนอนไม่หลับ