894

ตอนที่ 894 เฮ่อจี้เฉิน พวกเรามีลูกกันสักคนเถอะ（44）

เฉิงหานที่ร้องไห้โหวกเหวกเป็นเวลายาวนาน ตอนนี้ก็นอนหลับไปแล้ว

แม่นมและแม่บ้านที่เหนื่อยจนเหลือทน นั่งอยู่ข้างๆ พักผ่อนไปสักพัก หลังจากนั้นแม่บ้านลุกขึ้นมาจัดการเก็บของ และพบว่าแพมเพิสของเฉิงหานใช้จนหมดไม่เหลือแล้ว “ดิฉันต้องออกไปซูเปอร์มาร์เก็ตสักรอบ พรุ่งนี้ตอนเช้าคุณชายเล็กต้องใช้แพมเพิสค่ะ”

“เดี๋ยวฉันไปเอง” จู่ๆ หานจือฟานที่จ้องมองนอกหน้าต่างก็พูดขึ้นมา

แม่บ้านนิ่งงันไปสักพัก แล้วถึงจะบอกยี่ห้อของแพมเพิสที่เฉิงหานใช้กับหานจือฟาน

หานจือฟานไม่พูดอะไร เขาหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาจากบนโซฟา และก็เดินออกไปจากห้องผู้ป่วย

เป็นเพราะมืดแล้ว ผู้คนที่ขวักไขว่หน้าประตูอาคารผู้ป่วยในเดิมที ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่เฉิงเว่ยหว่านคนเดียวแล้ว

เธอที่กำลังมองดูดอกกุหลาบจีนต้นหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล ในขณะที่หานจือฟานเดินมาถึงข้างตัวนั้น เธอถึงจะได้สติกลับมาอย่างเชื่องช้า และมองไปที่หานจือฟาน

หานจือฟานที่เดิมทีอยากจะทำเป็นเธอไม่มีตัวตน และเดินผ่านไปอย่างหมางเมิน เขาลังเลไปสักพัก สุดท้ายก็ยังหยุดฝีเท้าลง