035

บทที่ 35 บอกให้เธอออกไป (5)

เฮ่อจี้เฉินมองถนนว่างเปล่าตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงค่อยๆ หันหน้ามองลอดหน้าต่างรถไปที่ริมถนน

ภายใต้แสงไฟสลัวบนท้องถนน มีผู้หญิงคนหนึ่ง กำลังขดตัวงอ นั่งยองๆ อยู่กับพื้น

เธอก้มหน้าอยู่ทำให้เขามองไม่เห็นหน้า แต่แค่มองเพียงครั้งเดียวเขาก็จำได้ว่าเธอคือใคร

ไหล่ของเธอสั่นไหวเล็กน้อย เหมือนกับว่ากำลังร้องไห้

เฮ่อจี้เฉินจ้องมองภาพตรงหน้า ปลายนิ้วที่จับพวงมาลัย ค่อยๆ กำแน่นอย่างควบคุมไม่อยู่

   -

จี้อี้ที่กำลังนั่งยองๆ อยู่ริมถนน ซุกหน้าลงไปกับหัวเข่า มือข้างหนึ่งออกแรงกดบริเวณหน้าท้อง ส่วนมืออีกข้างก็กำหมัดแน่น คิ้วขมวดเข้าหากันแน่น

เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย ตอนนี้ไม่รู้เป็นเพราะอะไร บริเวณท้องจึงรู้สึกเจ็บขึ้นมาอย่างหาสาเหตุไม่ได้