บทที่ 336 ปทุมขาวถูกเปิดโปง (2)
เมื่อครู่บอกว่าจำได้ ผ่านไปไม่กี่ชั่วยามก็ลืมเสียแล้ว?
ฮองเฮาหันมององค์ประมุข ตัดสินใจเสี่ยงชะตา "เมื่อครู่ข้าแค่เดาสุ่มสี่สุ่มห้าว่าเด็กที่ตกน้ำคือต้าเป่า"
โชคดีที่นางชนะเดิมพัน
องค์ประมุขไม่ได้สงสัยนางแม้แต่น้อย
แต่ฮองเฮากลับเริ่มสงสัยในตัวอวี๋หวั่น อวี๋หวั่นจงใจทำให้องค์ประมุขมองเห็นช่องโหว่ของเรื่องทั้งหมด แปดเก้าส่วนคงเพราะได้ยินอวิ๋นเฟยพูดอะไรมา จึงสงสัยว่านางทำให้ต้าเป่าตกน้ำ
เด็กคนนี้ฉลาดและมีเล่ห์เหลี่ยมมากกว่าที่นางคาดคิดไว้
แต่แล้วอย่างไร? แค่องค์ประมุขเชื่อใจนางก็พอแล้ว
ฮองเฮาคลี่ยิ้มอ่อนโยน "นานๆ อวี๋หวั่นจะเข้าวังสักที ทานมื้อค่ำด้วยกันเถอะ"
อวี๋หวั่นเผยยิ้มงดงาม "ได้เพคะ"
ฮ่องเฮาสั่งห้องครัวหลวงให้จัดเตรียมสำรับงามวิจิตรชุดหนึ่ง ระหว่างรออาหาร อวี๋หวั่นหามุมลับตาคน กระซิบเสียงเบา "อิ่งสือซัน!"
อิ่งสือซันกระโดดลงมาจากฟ้า "พระชายาซื่อจื่อ ท่านจะออกจากตำหนักจงกงแล้วหรือ?"
"ไม่" อวี๋หวั่นส่ายหน้า "ข้าตัดสินใจจะอยู่ต่อ"
"อะไรนะ?" อิ่งสือซันประหลาดใจ
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com