บทที่ 480 พี่ชายน้องสาว

บทที่ 480 พี่ชายน้องสาว

กู้เจียวเงียบอยู่กับที่ไปพักหนึ่ง ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็เปิดประตูตู้ แล้วหยิบเกราะอ่อนที่เหล่าเหอในโรงประลองใต้ดินมอบให้นางออกมา

เดิมทีไม่อยากใส่เพราะมันน่าเกลียด

จากนั้นกู้เจียวก็หาของมีคมสารพัดที่อยู่ในบ้านออกมา แล้วเหน็บกริชสองเล่มไว้ตรงบั้นเอว ในแขนเสื้อแคบซ่อนมีดผ่าตัดเอาไว้สองเล่ม เสียบเข็มไว้หลายเล่มบนผม ใต้รองเท้าซ่อนใบมีดอีกหลายใบ แม้แต่ใต้ลิ้นยังอมอาวุธลับเล็กๆ เอาไว้อย่างหนึ่ง

เซียวเหิง ‘ก็ไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้กระมัง’

กู้เจียวออกเดินทางด้วยชุดศึกเต็มยศ!

หอกพู่แดงของนางค่อนข้างเด่นสะดุดตา เซียวเหิงจึงใช้ผ้ามาพันไว้ให้

เซียวเหิงมองส่งนางออกจากตรอกปี้สุ่ยจนกระทั่งหายไปในราตรีสีมืด เขานิ่งอยู่กับที่ เหม่อลอยอยู่พักใหญ่

กลางดึกสงัด แสงโคมจากบ้านเรือนค่อยๆ ดับลง เมืองหลวงตกอยู่ในความเงียบสงัดในค่อนคืนหลัง

ทว่าทหารองครักษ์ลาดตระเวนตามตรอกซอกซอยและถนนใหญ่ยังคงไม่หยุดไม่หย่อย พวกเขาเคลื่อนไหวไร้เสียง พยายามไม่เสียงดังรบกวนประชาชน

กู้เฉิงเฟิงมายังประตูเมืองฝั่งเหนือภายใต้จมูกองครักษ์ทั่วทั้งเมืองหลวง