บทที่ 430 เอาชนะไท่จื่อเฟย
นางจำเขาได้
เขาคือองครักษ์ที่ยอมมอบเห็ดหลินจือพันปีให้กู้เจียวแต่ไม่ยอมมอบให้ตนนี่เอง
จนถึงบัดนี้ นางยังคงจำความรู้สึกอับอายขายหน้าในตอนนั้นได้อยู่
บ่าวที่ไม่เชื่อฟังนาย ถ้าเป็นที่ตำหนักป่านนี้คงถูกเฉดหัวไล่ออกไปนานแล้ว
ไท่จื่อเฟยยังคงพยายามตีหน้าญาติดีเอาไว้ “โปรดแจ้งทีว่าข้าต้องการเข้าพบองค์หญิง”
หลงอีไม่ขยับ
ไท่จื่อเฟยอ้ำอึ้ง “ข้าไม่เคยพบเจอเจ้ามาก่อน คงไม่เคยไปทำเรื่องอะไรให้เจ้าไม่พอใจไว้หรอกนะ มีเรื่องอะไรเข้าใจผิดระหว่างเจ้ากับข้าอย่างนั้นหรือ”
หลงอียังคงไม่ขยับไปไหน
ไท่จื่อเฟยไม่เคยเห็นองครักษ์หลงอิ่งมาก่อน ไม่รู้ว่าหลงอีเป็นองครักษ์หลงอิ่ง จึงคิดไปว่าคนผู้นี้กำลังกลั่นแกล้งนางอยู่
นางกำลังคิดว่าถ้าองค์หญิงตื่นจริงๆ ย่อมต้องได้ยินเสียงเคลื่อนไหวที่ประตู และถ้าองค์หญิงไม่ออกมาก็เท่ากับว่ายังไม่ตื่น
ช่างปะไร ไม่ใช่กงการของนางที่จะต้องมามีปากเสียงกับองครักษ์ เสียภาพลักษณ์หมด
ไท่จื่อเฟยตัดสินใจเดินทางกลับ และขณะที่นางเดินออกมา ก็ดันเจอกับกู้เจียวที่เพิ่งกลับมาจากตรอกปี้สุ่ยพอดี
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com