บทที่ 288 ไทเฮาออกโรง (1)

บทที่ 288 ไทเฮาออกโรง (1)

คนตระกูลถังออกไปแล้ว กู้เฉิงเฟิงเองก็กลับไปโดยมีฉินกงกงคุ้มกันตลอดทาง

จวงไทเฮาพากู้เจียวกลับมายังตำหนักเหรินโซ่ว

กู้เจียวสวมชุดดำทั้งร่าง นางแอบอยู่ในตู้ ทั้งยังวิ่งหนีตาลีตาเหลือกทำเอาเนื้อตัวมอมแมมไปหมด

จวงไทเฮาพากู้เจียวไปอาบน้ำหวีผมที่ตำหนักเหรินโซ่ว แม้จะรู้ว่ากู้เจียวไม่ชอบให้คนนอกคอยปรนนิบัติพัดวี แต่อ่างอาบน้ำนั้นใหญ่เหลือเกิน มีหลายสิ่งที่นางไม่เคยใช้มาก่อน จวงไทเฮาจึงส่งนางกำนัลคนสนิทสองคนที่เป็นงานเข้าไปคอยดูแล

กู้เจียวเพิ่งจะเคยแช่น้ำในวังหลวงเป็นครั้งแรก รู้สึกแปลกใหม่อย่างประหลาด

ภายในโถงอันกว้างขวางโอ่อ่า เสาขื่อคานประดับทองตั้งอยู่รอบทิศ อ่างอาบน้ำตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง มีม่านโปร่งระย้าคลุมอยู่ทั้งสี่ด้าน ทำให้มองเห็นภาพหลังม่านไม่ชัดเจนนัก

เชิงเทียนแผ่กิ่งก้านถูกจุดจนสว่างไสวอยู่สี่มุมด้านนอกม่านโปร่ง ยิ่งกิ่งก้านอยู่ชั้นล่างลงไปเท่าไหร่ จำนวนเทียนก็จะเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น

ทว่าภายในม่านโปร่งนั้นกลับไร้แสงไฟ แต่บนพื้นและผนังของห้องอาบน้ำนั้นเลี่ยมด้วยไข่มุกเย่หมิงที่ส่องแสงประกายแวววาวยามค่ำคืน